Falling for my besfriend

Chapter 11

Mina P.O.V
I'm still wondering. Why is this happening to me? What is my sin? It's hard for me to handle my situation, I'm too young to be inlove. I'm too young to get hurt just because of love. I'm too young to be in this situation. Im too young.

Lot's of day's had passed. And it's second week of july now. But still, Diana and James are always together. And this time we have to perform a dance. Every cheography will do. My partner in this performance is Karl. Karl and I chose to dance a sweet one. We will perform it by next week, that's why karl is always there at our house. We're always practicing there. He get an cheographer so that we don't need to search in internet because we already have a dance tutor.

I don't know if Diana and James will perform by next week. But i think they will perform because they're always together, in canteen, library, room, corridor, kulang na lang sa c.r  e. -_-

"Mina are you listening?" Karl asked me. Hay lutang nanaman ako. Hindi ko pa rin nakakalimutang isuot yung bracelet na bigay ni James sakin.

"Ahh. Yeah. Yah. Go. Continue" sabi ko may karl.

"So ayon nga. Galingan natin sa performance natin next week huh?!" Sabi ni karl at niyuyugyog pa ang balikat ko.

"Ahh. Ok." Sabi ko. Nginitian ko lang sya. Nag pa alam ako saglit kay karl kasi c-c.r ako. Nandito kami kasi ngayon sa school. E wala namang teacher e. Sa pag baba ko sa hagdan nakita ko na mag kausap si James at Diana. Nakasandal sa pader si Diana tapos si James nasa harap nya at nakatukod ang kamay sa gilid ng ulo ni Diana. So parang hahalikan ni James si Diana. And it Hurt's like hell. T_T

Maya maya may nag takip sa mga mata ko.

"Wag mo ng tingnan kung nasasaktan ka na" tinig iyon ng isang babae. Unti-unti nyang tinanggal ang kamay nya sa mga mata ko. At pag katanggal nya hinarap ko sya kasabay ng pag tulo ng luha ko. Si jhes. Ang best friend kong naiintindihan ako lagi. Ang best friend kong tunay. Ang best friend kong hindi ako iniiwan sa ere. Napayakap ako sa kanya. Hindi ko na kaya ang sakit. Napa iyak ako sa balikat ni jhes. Maya maya hinili nya ako. Hindi ko alam kung san nya ako dadalhin. All i know is, I am crying because of him.T_T

"Mina. Ilabas mo na lahat. Para bukas wala na" sabi sakin ni jhes. Umiyak na ako lalo. Bumuhos na ang luha kong matagal ko ng tinatago.

"Jhes. Bat hindi nya ako kayang mahalin?!" Tanong ko kay jhes habang umiiyak.

"Hindi ko alam" sabi ni jhes habang ina-alo pa rin ako. Sumandal ako sa balikat nya.

"Jhes alam mo ba. Simula pag ka bata, si James na ang kasangga ko. He's always there for me. He's my savior. He's my protector. He's the one i love the most. And he is my best friend. Pero dumating lang si Diana. Wala na akong kasangga. Wala na akong savior. Wala na akong taga protekta. Para ngang hindi ko na sya best friend. Pero alam mo ang sakit pala mahalin ng taong kahit kailan alam mong hindi kayang suklian ang pagmamahal mo." Sabi ko sakanya. Naka titig lang ako sa damuhan.

Dito nya ako dinala sa field. Dito sa field na to. Dito kami nag gi-gitara lagi ni James. Nag ke-kwentuhan tungkol sa nangyari sa mag hapon. Nag she-share ng thoughts. Nag gagawa ng assignment. Nag aasaran. Nag lalaro. Nakanta. Lahat na ata ng kayang gawin namin ni James, Nagawa nanamin dito sa field na to. I am still crying. And i can't stop it. Im hurt. Im sad. Im broken. Im a piece of shit. Nag paka tanga ako sa taong hindi nag papakatanga sakin. Dapat hindi ko sya ini-iyakan e. Dapat lumalaban ako. Dapat hindi ko pinapakitang mahina ako. Dapat matapang ako. Dapat naka ngiti ako lagi. Dapat masaya ako. Lahat yan gagawin ko simula bukas...

"Mina are you okay na?" Tanong sakin ni jhes.

"Yah im already fine. So let's go?!" Sabi ko. Hinayaan ko na ang mga namumula kong mata. Sasabihin ko na napuwing. Pag karating namin sa room ni jhes. Tahimik sila. Nakatingin silang lahat sakin. Kaya napailing na lang ako.