Bile Bile Yandı Yüreğim

TANITIM

Ben dahil birçoğumuz bebekliğinden terkedilmiş bireyleriz.İnsanlar nasıldır bilmeyiz...Herkesi biz gibi zannederiz çünkü biz yetimiz..ve dışarının nasıl bir dünya olduğunu bilmiyoruz.Ben ailemi hiç tanımadım.Anne kokusu nedir bilmedim hiç..babamın sevgi dolu bakışları yüzümde dolaşmadı elleri saçlarımı okşamadı..

Okula başladım.Oyun nedir bilmedim hiç dışarıda oyun oynayan çocuklardan öğrendik oyunları ne yaptıklarına bakarak tekrarladık..

Bize anne babalık yapanlar müdürlerimiz ve öğretmenlerimizdi diyemeyeceğim çünkü anne ve babalar çocuklarını her gün dövmezler dimi? Günlerimizin birçoğu da hastanede geçerdi..Peki ya hademeler? Müdür ve öğretmenlerden kaçarken onlara tutunmaya çalışırdık ama onlar daha beterini yaparlardı..

İşte bu zor zamanlarımızda birbirimize tutunduğumuz bu kadar kötülüklerin bu kadar siyahlıkların arasında tek beyaz olan bizim arkadaşlığımızdı..

Evet biz Kumru ve Çisil hayat hikayemizi dinlemeye var mısınız?

Acaba o kadar siyahlıkların arsında arkadaşlığımız bir ömür boyu beyaz olarak kalacak mıydı?..