Happily (One Direction fanfic)

Hoofdstuk 25 - *Dream*

Hii! Er is iets fout gegaan.. Dus voor de mensen die het vorige hoofdstuk net pas hebben gelezen.. Het einde van dat hoofdtstuk is dat ze naar huis gaan:) xx

-

We komen weer thuis aan na een lange rit. Ik kom binnen en Liam slaat zijn armen om me heen.

"I'm so happy you're alright Britt."

"Me too." Zeg ik terug. Louis rent ook naar de deur en ik krijg niet eens de kans om echt binnen te komen als hij Liam van me af dieuwt en zelf een knuffel geeft.

"I got you something." Hij rent weer naar binnen en Niall dieuwt mijn rolstoel achter hem aan. In de keuken staat Lou met zijn handen achter zijn rug.

"Show me." Zeur ik, giechelend.

Hij haalt een groot hartgevormde ballon tevoorschijn, een hete lucht ballon en er staat I Love You op. Hij is rood met engeltjes en kleine roze hartjes. Louis geeft hem aan mij.

"Thanks Lou." Hij buigt zich weer naar me toe en geeft me nog een knuffel, en ik knuffel hem terug.

"Wait for the best part." Hij pakt de ballon weer van me af en drukt ergens onderin de ballon op een knopje. Er komt muziek uit en een stem begint te zingen.

"Aaaaaww! Thank you so much Lou!" Zeg ik weer. Hij geeft de ballon weer en Niall rolt me naar mijn slaapkamer. Zijn slaapkamer. Nouja, onze slaapkamer. Voor nu. Ofzo.

Ik laat de ballon los en hij vliegt gelijk naar het plafond. Niall tilt me op als een bruid en legt me in bed.

"I'm so tired Ni." Zeg ik tegen hem. Hij knikt alsof hij me snapt.

"You don't need to take you clothes off love." Zegt hij. Hij trekt mijn schoenen voorzichtig uit en legt dan de dekens over me heen.

"I'm not from glass Nialler, you don't need to treat me like I am." Zeg ik giechelend. Hij bloost en trekt dan al zijn kleren uit tot hij in zijn boxers staat. Dan kruipt hij naast me in bed en ik leg mijn hoofd neer op zijn borst. Hij streelt mijn haar en zo val ik in een diepe slaap.

Ik schiet wakker in het ziekenhuis. Huh? Ik was gister toch al uit het ziekenhuis? Ik voel me verward. Is er vannacht iets gebeurd? Ik kan alles me nog vaag herinneren. De ballon, Liam, Niall... Ik kijk naast mijn bed en zie een krullenbol zitten.

'Hi' Zegt Harry zacht.

'Hey' Antwoord ik.

'How are you feeling?' Vraagt hij.

'Headache.. And my leg hurts.. Still...' Ik kijk naar mijn been en zie dat het nogsteeds in het gips zit. Harry buigt naar voren, geeft me een kus op mijn voorhood en knuffelt me daarna stevig.

'Harry..?' Vraag ik zacht. 'Why am I here?'

Hij kijkt me verward aan en antwoord.

'Because you fell from the stairs love.' Antwoord hij. Ik snap er niks meer van.

'But I left the hospital yesterday!' Zeg ik.

'What? No, you didn't.' Mijn hoofd begint te draaien.

'Where is my mum? She died didn't she?' Ik weet dat hij me dat gister al heeft verteld maar alles is zo raar. Harry kijkt me aan met grote ogen.

'Why do you think that? Why are you acting so weird Britt? Are you sure you're okay?' Wat...

'She came to me in my dream!' Zeg ik terug.

'But it was a dream.'

'And yesterday... I left this hospital. Lou gave me a balloon. I went to sleep with Niall at home.' Leg ik uit.

'No, you didn't.' Zegt Harry weer. 'I guess everything was a dream.'

'So my mummy... She didn't die?' Vraag ik. Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en typt iets in. Dan drukt hij hem tegen zijn oor.

'Hey!' Zegt hij en geeft de telefoon aan mij.

'Hello?' Vraag ik.

'Hallo schat, wat is er?' Hoor ik mijn moeder antwoorden. Een steek van vreugde gaat door me heen..