Happily (One Direction fanfic)

Hoofdstuk 26 - Irrisistible

'Hallo schat, wat is er?' Hoor ik mijn moeder antwoorden. Een steek van vreugde gaat door me heen.

'Niks.. Ik eh.. wou gewoon even jou stem horen..' Lieg ik. Ik ben zo blij. Ik realiseer me nu pas hoe veel ik van mijn moeder houd. Ik mis haar best wel.

'Ik vindt het ook fijn om jou stem even te horen' Ik voel dat ze glimlacht. Als ze met die toon praat glimlacht ze altijd.

Na een kort gesprek met mijn moeder hang ik op.

'See? She didn't die! She is just the same as she was before you fell' Stelt Harry me gerust. Ik glimlach en gebaar dat hij me knuffelt. Dat doet hij.

Niall loopt onrustig de ziekenhuiskamer in maar zijn gezicht klaart op als hij naar me kijkt. Er verschijnt automatiesch een lach op mijn gezicht. Hij rent naar me toe en knuffelt me. Hij kijkt me in mijn ogen aan en geeft me een kusje op mijn lippen.

'I'm so glad your okay! I was so worried baby girl! I love you' Zegt hij lief. Ik kan alleen maar glimlachen. Ik heb echt de perfecte jongen.

'I love you too' Antwoord ik na een halfuur.

Ik moet nog een nachtje blijven voor controlen. Niall heeft mij en de docters duidelijk gemaakt dat hij hier zou blijven wat iemand er ook van zou zeggen. Harry is net naar huis gegaan. Het is ongeveer elf uur s'avonds. Mijn ogen prikken een beetje maar ik staar naar het pafond. Niall ligt in het bed naast me. Hij lag net bij me maar.. de bedden zijn niet zo heel groot dus hij viel er al snel uit. Hij is op zijn mobiel..aan het chatten met mensen denk ik. Ik pak mijn telefoon van het kastje en ga op twitter. Af en toe een haat bericht.. Maar ik probeer er over heen te kijken. Ik lees de meeste berichten die positief zijn. Er zitten er nu ook veel bij met beterschap enzo. Ik heb de laatste tijd ook veel directioners als volgers er bij gekregen. Maar dat was te verwachten. Na tien minuten leg ik mijn telefoon weg en ga ik op mijn zij liggen. Ik kijk naar Niall.

'Babe, aren't you tired?' Vraagt hij.

'Yeah I am... But you are so perfect.. I can't stop staring at you' Slijm ik. Hij grijnst en begint te laggen. We kletsen nog even maar ik val al snel in slaap.

We zitten in de auto met Louis naar huis. Een irritante rolstoel mee.. Ach ja, moet ik maar beter uit kijken als ik van de trap loop. We gaan morgen naar de dierentuin zoals afgesproken. Perrie en Sophia komen ook. Ik heb er veel zin in. Als we thuis aan komen wil ik gelijk naar binnen en sta dus een beetje te fitten op Niall die me heel sloom de oprit op dieuwt. Louis doet de deur open en we lopen (rijden) naar binnen. De jongens zitten allemaal an de eet tafel een broodje te eten. Nouja allemaal.. Zayn, Liam en Harry. Ze staan gelijk op als ze ons zien en knuffelen me.

'How are you feeling?' Vraagt Zayn bezorgt.

'I'm good' Glimlach ik. Na een beetje gekletst te hebben besluit ik Sanne even te bellen. Ik toets haar nummer in en na een paar keer overgaan neemt ze op.

'Hi Britt! Hoe is het?'

'Ja wel goed geloof ik!'

'Ben je al uit het ziekenhuis?'

'Ja! Net'

'Mooi! Wat heb je?'

'Een gebroken been.. Verder niks ernstig. Louis heeft mij en Niall net opgehaald bij het ziekenhuis.'

'Ik mis hem'

'Wie? Louis?'

'Nee Sinterklaas'

'Oh'

'Ja natuurlijk Louis'

We schieten in de lach. Zo hebben we nog een gesprek van een uur of meer. Om 8 uur roepen de jongens me voor het eten. Ze hebben boontjes met aardappels en gehaktballen gemaakt. Het smaakt heerlijk. Na het eten kijken we met z'n allen naar frozen. Het verbaasde me dat ze die wouden kijken maar iedereen heeft er van genoten. Om twaalf uur lagen we allemaal in bed. Ik ben benieuwd hoe morgen gaat worden...

--

Hii! 1.7K reads :D Thanks peopz xx ly