Sonsuzluğa

#KARAR#

Herkesden her şeyden uzak kalmak bana iyi gelecekti. En iyi ilaç yanlızlıktı ve ben bu ilacın dozunu artırarak kullanıyordum. O günün üstüne bir ay geçmişti.Okullar kapanmış,yıllarca annem olarak bildiğim kadın evimizden gitmişti.Günün çoğunluğunu evde odamdan çıkmayarak geçiriyordum.Bir ihtiyacım olduğu zaman evdeki yardımcılar isteklerimi yerine getiriyorlardı.Adeta yıkılmıştım.Hala anlayamıyordum.Yıllar önce daha küçücük bir bebek iken annem beni ve babamı niye terk etmişti?Sevdiğim adam beni niye aldatmıştı.Hiç kimse sorularıma cevap vermiyordu ve ben bunları en son öğreniyordum.Neden gelip hiç kimse beni uyarmamıştı?En önemlisi neden ben?Kafamda milyonlarca cevapsız soru vardı.Hiçbirine cevap bulamıyordum.En iyisi ilk önce kendimi bulmak ve bu soruları cevaplamak için kendi evime çıkmalıydım.Babamın parasıyla almıycaktım elbet.Bankadaki paralarımı kullanacaktım.Hayalimde her zaman üç katlı bir villa vardı.Büyük bir otoparkına sahip olmalıydı. Babama ne kadar diretsemde her yıl doğum günlerimde ve özel günlerde araba ve motor alarak bir koleksiyonum olmuştu.Tam dört porsche,üç bugatti,üç lamborghini , iki mercedes .motorlara gelirsek de beş kawasaki,dört harley davidson. Arabalarımı neredeyse hiç kullanmıyordum ;ama motorlar benim hayatımın bir parçasıydı.Ne kadar okula yürüyerek gitsemde diğer ulaşım imkanlarımı motorla karşılıyordum.Tam bir hız tutkunuydum.Bu yüzden babamdan bir kaç kere azar işitmiştim;ama yine eski bendim.Düşünceler beynimi yiyip bitirirken,odamın kapısı bir kaç kere tıklatılmıstı.Gir diye bağırdım ,babam içeri girdi.Konuşmak istediğini söyledi kabul ettim.Konuşurken şu sıralar çok yoğun olduğunu ve benimle ilgilenemediği için özür falan diledi.O sırada yeni kararımı ağzımdan kaçırdım.ilk başta inkar etti sonra kendisinin bir şeyler bulacağını söyledi.İşte buradada ben çıkıştım ve kabullendirdim.Bir hafta sonra evimdeydim.

***

Evim evim güzel evim.artık yeni evimdeydim ve sadece evde kendim kalıyordum.Babama artık bir lise üçüncü sınıf olarak kendi ihtiyaçlarımı yerine getirebileceğimi aklına getirerek ikna etmiştim. Günler geçiyordu ve okulların açılmasına sadece bir ay kalmıştı.Küçüklüğümden beri Güneyi tanıyordum onunla hep aynı sınıfta olurduk. Ailelerimiz arkadaşlardı ve çok da sıkı bir dostlukları vardı.Güney'le altı yıldır süren bir ilşkimiz vardı.Hayallerimiz ,sevdiğimiz sanatçılar, tarzlarımız,hobilerimiz,fobilerimiz her şeyimiz aynıydı;ama bundan sonra ben eski ben olmıycaktım.Değişicektim bende Gece Soylu'ysam eski hayatımın üstüne yeni bir sayfa açıcaktım. Gerçek dostlarım ve arkadaşlarım hariç herkesi aynı kefeye koyacaktım ve en önemlisi aşık olmak yoktu.Okulumu değiştirmeliydim.Koleje değil sıradan bir devlet okuluna gitmeliydim.Hiç kimseyle sıkı fıkı olmamalıydım.İhtiyacım olmasada ders çalışmalıydım küçüklüğümden beri çalışmadanda girdiğim bütün sınavlardan hep yüksek notlar almışımdır.Büyüyünce mecburen babamın işlerini kontrol etmeliydim.yoksa koca holding batardık.Tek kardeş olduğum için tek varis de bendim;ama babam can dostum,sırdaşım olan Derya'nın babasıyla ortak olduğu için büyüdüğümde Derya'nın abisi Pamir'le ortak olucaktım.Bunu Pamir söylemeden önce de biliyordum Pamir benden hoşlanıyordu.Bu yüzden onunla işim zor olucaktı.

Saatime baktım 11.30 'du 12.00'da spor salonunda olmalıydım. Madem değişiyordum arabayla gitmeliydim.Lamborghinime atlayıp beş dakikada orada oldum.daha yirmi beş dakikam olduğu için cafeye gidip bir kahve aldım ve masaya
oturdum.Tam telefonu karıştırıyordum ki gözlerimin önüne bir meteor düştü.Aman Yarabbim kendimi tutamıyordum.Boyu ,posu,kaşı,gözü ahhh Gece kendine gel hem ne demiştik aşık olmak yoktu az daha gidip tanışıyordum ya derken :
"Oturabilirmiyim?"
"Tabi tabi zaten bende kalkıyordum"

Yaa ne demek kalkıyordum.Çıldırdın mı sen.Adam gelmiş otirabilirmiyim diyo sen kabul ediyorsun;ama ardından kalkıyorsun.Aaah o değilde parfümü neydi ki ?Ay Allahım kalbim atıyorrrr!

2. BÖLÜMÜN SONU :-P

BİLİYORUM BÖLÜMLERİM KISA ;ama elimden bu kadar geliyor bundan sonra daha uzun yazmaya çalışıcam.Lütfen yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın