İKİ ODUNUN GAZABI

OF ABİ

Yine o bağrışla uyandım."Kayra hani benim kahvaltım.Nefret ediyorum şu sesten ya. "Senin elin kolun yok sanki kır bi yumurta zıkkımlan.Ama yok illa beni kaldıracak.İlla ben hazirlayacam rahat edemez yoksa."Bunları tatlı bir sistemle söyledikten sonra yataktan kalktım.Ama söylenmeye devam ediyorum.Neden belki bi umut çenemden bıkarda sabah kahvaltısını kendi hazırlar ben de sabah uykumla başbaşa güzel bir gün geçirebilirim.Gerçi boşu boşuna uğraşıyorum.19 yaşındayım ve hala bi ilerleme kat edemedim. ''Neymiş efendim dersi varmış.Neymiş vücut önemliymiş.Ne yani kız bulamadım sinirimi kum torbasından çıkartcam demiyoda vücut önemli diyor.He he bende yedim Yağız Bey.Bensiz iki sene nasıl dayandın ki sen"Neyse elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa gittim  sucuklu yumurta yaptım ve sert bir şekilde masaya koydum.Bana gülerek baktı çünkü ona kızamadığımı biliyor. Çünkü birbirimizden başka hiçkimsemiz yok.Şöyle anlatayım. Ben iki yaşındayken bir trafik kazası geçirmişiz.Annem ve babamı o sene kaybettik.Sosyal güvenlik kurumu bütün aile üyelerimizi gezmiş hiç kimse istememiş bizi.Haliyle kimse istemeyince onlarda bizi yetimhaneye göndermişler.Hayatım o andan itibarenkabusa dönüştü.Abimle beni ayrı yetimhanelere koydular.Ama birbirimizden hiç kopmadık.Hep nasıl olduğumuzdan ne yaptığımızdan haberimiz vardı.Ben onaltı yaşındayken.Artık yetimhaneden çıkabileceğimiz hakkında bir mesaj geldi.Gelen mesaj abimdendi.Tamam 18 yaşına geçen hafta basmış olabilir ama sonuçta geçimimizi saağlayacağımız bir işi yok.Abime
nasıl olacağını sordum.Abim bana herşeyi halledeceğini ve kafama takmamam gerektiğini soyledi.O zaman bana
güven veren tek kişiydi.Her neyse yetimhaneden çıktık ve eski püskü bir eve taşındık.Abim geçici bir süreliğine gorsonluk yapmaya başladı.Bu sırada derslerini de ihmal etmemeye çalışıyordu.Çok yorulduğunu biliyordum ama elimden bir şey gelmiyordu.Tek yapabildiğim derslerine sıkı sıkı sarılıp iyi bir üniversite kazanmalıydım.Abim liseyi bitirdikten sonra Yer altı dövüşlerine başladı.İlk zamanlar benden saklıyordu.Daha sonra bir telefonla geldi abimi hastaneye kaldırmışlar.Kendinden daha tecrübeli birisiyle kafes dövüşüne çıkartmışlar.Adam abimi baya dövmüş hırsını alamayınca.Hastanelik olmuş bizim ki.Hastaneye gidinceye kadar oldum oldum dirilmdim.Abimi öyle yatakta serumlarla falan görünce kendimi tutamadım.Hastane çığlıklarımla sarsıldı bir müddet.Ama alışık değildim ben her zaman abimi dimdik ayakta görmeye alışığımdır.O en zor zamanlarda bile ayakta durmayı başardı.Kendi ayakta durduğu gibi beni de ayakta tuttu.Yani olmadı dayanamadım. Başaramadım işte.Korktum.Çok korktum.Hadi o da beni bırakırsa hadi dayanamaz da yorulduğu için giderse diye  çok korktum.3 gün boyunca sesini duyamadım.3 gün sonunda gözlerini açtığında dünyalar benim oldu.Ama sıkıntılar peşimizi bırakmadı.Hastane masrafları.Ev giderleri derken çok fazla sıkıntı çektik ama hepsini hallettik.bir kaç kişiden borç aldık.Biraz idare ettikten sonra abimle beraber tekrar evimize gittik.Daha sonra abime harika 2 iş teklifi geldi.İlk gelen iş teklifi  modellik.İkinci iş teklifi  ise sözleşmeli box hocalığı.Yani artık mükemmel bir hayatın eşiğindeydik.