Sırt çantamı almış okula gidiyordum. Ne güzel. Yine eziklenecektim. Ve yine ağlayacaktım. Okula adımımı atar atmaz benimle dalga geçilmek başladı.
"Hey ailen senin yüzünden ölmüştü dimi."
"Annenle baban senin yüzünden öldüyse nasıl vicdan azabı çekmezsin."
"Ne yazık ama."
"Tam bir ezik."
"Bebek."
"Tipe bak tipe insan makyaj yaparda gelir ağlamaktan gözlerin şişmiş."
Duydum yine her şeyi duydum. Gözyaşlarım yavaş yavaş akıyordu. Yine ağlıyordum. Neydi benim çektiklerim. Bıktım. Yeter. Neden bunları yaşıyorum. Ne suçum vardı benim. Kimseye bir şey yapmadım ki. Kime ne zararım var. Herkesten nefret ediyorum. Sınıfa ayağımı basar basmaz yine dalga geçmeye başladılar. Sıramın üstüne not bırakılmıştı. Açtığımda yazılan şunlardı:
"Dünkü söylediklerine cevap vermediğim için üzgünüm. Biliyorum seni arasam açmayacaksın ama olsun yine arıyacağım. Seni kaybetmemek için elimden gelen her şeyi yapacağım. Yapmadığım bir suçla beni suçlayacaksın,beni doğru düzgün tanımıyorsun biliyorum. Ama bir gün tanıyacaksın. Yalnız değilsin bende varım. Seni seviyorum Hannah.
G.D."Kimdi? Ne suçu?
Aklım karışmış durumda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Katil||G.D.||
FanfictionAilemin katili o muydu? Ya da yalan mı söylüyordu? Ailemin katilini mi seviyordum? Cevapsız sorularım vardı.