A Y K I R I

1🌼

Öncelikle hepinize merhaba ilk bölümü paylaşıyorum umarım hoşunuza gider 🌹

   

  İzel :İz bırakan

Evet her zaman ismimin yüklediği anlamı yerine getiren yaptığı her davranışta , harekette iz bırakan bi kızdım. Genelde  gittiğim her yerde istemeden de olsam sergilediğim tavırlardan dolayı ilgi çeker ve bu durumdan rahatsızlıl duyardım.

"İzell yine burada napıyorsun"

"Hey sakin ol dersimiz  boştu bende kütüphaneye geldim "

  Bana gözlerini devirip karşımdaki sandalyeye geçti.

   "bu okuldan haz etmediğini biliyorum Defne ama şuan yapabileceğimiz başka birşey yok bende bayılmıyorum buraya.

Evet yine her konuşmamızda yaptığım gibi onu burada tutmaya çalışıyordum çünkü o malesef kafasını o saçma sapan kurallara sahip olan şehre takmıştı...

Zilin sesini duyduğumda çantamı alıp koridora çıktığım arkamdan geldiğini oflamalarından anlıyordum .

"Aslında yapabileceğimiz gidebileceğimiz bir yer biliyo..

"Hayır Defne! bu konuyu defalarca konuştuk orası çok tehlikeli oradakiler hakkında anlatılanları en iyi sen biliyorsun"

"Görmeden bilemeyiz İzel birgün oraya gidicez ve sen oranın ne kadar harika bir yer olduğunu göreceksin ve asla dönmek istemiyeceksin "

"Oraya giren zaten çıkamıyor Defne"

Son söylediklerimden sonra sustuğunda içime derin bir nefes çektim .

Orası gerçekten anlatıldığı kadarıyla çok tehlikeli ve katı kurallara sahip bir şehir. Evet! orası bir şehir ve Defnede kahrolası  merakı yüzünden oraya gitmek istiyordu hep tabi peşinde benimle birlikte ...

Bense duyduklarım ve bildiğim kadarıyla oradan çok korkuyor ve nefret ediyorum. Bana göre onlar birçok insanı o lanet şehirlerine tutsak ediyorlar. Hele ki onların başlarını hiç görmesem bile ne kadar iğrenç ve acımasız biri olduğu hakkında birçok haber görmüştüm...

"Eve gitmeden markete uğramamız gerek İzel "

"Tamam bi sokak arkada var oraya gidelim.

"Aslında benim küçük bir işim var akşam üstü evde olurum hadi baayy"

Şaşkınlıkla Defnenin arkasından bakarken bir diğer yerden yine ne işler karıştırıyorsun Defne diye düşünüyordum .

Eve geldiğimde Defnenin dediğini yapıp marketten birkaç birşey almıştım.Üst kata çıkıp çantamı yatağıma attım ve birkaç kıyafet alıp duşa girdim.

Bu evde daha çok Defnenin sayesinde yaşıyordum onun ailesinin durumu gayet iyi olup böyle bir eve sahiplerdi . Onlar şuan birden verdikleri kararla kanada da tatildeler. Babası mühendisken annesi ise doktordu beni çocukluğumdan belli tanıdıkları için bu evde Defneyi tek bırakmak istememişler  ve benden  buraya taşınmamı istemişlerdi.

Benim ailem ise...
  Ben 9 yaşımdayken annemin babamdan ayrılmak istemesi üzerine çıkan kavgadan sonra  babamın tayin istemesi ve İngiltereye gitmesi , annemin ise  beni terk edip Milanoya gitmesi üzerine dağılmıştı . Zaten pek toplu olduğu da söylememezdi.

Her zaman kavga edip sonucunda evi terk ederlerdi geri dönerler diye düşünmüştüm ama olmadı.

Bu dönemlerde babamın verdiği karar  yüzünden halamlarla yaşamaya başlamıs ve 17 yaşıma kadar onlarla kalmıştım taki 5 ay öncesinde Defneyle yaşamaya başlayana kadar.

