Endless love ft. Niall Horan

Hoofdstuk 16

Zuchtend word ik wakker. Ik heb knallende hoofdpijn en ik voel me nog steeds niet echt happy.

Ik heb me gister opgesloten in mijn kamer en heb de rest van de dag geskypt, gecomputerd en gelezen. En ik ben vroeg gaan slapen omdat ik niet wist wat ik anders moest doen van verveling.

Vandaag ga ik naar huis. Vanavond om precies te zijn. En waarschijnlijk gaat de ‘wens’ van Niall dat we contact houden niet in vervulling. Wat hij heeft mijn nummer niet en waarschijnlijk gaat hij die ook niet meer krijgen aangezien wat er gister is gebeurd. Ik stap het mijn bed, pak mijn spullen en loop naar de badkamer. De laatste keer dat ik hier ga douchen. Best raar eigenlijk als je er over na denkt. Het is me in deze weken eigenlijk allemaal heel vertrouwd en eigenlijk heel eigen geworden.

Als ik me heb aangekleed loop ik terug naar mijn kamer. Jenna is weer terug van vakantie en zit al op me te wachten met mijn ontbijt. Terwijl ik aan het eten ben vertelt ze van alles over haar vakantie.

En laat ze me alle leuke foto’s zien. Ze heeft echt hele leuke en schattige kinderen. ‘nou Anne ik vond het erg gezellig maar ik moet nu toch echt weer aan het werk. Tot straks misschien ‘. ‘oke succes. En tot straks’. Toch nog iemand die wel aardig tegen me doet. Gelukkig! Dan word mijn laatste dag hier toch nog een beetje leuk. Wat zal ik kan doen? Ohh ja! Ik moet de rest van mijn spullen nog inpakken! Laat ik maar snel beginnen anders ben ik niet klaar. Waarom maak ik ook altijd zo’n troep?! Zuchtend ruim ik mijn kamer op en stop ik al mijn kleren, spullen enz. in mijn tassen en koffer. Na een uurtje ben ik eindelijk klaar en liggen er alleen nog wat spullen die ik vandaag nog nodig kan hebben. Die spullen stop ik vanavond wel als allerlaatst in een tas.

Ik besluit wat te gaan drinken in de kantine van het ziekenhuis. Ik pak mijn portemonnee en mijn mobiel en loop naar het trappenhuis toe. Op de trap kom ik Harry tegen. Ohh nee als ik ergens geen zin in heb is het wel Harry. Maar tot mijn verbazing zegt hij ‘hoi Anne’. En loopt verder. Oke? Ik vind het allemaal wel een beetje vaag maar goed. Ik loop verder naar beneden en even later zit ik met een kop koffie en een koek aan een tafeltje. Ik kijk op mijn mobiel en zie één gemiste oproep.

Ik luister en hoor dat het mama is met de mededeling dat ze mijn vliegticket had geboekt. Niks nieuws want dat wist ik al. Dan hoor ik achter me ‘hoi Anne! Hoe is het?’. Die stem! Die komt me bekend voor. Als ik me omdraai zie ik dat het Aimee is. Aimee?! Hoe kan dat nu? Ten eerste: gister had ze opeens zo’n haast dat ze ophing en ten tweede: ze moet toch vandaag naar college? Ik probeer zo gewoon mogelijk te reageren en zeg ‘ohh hey Aimee. Goed hoor! Hoe gaat het met jouw?’. ‘ook goed’. ‘hoef je vandaag niet naar college?’. ‘nee ik heb vandaag vrij’. ‘lekker! Maar hoezo dan?’. ‘ohh gewoon’. Oke beetje vaag antwoordt maar goed. Ondertussen was Aimee gaan zitten op de stoel tegen over mij. ‘druk op school?’ vraag ik. ‘nee valt wel mee. Gaat zo zo’n gangetje’. ‘oke sta je er een beetje goed voor’. ‘jawel’. Ik begin het een beetje raar te vinden. Aimee geeft nooit van zulke vage antwoorden. ‘doe je nog wat voor school?’ vraagt Aimee. ‘ehh ja elke dag volg ik dezelfde lessen als de rest die op school zitten’. ‘oke’. Er valt een ongemakkelijke stilte. Wat heb ik toch? Denk ik bij mezelf. Normaal klets ik honderd uit en sinds gister vallen er tussen mij altijd stiltes. Of ligt het niet aan mij? Nou goed het zal wel. ‘heb je het druk?’ domme vraag maar goed ik weet niks anders te verzinnen. ‘ja heel druk’. ‘oke’. Ondertussen draaien mijn hersenen op volle toeren. Wat kan ik nu vragen of zeggen? In mijn ooghoeken zie ik Liam naar binnen komen via de hoofdingang. Aimee ziet hem ook en staat opeens op. ‘nou ik ben dus heel druk dus ik ga maar weer. doei’. ‘ehh doei’. Aimee hoort het al niet eens meer dat ik het zeg. Ik zie dat ze naar Liam loopt en dat ze dan samen naar de lift lopen om er vervolgens in te stappen. Wat heeft Aimee? Kwam ze hier alleen bij me zitten omdat ze op Liam moest wachten? Lekker vriendin is ze. En dan nog dat ze opeens opstond en zei dat ze heel veel haast had. Ze kan toch gewoon zeggen dat ze met Liam heeft afgesproken?  Als ik mijn koffie en koek op heb loop ik nog een klein rondje door het ziekenhuis.

