Şu iğrenç alarm neden olmak zorunda?
Ben yatağımda kalmak için mücadele verirken lanet olası alarmım beni kalkmaya zorluyordu. "Asenaaa" evet bi annem eksikti şimdi uğraş dur. Benim aşağı inmeyeceğimi anladı ki odama kadar çıktı. Neden çıktığını ve sinirli olduğunu biliyordum. Gece damlalarda kalacağımı söyleyip emirle buluşup gezmiştik. Ve tabiki damlaya söylemeyi unuttum harika! Kesin annem damlayı aradığında damla benim orada olamadığımı söyledi.
"Kızım sen beni çıldırtcak mısın? Emirle gecenin bir yarısı niye birliktesin? birlikte olmayı geçtim neden yalan söylüyorsun? Ya başına bir şey gelse kimsenin haberi olmayacakk!" annemi cidden anlamıyorum oysaki kendisi benden daha çok güvenir emire ama bu aralar takılmama biraz kızıyor. "Anne emir 8 senelik arkadaşım,sevgilim,sevdiğim, her şeyim. Sende biliyosun beraber büyük o korudu beni niye şimdi böyle yapıyosun anlamıyorum!" emirle ilkokul dan beri arkadaştık ve birbirimizden başka arkadaşımız yoktu ikimizinde. Tabiki ilerleyen zamanlarda ikimizinde çevresi genişledi özellikle emirin. Zaman geçtikce arkadaşlıktanda öte bir boyut aldı ilişkimiz. Birbirmizin her seyi olmuştuk.
Telefonum çalmaya başladı ve tabiki arayan emirdi.. Annem benden önce davranıp telefonu aldı ve meşgule attı. "Anne sen ne yaptığını sanıyorsunn?!" dedim sinirle. "Kızım ben seni korumaya çalışıyorum. Artık o çocukla görüşmeyeceksin hem babanda bu konu da benimle aynı fikirde." annem gittice sinirlerimi bozuyordu. "Sizin düşünceniz umrumda bile degil. Emir benim her şeyim ve öylede kalıcak!". Hızla telefonumu elinden alıp hızlı adımlarla uzerime giyecek bir kaç kıyafet alarak kendimi lavobaya kilitledim ve üzerimi değiştirdim.
"Kızım iyice saçmalıyorsun ne yap.." Lafını tamamlamasına fırsat vermeden "anne ben emirle evlenicem." ne demiştim ben! Şuan ben bile kendime inanamamıştım ama sözümden geri dönmeyi sevmedigim için sözümun arkasinda durarak evden hızla ciktim.
Kaç sokak devirdim arkamda bilmiyorum. Nereye gidiyorum bilmiyorum. Emir nerede onu bile bilmiyorum telefonu kapalı. Dün geceden beri hiç konusmadık ve suanda telefonu kapalı.
Şu an gidecek tek yerimin Damlagil olduğunu düşünerek damlagile gitmeye karar verdim. Hemen bir taksi çevirip yolu tarif ettim. Evlerinin önüne geldiğimde biraz tedirgin olmuştum çünkü lale Teyzenin (damla'nın annesi) anneme benim onlarda olduğumu soyleyecegini şimdiden tahmin edebiliyordum. Korkuyla merdivenleri çıkarak zile bastım. Kapıyı damla'nın abisi serkan abi açtı. Oh şimdi rahatlamıstım çünkü serkan abi her olayda bizim arkamizdaydi ve bizi korkuyordu. "Kız noldu sana! Bu ne hal?" nolmustu ki halime? Çok mu kötü duruyordum "bir şeyim yok serkan abi. Damla evdeyse biraz sizde durabilir miyim?" keşke gelmeden önce damlayı arasaydım of of. "Tabiki damla odasinda oda seni merak ediyordu. Sen geç bende hemen geliyorum" içim rahatlamıştı ama damla beni niye merak ediyordu ki? Damla'nın odasına doğru yurudum. Yavaşca kapıyı açtım ve içeri girdim "ben geldim?" diyerek beni fark etmesini sağladım. Birden boynuma atılarak "asena çok üzgünüm ben, ben sana söylemem gerekiyordu.." nolmuştu şimdi bu kızaa? "Damla sakin ol ve neyi söylemen gerekiyordu??" şuan cidden hem merak etmiştim hem de endişelenmiştim. "Asena emir, emir ço çok üzgü.. " ağlamaya başlamıştı. Nolmuştu bu kıza ya ve emirle ne alakası vardıı "damla nolduğunu söyleyecek misinn emire nolduu? Sana nolduu? damla şuan ciddem sinir ediyosun!" çok korkuyordum damla'nın konuşacağı yoktu. Berkay'ı aramalıydım belkide. Berkay emirin tek anlaştığı ve sürekli beraber olduğu arkadaşıydı. Hemen telefonumu çıkarıp berkay'ı aradım. Çalıyor..çalıyor..çalıyor.. Açmıyordu belkde duymuyordu. İyice meraklanmış ve endişelenmiştim. damlayı anlatması için sakinleştircektim ama annem aramaya başladı. "noldu?!" anneme biraz sert davraniyordum çunku beni anlamıyordu. "Kızım eve gelmengerekiyo. ça çabuk oll!" dedi ve kapattı. Annemde ağlıyordu. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Serkan abiyi bulup damlayısakinleştirmesi için uyarıp hemen evden çıkmıştım. Taksi çevirdim ve o anda paramın az kaldığı geldi aklıma . Param taksi için yeterli değildi.. Taksiyi boş verip koşmaya başladım..
Korkuyordum..
Yaşayacaklarım..,
Yaşanacaklar..,
Yaşanmışlar için..
