"My cousin"

《16》(the end)

POVΑντωνίας:

Χτυπάει το τηλέφωνο μου και βλέπω έναν άγνωστο αριθμό. Το σηκώνω λίγο διστακτικά.

"Ναι"

"Αντωνία;"

"Ποιος είναι;"

"Είμαι ο Άλεξ...έγινε κάτι σοβαρό..."

"Τι έγινε; ανησυχώ."

"Ο Κώστας είχε ένα σοβαρό ατύχημα η κατάσταση  του είναι κρίσιμη."

"Όχι Όχι δεν μπορεί..."

"Έλα γρήγορα"

"Σε ποιο νοσοκομείο βρίσκεται;"

"Στο γενικό νοσοκομείο Κέρκυρας"

"Έρχομαι αμέσως"

Το κλείνω και ετοιμάζομαι τότε έρχεται ο Νίκος και μου λεει:

Ν:Που πας;
Α:Χτύπησε ο Κώστας είναι σοβαρά πρέπει να πάω.
Ν:Δεν έχεις να πάς πουθενά!
Α:Τι πράγμα;
Ν:Αυτό που άκουσες ή αυτόν ή εμένα
Α: Πολύ καλά λοιπόν.Διαλέγω τον Κώστα.
Ν: Μην διανοηθείς όμως να με ξανα πάρεις τηλέφωνο...
Α: Δεν είχα σκοπό.

Δεν με ένοιαζε  τίποτα μόνο ο Κώστας.Βρίσκω ένα ταξί και μπαίνω μέσα ήταν 20 λεπτά μέχρι το νοσοκομείο.Κοιτούσα το παράθυρο και έκλαιγα σκεφτόμουν πως έφταιγα εγώ που του μίλησα έτσι.Αν πάθει κάτι θα πεθάνω, δεν θα το αντέξω. Ειδοποίησα την μητέρα μου και μου είπε πώς το ξέρει και πως θα έρθουν όλοι οι συγγενείς του αύριο.Έφτασα στο νοσοκομείο έτρεξα γρήγορα και ρώτησα τον Άλεξ τι ακριβώς έγινε.Δεν ήξερε ούτε  αυτός πολλά μόνο το ότι είχε πιεί πολύ.Νιώθω υπεύθυνη.Το παραλήρημα μου διέκοψε ο γιατρός που μας ενημέρωσε για την κατάσταση του Κώστα...

"Τι έγινε γιατρέ; είναι καλά;"ρώτησα

"Δυστυχώς τα νέα δεν είναι καλά έχει πολλά και σοβαρά τραύματα στο κεφάλι...το επόμενο εικοσιτετράωρο θα είναι κρίσιμο"

Άρχισα να κλαίω ήθελα απλά να τον δω και να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ να του πω πως ποτέ δεν σταμάτησα.

Περασαν 2 μέρες...χωρίς να έχουμε καθόλου νέα.Δεν άντεχα άλλο αυτήν την σιωπή. Έτσι  πήγα και μίλησα στον γιατρό εγώ:

"Σας παρακαλώ πείτε μου πως πάει η κατάσταση του Κώστα;"

"Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά ο οργανισμός του δεν ανταποκρίνεται στα φάρμακα. Ζει με τεχνική υποστήριξη. Φοβάμαι πως δεν έχει πολύ χρόνο. Λυπάμαι πολύ.

"Όχι Όχι...δεν μπορεί ο Κώστας θα ζήσει!ΑΚΟΎΤΕ; ΘΑ ΖΉΣΕΙ!" ξέσπασα σε κλάματα.

"Ηρεμήστε σας παρακαλώ πολύ κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε!"