Als ik langs de kinderafdeling kom zie ik de ik de glazen wand met daarachter de couveuses met de kleine baby’s. Wat zijn ze toch klein en lief. ‘lief hé?’ hoor ik iemand achter me iemand zeggen. Ik draai me om en zie dat het een verpleegster is. ‘ja heel lief en wat zijn sommige klein’. ‘ja dat klopt, de meeste baby’s  die hier in de couveuses liggen zijn te vroeg geboren’. ‘oke’. ‘heb jij broertjes of zusjes?’ vraagt de zuster. ‘nee alleen maar broers’. ‘dan vind je het vast leuk om een baby’tje vast te houden’. ‘ja!’. ‘nou kom maar mee dan’. Mag ik nu een baby’tje vast houden? leuk! Snel loop ik achter de zuster aan naar een kamertje waar ook allemaal baby’s liggen allen dan niet in couveuses maar in gewone bedjes. ‘ga maar in die stoel daar zitten’ zegt de zuster en wijst naar de stoel in de hoek van de grote kamer. Ik loop naar de stoel toe en ga zitten. Als ik zit komt de zuster aanlopen met een klein baby’tje. ‘dit is Grace’ zegt ze en de zuster ze legt het baby’tje in mijn armen. ‘ik ga even haar tweelingenbroertje George halen en twee flesjes’. ‘oke’ zeg ik. Ik kijk naar het kleine meisje dat in mijn armen ligt. Ze kijkt met een donkere ogen me aandachtig aan. Wat is het toch een schatje! Dan komt de zuster weer terug. Ze geeft me een flesje en legt uit hoe ik het flesje moet geven. En dan komt ze naast me zitten in de stoel naast mijn stoel. En geeft George een flesje.

Ondertussen praten we gezellig met elkaar. Ze heet Emma, is 24 jaar, ze is getrouwd en woont samen met haar man en dochtertje van 5 maanden in een huis aan de rand van Londen.

Als de flesjes leeg zijn vraagt Emma: ‘je wil zeker nog wel op de foto met ze?’. ‘ja mag dat?’. ‘ik heb het net even aan hun moeder gevraagd en het mag’. ‘leuk!’. ‘heb je je mobiel bij je?’. ‘ja hij zit in mijn broekzak’. ‘oke geef mij Grace maar even, dan kun jij je mobiel pakken’. Emma neemt Grace van me over en ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak. Ik geef Emma mijn mobiel zodat ze de foto kan maken. Emma geeft me Grace weer terug. En geeft ook George aan mij. Na de ‘fotosessie’ leggen we samen Grace en George weer terug in hun bedjes. Daarna neem ik afscheid van Emma en ga terug naar mijn kamer. Als ik terug loop naar mijn kamer kom ik Jenna tegen. ‘hey, ik kom zo bij je eten goed?’ vraagt ze. ‘ja is goed’. Even later zitten Jenna en ik gezellig pratend aan onze lunch.