Endless love ft. Niall Horan

Hoofdstuk 7

*2 dagen later*

Ondertussen is het twee dagen later en heb ik mijn dagen vooral doorgebracht met slapen, lezen en eten. En mijn ouders kwamen vaak op bezoek. Ze komen vanavond voor het laatst. Want ze gaan terug naar Nederland, want met mij gaat het goed en ze moeten weer werken. Ze zijn natuurlijk al bijna twee weken in Engeland dus ik snap het wel, maar ik vind het ook wel jammer. Gisteren heeft mijn moeder mij eindelijk vertelt wat er nu precies is gebeurd, die dag van het ongeluk.  Charlotte, Sophie en ik waren dus aan het winkelen.

-flashback-

Charlotte POV

Het is heel erg gezellig met mijn vriendinnen winkelen. We zijn al veel winkels in geweest en zijn allemaal al best goed geslaagd. We hebben zere benen dus we besluiten ergens iets te gaan drinken.

Ik hoor Anne net zeggen dat ze een leuk restaurantje heeft gezien aan de overkant van de straat.

Als ik me omdraai zie ik dat ze over wil steken en dan plots komt er een auto van links en Anne ziet hem niet en steek over. Sophie en ik schreeuwen nog "PAS OP!".Maar het is al te laat de auto heeft Anne geraakt en ze ligt in een rare houding op de weg. Ik graag een naar gevoel in mijn buik. De chauffeur-die Anne heeft aangereden-stapt uit de auto en wij rennen ook gauw naar Anne toe. De bestuurder van de auto is helemaal wit. Snel komen er nog meer mensen aanrennen, die allemaal door elkaar roepen en schreeuwen. Ondertussen is Sophie samen met een andere mevrouw bij Anne neergeknield. En is er een meneer die het alarmnummer belt. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Dus ik kniel ook maar bij Anne neer.

Snel daarna komt de ambulance met een flinke vaart eraan rijden. En dan gaat alles heel snel. Anne word onderzocht en op een brancard gelegd en in de ambulance gereden. Sophie en ik moeten mee naar ziekenhuis. Dus we stappen ook in de ambulance.

-einde flashback-

Anne's POV

En zo is het dus ongeveer gebeurd, toen ik het hoorde kon ik me helemaal niks meer van herinneren. Gelukkig ook maar denk ik. Charlotte, Sophie en de rest van onze klas zijn ondertussen weer terug in Nederland. En ze moesten weer gewoon naar school. Ik heb van veel klasgenoten een bericht,sms of een kaart gehad. Ik skype bijne elke dag met Charlotte, Mieke en de rest van de meiden.

Jenna komt binnen met een glimlach op haar gezicht. "Zo meid, gefeliciteerd!". Gefeliciteerd? denk ik bij mezelf. Ik ben helemaal niet jarig en hier is het ook niet echt een feestje ofzo. "Gefeliciteerd?". "Ja. Alle slangetje mogen eraf en ook mag je als je dat wil op  een tweepersoonskamer liggen. Omdat je zo vooruit gaat". "Jippie!" roep ik. Alles beter dan in dit donkere kamertje, helemaal alleen. Jenna lacht, "Nou dan zullen we dat maar eens gaan regelen".

*2 uur later*

Ik ben eindelijk klaar met alles. Eerst werden alle slangetjes eraf gehaald en toen moest ik bij de dokter op controle. En toen werd ik overgebracht naar een andere kamer, een tweepersoonskamer. Ik lig-gelukkig- een heel leuk meisje bij mij op de kamer. Ze heet Aimee en  ze is 20 jaar en ze studeert Geschiedenis hier in Londen. Ze ligt hier-in het ziekenhuis- omdat ze een blinde dram ontsteking heeft. Ze is gisteren geopereerd en moet nog een week blijven. Stiekem hoop ik dat ze nog war langer moet blijven.Want ik vind haar erg aardig. Ze ligt nu te slapen.Ik verveel me een beetje, dus ik besluit even op mijn laptop te gaan. Gelukkig hebben mijn ouders die meegebracht zodat ik kan skypen enzo. Als ik ben ingelogd op skype zie ik dat Mieke online is.

*de volgende dag*

Jenna komt me wakker maken om te zeggen dat ze me gaat wassen en dat er zo ontbijt word gebracht. Na een half uur ben ik fris gewassen en heb ik gegeten. Aimee kwam met het idee om me in een rolstoel te zetten zodat we samen een rondje door het ziekenhuis kunnen maken. Ook mij leek het wel een leuk idee, want zo zie ik nog eens iets anders dan zusters en dokters en altijd hetzelfde kamertje.

============

vote, follow, comment