Katil||G.D.||

||G.D.1||

Yetimhanedeki yıpranmış duvarlara bakıyordum. Hayat bana bi oyun oynuyordu. Ben ise hala çözmüş değilim. Kimsem yoktu. Ailem yoktu. Ailem bir şerefsiz yüzünden ölmüştü aslında o kişiyi hiç hatırlamıyorum erkek ya da kadın.  Geriye ise ben kalmıştım. Yalnızdım ne arkadaşım vardı ne de akrabam. Aslında vardı ama onlar asla ama asla akraba sayılmazlar. Öz amcam -amca denilmeyecek piç-tarafından nerdeyse tacize uğruyordum. Neyse ki ucuz kurtulmuştum. Kendiside şuan cezaevinde. Akrabalarım ise ben yalan söylüyorum diye beni dövmüşlerdi. Sonra ki günler ise işkence çekiyordum. Yine kurtulmuştum. Geçen seneden itibaren yetimhanedeydim. Kaç kere intihar etmeye kalkışmıştım sonuç yine hüsran. Kendimden nefret ediyorum. Çünkü ailem beni korurken ölmüştü. Keşke onların yerine ben ölseydim. Herkesten nefret ediyorum. Ölmek için Tanrı'ya(Allah affetsin)her gün dua ediyorum. Keşke ölsem. Belki aileme kavuşurdum. Beni düşüncelerimden Jessica çıkartdı. Bi tek onunla konuşuyordum başka kimseyle konuşmuyorum.
"Hey Hannah beni dinler misin?"
"Efendim Jessica."
"Bugün parti varmış gidelim mi."
"Seni bilmem ama ben gitmeyeceğim."
"Hadi Hannah mızıkçılık yapma hem erkek arkadaşımda orda."
"Jessica beni yalnız bırakır mısın lütfen."
"Sen bilirsin."deyip gitti.
Çok da umrumda. Niye insanlar bana acıyor acımasın istemiyorum. Okulda ezikleniyorum. Kimse yanımda değil. Okulda sadece benim ailem öldü. Ne tesadüf dimi. Okuldakiler bana domates atarken kimse demedi ki şunu durdurun diye. Ailen senin yüzünden öldü diye benimle dalga geçmeleri katlanılmaz. Ailemden geriye kalan tek şey resimli kolyeydi. Dayanamayıp ağlamaya başladım. Keşke ben ölseydim.
Hayatım bi dizi . Ben ise başroldüm.
Keşke ölmeselerdi de yerine ben ölseydim. Şimdi düşündümde ben zaten ölüydüm. Ruhum ölü sadece bedenim vardı. Ruh öldükten sonra beden neye yarar ki. Kimse beni görmüyor bende kimseyi takmam. Çünkü ruhum ölü, en iyisi bu. Keşke bedenimde ölü olsa.