{•a new one•} ~larry stylinson~ (Dutch Story)

~hoofdstuk 5

(p.o.v Kate)

De dag begint goed zoals gewoonlijk, ik sta op van mijn bed rond 6:15 en kleed me aan. Vandaag draag ik een zwarte broek met een zwarte Calvin Klein trui, die ik heb gekregen van mijn vader. Doe mijn dagelijkse make up, wat maskara is en vandaag had ik ook zin in eyeliner dus ook eyeliner. Nadat dat klaar is loop ik naar beneden rond 6:45 en maak mezelf wat lekkere cornflakes, cornflakes van kellogg's om precies te zijn das mijn favoriet. Mijn moeder zit op haar telefoon zoals gewoonlijk waarschijnlijk de krant te lezen ofzo, ik ga tegen over haar zitten en begin mijn overheerlijke kellogg's te eten. Ik pak mijn telefoon erbij want als directioner moet je wel altijd op de hoogte zijn van wat one direction aan het doen is, DUHH! Het leven van een fangirl is best wel moeilijk als je het mij vraagt, want je moet altijd bereid zijn je school te laten vallen voor je idolen, als het aan mij licht. Zodra ik mijn telefoon wil openen vraagt mijn moeder ineens uit het niets

"Weet je al dat er eergisteren een aanslag was in Londen?"

"Jaahh mam, dat weet de hele wereld zo langzamerhand al." zeg ik zeurend omdat ik fucking net mijn innerlijke fangirl wouw zijn.

"Oké oké, maar ik dacht mischien wist je het nog niet, maar inegeval dat was niet mijn vraag mijn vraag was. Wil je mischien de lijst zien van de gene die zijn omgekomen, want ik heb dat lijstje hierop mijn telefoon?"

"Ja is goed." De meesten mensen zouden nee zeggen maar ik vindt dit soort dingen altijd erg interessant dus waarom dan ook niet. Ik pak haar telefoon aan en begin de namen hardop voor te lezen.

"James Will, 14 jaar - Esther Mac, 16 jaar - Anna Silver, 43 jaar - Luna Moon, 12 jaar - Tess Youth, 36 jaar -  Zayn Malik, 21 jaar" ik stop gelijk met lezen om effe te beseffen wat ik net zag staan, ze bedoelen toch niet DE Zayn Malik?!

"Zayn Malik, dat is toch die jongen van one direction?" vraagt mijn moeder.

"Ik weet het niet ik weet niet of het die Zayn Malik is?" na dat gezegd te hebben pak ik snel me telefoon open insta om te kijken of het waar is, het enige dat ik zie is rust zacht Zayn en #ripZayn, dit kan niet echt zijn. Dus ga ik naar internet in paniek en typ ik 'Zayn Malik' in en bij nieuws zie ik alleen maar staan Zayn is dood door terroristen aanslag!? Hij is dus echt dood, dit kan niet waar zijn nee echt niet!

"Mam, Zayn is dood de Zayn van one direction" zeg ik snikkend.

"O schat, alles komt wel weer goed"

"NEE, dat komt het niet mam! Ik ga niet naar school, dat trek ik echt niet mam" zeg ik langzamerhand huilend.

"Schat, ga nou gewoon naar school, hier thuisblijven heeft ook geen zin?" zegt ze met een treurige stem, ze snapt het echt niet he, ik kan niet naar school dat trek ik niet!

"NEE IK GA NIET PUNT UIT!!" ik wordt langzamerhand echt woedend, hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik niet ga!

"Oké oké, bel school dan maar wel zelf. Ik moet nu echt gaan anders kom ik te laat voor mijn werk. Doeg schat, het komt allemaal wel weer goed." ze klinkt best bezorgd, maar oké.

"Doei" zeg ik droog.

Ik hoor even later een deur dicht klappen, mijn moeder is dus weg. Ik kijk op de klok 7:15 ik had nu eigenlijk naar school gemoeten maar ik ga niet, en school bellen ga ik ook niet doen, ze begrijpen me toch niet!  Mijn broertje komt wat later naar beneden rennen, en eet snel zijn eten op en en verdwijnt richting school. Het is nu rond 7:45, nu dat iedereen hier weg is behalve mijn 2 katten, kan ik uitbartsen in tranen, wat ik dan ook doe ik ben zo fucking verdrietig. Ik kende Zayn helemaal niet persoonlijk maar toch ben ik al fucking verdrietig. Hoe zou het wel niet voor Niall,Liam en Harry moeten zijn geweest, om een vriend te verliezen? Waarom moet hij nou weer dood hij had het nergens aan verdiend! Ik blijf stil op de bank zitten tot 11 uur want de huistelefoon gaat af, ik heb geen zin om het op te nemen om dat ik zeker weet dat het school is dus blijf ik zitten starend naar niks. Om 11:15 gaat mijn telefoon af het is Louis ik moet eigenlijk wel opnemen, maar toch blijf ik zitten het lijkt wel of ik niets meer kan doen behalve staren naar mijn trillende telefoon. Mijn telefoon gaat nog een paar keer af, maar ik blijf stil zitten en staren naar mijn trillende telefoon. Een paar keer was het Louis, toen Stan een paar keer ik ben zelfs gebeld door Eleanor, wat moet die trut nou weer van me hebben?! Om precies te zijn ben ik 10 keer gebeld. Na al die gemiste oproepen besluit ik maar om te gaan douchen, dus loop ik naar boven richting mijn kamer pak daar mijn xxl trui en een onderbroek en 2 handdoeken, 1 voor mijn haar en 1 voor mijn lichaam. Daarna loop ik naar de badkamer leg alles neer start de douche kleed me uit en ga onder de warme straal van het water staan. Misschien ken je dat gevoel ook wel, dat als je onder de douche staat al je zorgen en vragen van je af geleiden, net alsof de druppels alles meenemen naar beneden. Dat gevoel heb ik als ik onder de douche stap. Na een douche van zeker wel een half uur, zet ik de kraan van de douche uit stap ik uit de cabine en begin met afdrogen. Na mezelf afgedroogd te hebben pak ik mijn kleren en trek ze aan, en loop ik weer naar beneden. Het is nu langzamerhand als 1 uur in de middag. Ik ga weer zitten op de bank en laat me langzaam zakken en ga liggen in plaats van zitten het enige dat ik eigenlijk nu nog wil is slapen. Dus sluit ik mijn ogen en val in een levenloze droom, hopend dat alles wat er vandaag is gebeurd niet echt is.
En hopend dat niemand me stoort.

Hi, lieve lezertjes van me. Het spijt me dat ik zolang niet heb geüpload ik had een toets week. Maar ik hoop dat jullie weer blij zijn met een nieuw hoofdstukje.