jungkook: jimin orada mısın?
(16:11)
jungkook: sana bu kadar kaba davrandığım için bu kadar kötü davrandığım için çok özür dilerim hemde çok
(16:11)
"jimin"
Fakat özürler bir işe yaramıyordu. Evet her ne kadar ona karşı az olsa bile birşeyler hissetsem bile hayatımı mahvettiği için özürleri hiç bir anlama gelmiyordu.
Banyoya gelmiştim.
___________________________
jungkook: lütfen bebek gibi davranma jimin seni sevenler var gerçekten kendine zarar verme
(16:12)
"jimin"
Herkese çok sinirliydim. Hoseok, Jungkook, ailem ve diğer bütün herkes.
Çok çocuksu davranıyordum ama elimden bir şey gelmiyordu.
Herkesin benden nefret edeceği bir yerde yaşamak istemiyordum. Artık dayanamıyordum ve lavabodaki dolabın içindeki ilaçları gördüm.
İlacı dolaptan çıkardım ve lavabonun üstüne koydum.
___________________________
jungkook: jimin
(16:12)
"jimin"
Ağlıyordum. İlaç kutusundan kaç hap çıkardığımı bilmiyorum ama bir sürüydü.
Hıçkırarak ağlamaya devam ettim ve karşımdaki aynaya baktım.
Fakat o sırada evin kapısı çaldı.
___________________________
jungkook: evde yalnız olduğunu biliyordum.. kapıyı açmazsan kırarım.
(16:17)
"jimin"
Ağlamaya devam ettim. Yeniden mesajlar geliyordu.
"Kapıyı açmayacaksan içeriye direk giriyorum."
Dışarıdakinin Jungkook olduğunu tahmin etmiştim. Bunu istemiyordum. Ailem zaten benden nefret ediyordu ve kapıyı görürlerse benim hayatımı işkence ederlerdi.
Ya o an intihar edecektim, ya da hiç intihar edemeyecektim.
Ve ne yaptığımı bilmeden ilaçları yuttum.
___________________________
jungkook: bu kadar yeter. içeriye giriyorum. mesajları gördüğün halde açmıyorsun.
(İletildi)
(16:18)
"jimin"
Ağlayarak "Ne yaptım ben?" diye bağırırken kapının kırıldığını duydum.
Sonrası yoktu.
___________________________
