Sonsuzluğa

Şok

Islandım!Çok iyi oldu ya tüm gün okulda hava günlük güneşlik biz bir dağılcaz ya yağmur başlasın ve hiç kesilmeden doluda ona yardıma koşsun yani tek kelimeyle akşama müthiş bir şekilde hasta olucam.EVE en sonunda ayak bastım.Çantamı evin bir köşesine fırlatıyorum ve aynada kendime bakıyorum.Küçük bir kahkaha atarken dikkatimi bir şey çekiyor.Her zamanki gibi annem bu akşam da evde olamıycak(acaba bu sefer niye?)Artık ezberlediğim için notu okumadan çöpe yolluyorum. Bir sürü minnoş lafın ardından kendisini affetmemi söyleyen tonlarca lafı okuyup canımı sıkmak istemiyorum.Odama geçip kendimi yatağa bırakıyorum.Telefona göz atıyorum.Son zamanlarda bu çocuğu çözemiyorum.Güney'den bir tane arama bir tane mesaj yok!Derya'dan onun aksine son zamanlarda sürekli bir arama sürekli bir mesaj.Her seferinde nasıl olduğumu soruyor.Bir sıkıntın mı var Gece ?Bir şey mi oldu Gece ?Ah yeter ya bir şey olsa arar söylerim.Bu kadar da sıkmayın. Herkes üstüme geliyor şu an bende bunun yarattığı etkiyle biricik sevgilim Güney'in üstüne geliyorum. Ne yapayım yani.Annem, babam,arkadaşlarım,evdeki korumalar.Benim bilmediğim bi şey mi var ? Herkes benden bi şey sakıyor tabi bunların içinde Güney'de var.Canım sıkılmıştı,sinirlenmiştim.Her sinirlendiğim zaman yaptığım gibi kendimi en sevdiğim şeyi yapmak üzere sokaklarda yürümeye bıraktım. Ne kadar yürüdüm bilmiyorum saat 7 olmuş.Saate bakmak için cebimden çıkardığım telefonu ,Derya'nın ısrarlı aramaları sonucunda tekrar çıkardım.İşte hayatımı değiştirecek olan telefonu açıyordum şu anda.

"

Ne var Derya?"
"Neredesin Gece,çabuk eve gel seninle bi şey konuşmamız lazım"
"Uuffff tamam ya geliyorum"

Adımlarımı hızlandırdım ;ama acele etmedim.Ne gerek var her zaman konuşmuyomuyuz zaten. Yarım saat içinde eve geldim.Evimizin kocaman salonu tamamen arkadaşlarım ve akrabalarım ile doluydu bunca kişi niyeydi?Doğum günüm bu gün değildi ki.Derya beni kolumdan çekip salondaki tüm kişileri görebileceğim bir yere oturttu ve söze girişti:

"Gece durumun ciddiyetini anlamışsındır umarım"
"Offffff ne var ya yine söyleyin birine bi şey mi oldu?"
"Sana iki çok önemli açıklamada buluncaz tamam mı birini ben birini volkan "

Kuzenim Volkan 'ın bu işle ne alakası olabilirdi ki"

"Tamam söyle Derya dinliyorum"
"Güney'in çocuğu varmış"
" ... "

Derya ve tüm salondakiler beni pür dikkat izlediğini hissediyordum.Yıkılmıştım yerle bir olmuştum.Daha ne kaldırabilirdim bilmek istiyordum.Gözyaşlarımı durduramazken "söyle" diye Volkan'a doğru bağırdım. Belliki şimdi ailemle olan bir meseleye geçmiştim ve tüm akrabalarımın bana acıdığını düşünüyordum.Annem bu gün geç gelecekti ;ama herkes varken o niye yok diye düşünürken Volkan lafa girdi:
"Helin teyze senin gerçek annen değil"

1. BÖLÜMÜN SONU:-)