Duştan çıktığımda birşeyler hazırlayıp yedim ve odalaralı toparlamaya başladım. Defnenin odasına geçtim ve yatağınını yaomak için örtüsünü çektim.

Bir an şaşırsam da hemen yere saçılan  posterleri ,broşürleri incelemeye başladım.

"Lanet olsunn! Sakın bi saçmalık yapmış olma Defne" diye bağırarak hızla evden çıktım. Acelem olduğu için hemen taksi çağırıp adresi verdim

Üzerinde o şehirin sahiplerinin olduğu ve oraya  girmek  için yapılan bir parti olduğu yazan broşürü şoföre verdim...

Sonunda taksi durduğunda dışarı çıktım ve kalabalıktan önümü bile göremediğim alana yürümeye başladım.

Ahh tanrım tamamen iğrenç kokuyordu deli gibi dans edenler ,ayaküstü birbiriyle yiyişenler, yumruk yumruğa kavga edenler... Senin burda ne işin var Defne yaa diye geçirdim içimden.

Biraz yürüdükten sonra daha çok yaşıtımın olduğu bir alana geçtim ve Defneyi aranaya başladım.

Karşı arada içkilerin dağıtıldığı yerde kalabalık bir grupla oturan Defneyi gördüğümde sinirle oraya doğru yürümeye başladım.

İnsanların arasında yere bakarak yürürken epey zorlansamda tam çıkmışken kolumdan hızla birine doğru çekildiğimde omzuna çakılmıştım.

Kolumu sinirle çekip arkamı döndüğümde sarışın iri yapılı biriydi  tahminlerimce benim yaşıtlarımdaydı .Çocuğu incelemeyi bırakıp tam ağzımı açıcağım zaman

"Az kalsın çarpıcaktın ve inan bana bunu istemezsin "

Bakışlarıyla işaret ettiği yere döndüğümde birkaç tane çocuk vardı ben çocuk desem de bende büyük oldukları epeyce belliydi .

"Onlar kim ki?"

"Derin'in sahipleri "

"Haa" diye bir tepki verdiğimde sırıttı ve

"Buraya ne için geldin gerçekten hem hiç buraya ait de gözükmüyorsun"

"Onlar kim? Diye tekrar sorduğumda

"Onlar şehrin sahiplerinden yani onlar ulaşılmazlar güzelim. Başlı başına bela olan koskoca bir şehre sahip 4 tane adam "
  
  Tekrar onlara döndüğümde 3 kisi olduklarını farkedince hemen anladı ve

"Dördüncüleri Kuzey ama inan burada olmasını istemezsin, ortalıkta yok o şehirde kalmıştır bilirsin birilerinin oraya sahip çıkması gerek"

Onlara hiç bakmadan tekrar Defnenin olduğu yere baktığımda bi çocukla delice dans ettiğini gördüm.

"Ben seninle ne yapıcam yaa "

"Anlamadım" yanımdan gelen sesle

"Sana demedim saol" dedim ve Defneye doğru ilerlemeye başladım.

Dansettiği adamın kolunu ittim ve Defneye baktığımda

"Aaa bebeğim sen burada napiyosuunn ya  nefrret edeğdin sen Derihn'den"

"Bide sarhoş mu oldun gerçekten Defne yürü eve gidiyoruz "

"Yaa hayığhh ben daha dans edicem "

  "Benimle kalmak istiyor güzelim neden bizi rahat bırakmıyorsun istersen sende bize katıl"

Pişkin pişkin sırıtıp kolunu tekrsr Defneye sarıcagı zaman Defneyi arkama çektim ve

"Artık eve gidiyoruz Defne sen sabahı bekle"

Kalabalığın arasından zorla da olsa çıktığımda caddeye doğru zar zor yürümeye başladım.

Sonunda olaylı geçen bir gecenin ardından eve geldiğimiz de hemen Defneyi yatırıp üstümü değiştirmeden kendimi yatağa bıraktım .

  

Hikayenin ilk bölümünün sonundasınızzz.. Yorumlarinizi cook merak ediyorum😊

Beğenmeyi unutmayin🌼