Operation: Finding Xander

Chapter 2: Catherine's Memories

"Teka nga. Bakit nga pala ulit gusto mo yung pangalang Xander?" tanong ni TJ sakin.

"Ano ba. Pumaparaan ka lang para magflashback eh. Pero dahil sa gusto mo, pagbibigyan kita." ang nasagot ko. 

"Bata pa kasi tayo noon. At bilang mga bata, alam mo naman na mahilig tayong mag-ligalig." nang biglang pinutol ni TJ ang pagbabalik sa nakaraan nang dahil lamang sa agahan na ng pamilya Padilla. Muntik nang makalimutan ni TJ na nag-eemote pa ako sa sala ng bahay nila nang biglang ipinaalala ng nanay nya na may bisita sya sa bahay. Buti nalang. "Oh? Ano na?" talak ni TJ na pa-putol putol pa, dahilan ng pagkakatrauma ni TJ non. Di ako magkamayaw na balikan. Kaya ikukuwento ko na ng buong buo. 

...

1st Year palang kasi kami noon. At katulad nga ng nakasanayan, magkakasiyahan kami ng mga kababata ko sa kung kaninong bahay. Dun ko unang nakilala ang bestfriend kong si TJ. Noon, masyadong tahimik si TJ at di mo aakalaing bastardo at salot sa lipunan ang pinanghahawakan nyang nickname sa barkada nila. Eh paano? Ang sweet sa mga babae. Palaging nagpapautang. At sa kinalaunan, kinakalimutan din ang utang sa kanya. Mabait nga! But anyways, heto naman ako noon. Ayun, nasa biit pa ng kasikatan ang Chicser, dahilan upang paltan ko ang address ko sa FB(trademark) ng www.facebook.com/(realname)loveranz. Oo, pinagsisisihan ko na pinalitan ko yun. Kasi di ko pa nakikilala ang EXO. Pero pansin ko, lumalayo na tayo sa topic. Ayusin mo na, writer! (Ah, OK. :3)

Bakit nga ba gusto mo sa pangalang Xander? Yan ang malaking katanungan sakin ng mga ka-group chat ko. Noong una kasi, I thought that because the name sounds cool enough, that also means the person is cool also. And because I still kind of welcome that thought into my mind, I couldn't say that my crush is only the name. But that's what came out after months of analyzation. So my real love for "Xander" came out on the 1st day of summer many years ago. Syempre, magliligalig talaga kami. Lalo na't may kasama kaming boys na po-protekta samin. So, yes. We were doing  the usual things. Meet up sa xMall, then plan. Kaninong bahay pupuntahan? Pano kakain? Pano na yung wallet ko na naiwan sa Jeep? May speaker ba sa bahay nyo? Baka mabagsakan ako. Yeah,things like that. Pero alam naman natin na hindi lahat ng schools, sabay-sabay mag-summervacation. Kaya may nakabanggaan ako na student ng University of San Juan Recoletos (Called To Serve) na ang pangalan, Xander Emilio Luis Manaig. (All names used for this novellete na malandi are entirely fictional. All names that can be similarized to a living person is purely coincidental.) EMEGESH. KELEG MUCH. Syempre kinilig naman ako. Duuuh, may Xander sa pangalan eh. Pero pagtingin ko sa mukha, dinaig pa ng hampaslupa na "works at Edi Sa Puso Mo. :>" at "studied at Swag Loading... 98%" na nakatira sa squatter's area at dinaig din ang mga kutong lupa na sipsip sa mga namimigay (nagpapautang) ng pera. Anong itsura? Malalaman mo kung iko-contact mo ang writer na ituu. XD So, ayun. Na-neutralize ang kilig ko. Pano. May Xander nga. Pangit naman.

Wala din. Ay teka. itatanong ko lang sa Chicser kung anong mas masarap: Hotdog ni Aljur, o Dalawang Itlog ni Kuya? Combined pwede? #AskChicser (Tss. Ano ba tong writer na to. Dami mong side comments. Daig mo pa si Mrs.________. -_-) Edi ayun nanaman. Tuloy sa lakad- barkada. Nang bigla akong nawala. Ewan ko ba kung bakit. Pero laking tuwa ko nang dumating ang inaakala kong ikalawang Xander sa buhay ko. Kasi natalisod ako. Biglang may kamay na humawak sa braso ko. Kikiligin na sana ako, pero iba. Tambay sa kanto yung humawak sa braso ko. Plano sana akong dalhin sa isang liblib na lugar, pero may isang lalaking nakahalata at sinabing "Ok ka lang?" at inagaw ako sa lalaki. Ayun. Umalis si tambay na pinagnanasaan aketch. In fairness, Gwapo naman yung savior ko. Ayos na sana. Nakita ko na eh. X.Xa.Xan(Yiss! XD) XANDRIEL. Awts. Sayang. So,ini-snob ko na lang. Ewan ko ba sa sarili ko. Sayang,gwapo pa naman. Nakabalik ako sa barkada ko. Tinaguan lang pala ako ng mga mukhang kuko sa paa. Gosh. So,lakad nanaman. Lakad dito,kain jan. Picture dito, Status jan. Naisipan ko na sunduin na lang ang pinsan ko mula sa School nila. At dun na nga nangyari ang ikinasaya ng buhay ko. Nakilala ko ang kaibigan ng pinsan ko, ang pangalan, Xander John Mercado.Gwapo,maputi. Problema lang,medyo bulol siya sa "th" at "r",at boses palaka.Pero ayos lang naman siguro yun. Nagbibinata e. Edi pinakilala ako ng pinsan kong feeling gwapo.By the way,ang pangalan ng pinsan ko,Tristan Jason Rodrigo. 2nd cousin ko siya. Anak sya ng anak ng kapatid ng lola ko. In other words, anak ng pinsan ng nanay ko. So, ang sabi ni Sonson, "Eto nga pala si Catherine." Pero dahil sa ka-bulolan, "Caitlin ba? Hi! Ako nga pala si Xander John F. Mercado. Nice to meet you,welcome to Jollibee!" So ayun.Masaya.Kwentuhan dito.Chat diyaan. Umabot pa nga sa tipong pumupunta na siya ng bahay ko.Pero gaya ng lahat ng story,may Rising Action. "Caitlin,aalis na ako. Pupunta na akong Japan. At kung sakaling umuwi kami, sa Maynila na kami tutuloy.Bilang tanda ng ating pagsasamahan, iiwanan ko sayo ang headband  na'to.Simbolo ng ating pagkakaibigan." Mangiyak-ngiyak din ako nung nangyari yun. So now,after  exactly 1 year, I want to test my hopes of finding another Xander in my life.No,not another man with a name Xander, but a man that reminds me of Xander,my first love.