(A/N: As Requested, AzPiren moment naman!! YAAAYYY!!! GUSTO MO YON?? Haha BTW, Enjoy Reading!) Patugtugin niyo rin yung song sa taas para dama!
Glaiza POV
"Guys, iwan na natin yung dalawa daliii..." Sabi ko kina Kylie,Sanya at Rocco.. "Ay oo nga hihi bahala na silang dung dalawa.. " Pagsang ayon ni Sanya. "Guys takbo na tayooo!" Sigaw ni Rocco nang makita nila Gab at Ruru na papalayo na kami, maging sila ay tumakbo na para habulin kami.. "BELAT!! DIYAN NA KAYO IWASAN NIYO NA KAMI NILALANGGAM KAMI KAPAG MALAPIT KAMI SA INYO!!" Sigaw ni Rocco. "Haha kaya n-- ARAY! pashnea ang sakit! " Napasigaw ako nang may nakabunggo nanaman ako, sa tuwing minamalas ako, bunggo talaga noh? Simula nung nakabungguan ko yung Marx na yun.. SIYA YUNG NAGBIBIGAY NG MALAS EH!! SIYA!! At nung tinignan ko kung sinong nakabunggo ko..... AAARRRGGGHHH!!! MINAMALAS TALAGA AKO!!Marx POV
Im here in plaza, gumagala all by myself, ok lang, sanay naman akong mag-isa.. Naglalakad lang ako dito, doon, diyan, kung saan na makarating.. Kung saan na mapadpad.. Ayaw ko man ibalik yung mga alaala ko ditong malulungkot, masasakit, pero naiisip ko ulit..
Flashback
Nandito kami ni Maxene sa plaza, Maxene, kaibigan ko siya since grade 1, at, may pagtingin na ako sa kanya nung simula palang. Hindi nga lang pagtingin eh, mahal ko na nga ata siya. tumigil kami sa paglalakad at humarap sakin, "Marx, may sasabihin ako sayo.. Sana matanggap mo." Sabi sakin ni Maxene. "Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko sa kanya."Pupunta na ako ng Italy, dun na ako maninirahan, sorry Marx, huling pagkikita na natin to.. Pero, bumalik ka dito, pumunta ka dito paminsan- minsan, malay mo bumalik ako, Marx, bye na.. Ngayon na alis namin papuntang airport and Italy.. "Sabi ni Maxine sa akin. At umalis na siya sa harapan ko, habang lumalayo siya sakin, lalo akong nasasaktan, lalo akong naluluha, lalo akong nalulungkot, at nawawalan ng pag-asa..
End of Flashback
Uuwi na nga ako, sinasaktan ko lang ang sarili kong damdamin. Maka- uwi na ng ----- ARAAAYYY!!!! ANG SAKIT!! May nakabunggo nanaman ako, sobrang sakit! "Aray, pashnea ang sakit" sabi nung nakabunggo ko, parang pamilyar sakin yung boses, Glaiza? si Glaiza ba yun? "Miss, sorry, di agad ako nakaiwas." Sabi ko sa babae.. Ay wait.. si Glaiza nga! Magagalit na naman sakin iyan.. Jusko! sa dami nang makakabunggo si Glaiza nanaman? "HOY TUKMOL!! IKAW NANAMAN PALA IYAN!! SINUSUNDAN MO BA AKO!?" tanong na pasigaw na pagalit ni Glaiza. Ayaw ko nang makipag-away sayo, hay! .. "Uhm Glaiza sorry, di ko naman sinasadya at, di naman kita sinusundan, sorry ulit." Sabi ko.Glaiza POV
Teka, parang sincere siya sa pagsabi nun ah, hindi... HINDI! H-I-N-D-I!!!! "Kung ganon ano ang ginagawa mo dito?" Tanong niya na pasungit. "Ayoko man sabihin pero kailangan ko dahil di mo ako titigilan kapag di ko sinabi , marami akong memories dito, minsan masaya, pero madalas malungkot, kasi, may kaibigan ako since grade 1, dito ang huling pagkikita namin, sabi niya, dumalaw daw ako paminsan-minsan dito baka kasi bumalik siya ng Pinas. Nasa Italy kasi siya.. kaya gusto kong pumunta sa plaza na to, baka sakaling bumalik siya, yun. Kaya lagi akong nandito." Pagkakasabi niya. Parang totoo yung sinasabi niya. Ayaw ko man maniwala pero... NALULUHA SIYA SHET! Ano kayang puwede magawa ko para tumigil tong tukmol na to? Uhm, Aha! Patawarin ko nalang kaya siya sa nagawa niya sa bookstore? Yun lang naman ang tanging paraan eh. Di naman siya bata na kapag binili mo ng ice cream or anything sweets matutuwa agad.. Hay Patawrin ko na nga, kasi alam kong nasaktan ko rin loob niya nung tinanong ko nung anong ginagawa niya dito. "Uhm Marx, sorry, natanong ko pa, pinapatawad na rin kita," Sabi ko, bigla naman siyang nagulat. "Glaiza, pakiulit ng sinabi mo?" Sabi ni Marx. "Pinapatawad na kita, Tukmol." Sabi ko. "Pinapatawad mo ba ako?" Tanong niya na parang di pa rin siya naniniwala. "Oo nga!" Sabi ko. "Di ako naniniwala," Sabi niya ulit. "Baka bawiin ko pa yun eh," pagbibiro ko. "Wag! Glaiza Thanks." Pagpapasalamat niya sa akin.Marx POV
Hindi ako makapaniwala na pinatawad na niya ako.. Hindi talaga. Malambot din naman pala puso ni Miss Sungit noh? Hehe. "Marx, gusto mo sumama samin? Gagala lang." Pag-aaya sakin ni Glaiza. "Sige, samin? Sino pa mga kasama mo?" Tanong ko sa kanya. " Ah, Mga kapatid ko tapos dalawang schoolmate, ano taralets?" Aya niya ulit sakin. "Sige." Pag sang-ayon ko.Sanya POV
"Ate, sino kasama mo?" sabi ko kay Ate, aba! nabunggo lang nagkaroon na agad ng ano.. basta.. "Tumigil ka Sanya! Baka ako pang magawa ko sayo!" Pagalit saking sabi ni Ate Glai. "Sherry!" Paghingi ko ng patawad sa kanya. "Sa susunod maaano na talaga kita." Sabi ni Ate Glai. "Sorry na nga eh, guys, may plano ako, gala ulit tayo, sa weekend, punta tayo na SM please?" Pag aya ko sa kanila,"Oo nga ang tagal ko nang hindi nakakapunta ng SM," Pagsang-ayon ni Rocs my loves, support siya lagi sa akin yieee! Kilig iz meh!(A/N: Mahaba ba yung update? hehehe parang hindi eh, BTW, thanks for reading! Later na yung next update! Konting hintay lang! Hope you enjoy reading! Please follow my social media account kapag di pa kayo nakakapagfollow 😂😂😂 Twitter : @glaizaredux__ IG: optimistic_pessimist_ann)
BINABASA MO ANG
Maghihintay
FanfictionNagsimula sa inisan, ngunit nagkaroon ng pagtingin sa isa't isa. Nagmahalan, ngunit pinglayo ng tadhana. Maghihintay pa ba o susuko na?