Η Δάφνη είναι ενα 17χρονο κορίτσι που πάει 2α λυκείου η οποια ειναι καλη μαθήτρια αλλα καποιες φορες οι σχεσεις της την κάνουν να γίνεται η χειρότερη. Αντιμετωπίζει πολλα προβλήματα λογο των σχέσεων! Θα καταφέρει να τα λυσει με διπλα της την κολλητη...
Παω να ανοίξω την πορτα! Ήταν ο Μάικ... ήρθε να με χαιρετήσει
Μ(αικ): "Ηρθα λοιπον να σε χαιρετήσω" ειπε φανερα στεναχωρημένος
Σοβαρά έφευγε τοσο γρήγορο???
Δ(αφνη): "Θα μου λειψεις παρα πολυ. Οτι κ να εγινε εγω Σ'ΑΓΑΠΏ! Να προσέχεις" είπα κ αρχισε παλι το παρτυ των δακρύων μμ
Μ: "Κ εγω σ'αγαπώ!" ειπε κ κυλισε ενα δάκρυ του
Αγκαλιαστηκαμε κ καθως πήγε να φυγει τον επιασα, τον κολλησα στον τοίχο κ τον φιλησα...δεν μπορούσα να τον αφησω να φύγει χωρις ένα αποχαιρετιστήριο φιλη! Μετα απο λιγο αφου σταματήσαμε το φιλι μιας κ μας τελείωσε το οξυγόνο ρίξαμε μια τελευταία ματια κ αποχαιρετιστηκαμε. Ειχα καιρό να νιώσω αυτα τα χιλια να με φιλανε!! Μολις έκλεισε η πορτα κυλισα πανω της κ αρχισα να κλαίω... τοτε κατεβηκαν κ τα κορίτσια
Μ(υρτω): "Μωρο μμ γτ κλαις τι έγινε?! Ποιος ήταν στην πορτα?!"
Δ(άφνη): "Ο Μάικ ηταν... ηρθε να με αποχαιρετήσει" κατάφερα να πω μεσα στους λυγμούς μμ
Κ(υριακή): "Μην στεναχωριέσαι... το ξέρω οτι είναι δυσκολο αλλα σκέψου οτι σε λιγους μηνες θα επιστρέψει"
Δ: "Δίκιο εχεις αλλα μμ ειναι δυσκολο να μην νιώθω το άγγιγμα του κ να μην βλέπω τα γαλανα ματακια του. Μπορει να εχουμε χωρισει αλλα καθε μερα τα έβλεπα αυτα τα ματια που με ταξιδευαν κ ενιωθα αυτο το άγγιγμα μου με ανατριχιαζε" ειπα κ ξανα ξεκίνησα το κλαμα αυτή τη φορά πιο έντονα.
Τα κορίτσια με ηρέμησαν μετα απο πολλες προσπάθειες κ κατα τις 3 έφυγαν. Είπαμε να παμε το απόγευμα στις 7 για καφε μιας κ αυριο ήταν Δευτέρα κ δν μπορούσαμε να παμε σε κλαμπ.
Ήταν 5:30 κ μπηκα να κανω ενα ντουζ. Μετα απο μιση ωρα βγηκα κ άρχισα να ντύνομαι. Εβαλα αυτα ⬇⬇ μιας κ ηταν ακοκα Απρίλιος κ είχε λιγο κρύο
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Κ βαφτηκα ελαφρά... μετα έκανα στα μαλλια μου δυο γαλλικές... η ωρα ειχε παει 6:45 κ άρχισα να πηγαίνω προς την καφετέρια... σε ολο το δρομο τον σκεφτόμουνα. Κ αν εκει έβρισκε αλλη?! Αλλα τι με νοιάζει, ας κανει οτι θέλει!
"Βρε σε νοιάζει κ σε παρα νοιάζει"
"Βρε καιρο ειχαμε να σε ακούσουμε"
"Νν το ξέρω... ειχα τρομερές δουλειες. Σκεφτόμουνα το σχεδιο εξόντωσης σσ!"
"Αα γι'αυτό τοσο καιρο κατι μύριζε καμένο...πες το ετσι"
"Κανόνισε μην σε πιασ-..."
"Σκασε λιγο να δω κάτι"
Μολις τελείωσε η μαχη με το σπαστικό υποσυνείδητο μμ που ακομα να του βρω όνομα κατάλαβα οτι ειχα φτασει στην καφετέρια... τα κορίτσια ηταν ηδη εκει! Παραγγείλαμε 3 καφέδες κ ώσπου να έρθουν μας ειπε η Κυριακή για κατι που ειχε συμβεί κ έπρεπε να φύγει...
______________________________________
Αυτό ήταν κ το 10ο παρτ!! Ελπιζω να σας άρεσε! Γιατί έπρεπε να φύγει η Κυριακή?! Ηταν ενα Κεφάλαιο χωρίς πολυ ενδιαφέρον!! Έχετε καμία ιδεα για ονομα υποσυνείδητου? (Τι λεω ο άνθρωπος βραδιάτικα... με εχει πειράξει η ζέστη) πάντως αν έχετε όνομα πειτε μμ στα σχόλια. Αν σας άρεσε μην ξεχάσετε να πατησετε το 🌟 κ να σχολιάσετε 💭! Τα λέμε στο επόμενο παρτ!! Μπαιζζζζ 😘😘😘
