#KahiyaMoments
MONIQUE'S POV:
Nagpagiwang-giwang ang bike ko sa pagmamadali dahil may humahabol sa'kin. Nang Makita ko ang main gate ng Academy na papasokan ko, napa-WOW na ako kasi naman it's more than I expected. Pagpasok ko sa gate, I greeted the guards and they greeted me back din naman... Gosh!!! Super nice pala talaga ng Academy na toh!!! Ang galing talagang pumili ng parents ko nuh? Kung sa bagay they want the best for me naman!
Nasabi ko nabang this is my first day of school ever? Kaya naman super excited ako, pero kinakabahan pa din ng konti. Alam niyo yung mixed emotions? Yan mismo ang nararamdaman ko ngayon. Hindi kasi ako sanay sa maraming tao at lalo na sa mga hindi pa kakilala. Ang nakakalungkot pa niyan ay wala ang parents ko para ihatid ako ngayon, sa itinuturing kong one of my special days of my life, pareho kasi silang nasa business trip. Pero bumabawi naman sila kahit papaano through call and text nga lang.
This is it... My grand entrance and lahat sila naka-tingin sa'kin. I don't know why...Maybe because I'm new? And since I don't have time to think that they are mesmerize by my beauty. Super nakakahiya namang mag-fefeling at mag-expect nuh! Mahirap kayang madisappoint.
Hey, Kanina pa akong nagsasalita dito but I didn't even yet mention my name? ohhh! My bad... By the way I'm Faith Zane Monique A. Murallon ang isa sa new student ng academy na ito. And I am looking forward na sana magiging okay ang lahat for me.
So papunta na ako sa parking lot at sa gulat ko muntikan na akong madisgrace & now... I know the reason why they are staring at me, maybe they find me weird kasi naman po. It's look like me, myself & I, the one and only na naka-bike. Sorry naman! I forgot that this Academy is for elite's students only! Kaya asahan mo nang luxury cars ang makikita mo dito sa parking lot. Gosh! Shame on me coz it's too obvious that my bike is out of place... Ang mga girls na bumababa sa cars nila tinitingnan ako from head to toe, feeling ko sa height kong 5'8 naging dwarf ako bigla.
Epinark ko na yong bike ko dun... As if naman may ibang choice ako di ba? Naglalakad na ako ngayon, lakad, lakad at lakad and tadahhh... Here I am at the center of soccer field huminga ako ng malalim and close my eyes then I shout.
"EML Academy here I come! Sa wakas andito na Faith Zane Monique" Feel na feel ko talaga ang moment na toh kasi matagal ko nang gustong makapag-aral sa isang Academy at ngayon lang natupad.
"Grabe hindi ba siya nahihiya sa pinag-gagawa niya?"->GirL 1
"Hala! Baka nagka.mali yan ng pinasokan" ->BOY 1
"Oo nga! Dapat siguro sa mental siya pumasok" ->BOY 2
"Lagot! Baka takas nga yan ehh! Takas sa mental" ->GirL 2
"Kawawa naman...nabaliw na yata" ->BOY 3
Yan ang mga narinig ko sa paligid at nakapikit pa akong nakikinig sa kanila para hindi halatang nakinig ako sa usapan nila. Out of curiosity I open my eyes pero napapikit ulit ako kasi nakakahiya center of attention na pala ako. Kung kanina they find me weird dahil ako lang yata ang tanging student na nag-dare na mag-bike, maybe now they think that I'm crazy.
But anyways andito na ako ngayon sa classroom & catching for my breath kasi kahit wala akong talent sa pagtakbo ay ginawa ko pero sayang ang effort dahil late pa din. Imagine that my first day of school ever dapat sana ang classroom ang unang papasokan pero naging guidance office para humingi ng admission slip. "Good morning po ma'am here po ang admission slip ko po!"
"So, you are Ms. Faith Zane Monique? Bakit hindi mo sinabi kaagad na new student ka pala?" ->Teacher
"I'm sorry po for being late!" I bow my head while holding my skirt and bend my knees. Actually I had a plan to tell her that I'm a new student but she didn't give me a chance. Kaya wala akong magawa kundi humingi ng admission slip. Gosh!!! Wala man lang exemption ang new students like me?
I am trying to be friendly kaya ngumiti ako sa iba kong classmate's... Pero bakit ganun? Yong iba nag-taas lang ng kilay nila at yung iba naman dedma lang. Ganito ba talaga ang mga students sa academy na toh? Naku naman!!! Parang kailangan kong mag-masteral ng Art of dedma.
Wanna know why I'm late? Hindi talaga ako maka-get over sa dahilan ng pagkalate ko kanina. FLASHBACK>.>>>> I am out of my mind dahil sa pagmamadali para lang hindi malate kaya hindi ko na napapansin ang mga bagay-bagay sa paligid. I open the classroom's door then hold at my two knees while my head is bending downward & catching up my breath. "I'm sorry po... I'm late!"
"Excuse me My Dear... Nagkamali ka ng building na pinasokan" ->PROF
After I heard it, I tilt my head upward then take a quick look inside the classroom at lahat sila nakatingin sa'kin. Yung iba parang nabigla yata sa ginawa ko at yung iba naman haatang nagpipigil ng tawa nila. Shame on me kaya I bow my head and say: "I'm so sorry po sir, for disturbing your class"
"It's okay... I guess you are new student, right? Sa kabila ang girls building" ->PROF
"Thank you po!" Then I bow my head again at umalis ako kaagad kasi nakakahiya talaga. Boys building pala ang pinasokan ko. <END OF FLASHBACK
Alam ko naman na magkaiba ang building ng boys at building ng Girls. Actually marami naman akong alam about this academy since dito nag-aaral ang mga pinsan ko. Dapat kasi may nag-aassist na school staff for new student like me... para naman maka-iwas sa kahihiyan tulad ng nang-yari sa akin kanina. It's one of the best equipped and most prestigious schools in the country but I'm 'LiL bit disappointed.
BINABASA MO ANG
Innocent troublemaker (The Record Breaker)
Teen FictionAno bang buhay na naghihintay sa akin kapag papasok na ako sa isang kakaibang Academy? Ano bang meron sa High School? Paano ko ba pakikisamahan ang ibang tao? Kung buong buhay ko... I'm certified home schooler! Bakit ganun? May mga boy's nah nalilin...