VELVET HIGH ACADEMY

VHA: PROLOGUE

"It's been a long time V. Can you count for me the years?"
Nilingon niya ang taong minsan ng naging parte ng buhay niya.

"16 years if I'm not mistaken. Anong kailangan mo at kinailangan pang emergency ang sabihin ng sekretarya ko?"

Hindi man siguro halata sa kanya pero sobra niyang namiss ang taong kaharap niya ngayon. Kaso kailangan niyang pigilan ang sarili dahil alam niyang hindi na ito ang matalik na kaibigan.

"Masama bang kamustahin ang bestfriend ko? Matagal rin ang 16 years. Ganyan kana pala ngayon, ano pa nga bang magagawa ng pera? Well, kung diretsahan lang pala. I want you to suffer my dearest friend."

Kahit expected na ang sasabihin ng kausap ay di niya pa rin maiwasang masaktan dahil nanggaling ito mismo sa kaibigan. Totoo nga ang sabi nila.
A dearly love will always leave you an ugly scar.

"Is this about him? God! It's just pure accident---"

"No! You killed him! 16 years ago you killed him! And the polices are fools not to see you! But I know, I know it was you."

She understands the actions of her old friend. Sino nga bang hindi magsususpetsa kung ikaw ang nasa puwesto ko. I am the only eye witness.

"But that was an accident. Accident. And don't blame it to me all because if there's anyone's fault, it was you and not me."

"How dare you to blame it on me!"

Ngayon naglalakad na ito palapit sa kanya. Kinakabahan man ay hindi siya natinag sa kinatatayuan niya.

"He knows Love. He knows what you were doing past 16 years and he told me. I'll gonna ask you Love, how? Why did you do that?"

Alam niyang mas pinasasama niya lang ang sitwasyon sa pinagsasabi niya at chance may na maging bayolente ito pero di niya mapigilan na magtanong.

"You! Pinagmukha mo kong masama sa kanya!"

Napaupo siya sa sampal nito. Ito na nga bang sinasabi niya. Biglang pumatong sa kanya ang kanyang kausap at may nilabas na kutsilyo.

"Pero kung ako nga ang may kasalanan, ba't di ko na lang lubusin? At least masabi ko sa sarili ko na narumihan ko nga ang kamay ko."
Mas nilapit nito ang patalim sa leeg niya.

"Acting submissive, huh? Mas mabuti na yan nang hindi ako mahirapan na gumawa ng linya sa leeg mo!"

Akma na sana nitong itatarak sa leeg niya ang kutsilyo pero dumating ang kanyang sekretarya.

"Ms. V!"

Tumayo bigla ang nagtangka sa kanyang buhay at nilingon ang tumawag sa akin at tumingin ulit ng matalim sa kanya.

"Maswerte ka ngayon V pero sa susunod wala ka ng ligtas."

Tumakbo na ito palayo sa mga naglalakihang puno na nakatayo sa kanyang eskwelahan. Lumapit naman agad ang sekretarya sa kanya.

"Ms.? Are you all right? Should I call the police to catch that woman? And the ambulance also!"

"I understand your concern Tabby but I'm fine so no need for that. And I am sure that she's now nowhere in the school premises and also, it will result rumors or panic if the students will know that their head is almost a cold corpse by someone she knows. Let us just leave it this way."

Tumango tango na lang ang sekretarya. Mas mabuti na lang kung ganito sana.

"Tara na Tabby. Madami pa tayong tatapusin."

👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣

CLAUSTIN