HAFTA: ON İKİ; 10:52; DAEGU
yavaşça gözlerimi açtım ve ellerimden başka hiçbir yerimi hareket ettiremiyormuş gibi hissettim. beyaz tavana, sonra etrafa baktım ve hastanede olduğumu anladım.
sonra yatağımın yanına baktım ve elimi tutan jimin'i gördüm. sandalyede oturmuş, uyuyordu.
"ji-min?"
zar zor konuşabiliyordum ve neredeyse bir fısıldama gibiydi ama beni duydu. şok halinde bana baktı.
"beni yalnız bırakacağını sanmıştım."
seni endişelendirdiğim için üzgünüm, jimin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝙄 𝘿𝙊𝙉'𝙏 𝙇𝙊𝙑𝙀 𝙔𝙊𝙐
Fanfiction[ YOONMIN ] daha önce söylemediğim için üzgünüm, ama seni sevmiyorum.
