Chapter Two

8 0 0
                                        


               Xierra's POV

Nagising ako ng may silaw na sumisilip sa bintana na nagpapaaninag sa aking umaga na. Napabalikwas ako ng makitang hindi ko ito kwarto. Where the hell I am? Tatayo na sana ako ng may mabigat na bisig na nakadagan sa bewang ko. I looked at the man who's holding my waist. What the fucking fuck?

Napatingin ako sa dibdib niya na nakita ng pag alis ko ng kumot. Is this man is some kind of greek god or living Adonis? Oh god. His eyelashes, pointed nose, his strong forehead, his jawline that make you die in an instant. His fucking adam's apple! Hanggang sa mapunta ang tingin ko sa bisceps niya. What fine man this man could be.

"Done eye raping me, Baby?" Napatigil ako ng marinig ang baritonong boses niya ngunit malumanay. I can feel my body shivered by just his words. Tumayo ako ng maalalang hindi ko dapat isipin iyon kundi ang kung bakit nandito ako at siya ba ang kumuha sa'kin?. "Where the hell I am? Why I'm fucking here? Are you the one who kidnapped me?" No way. Napababa ang tingin ko sa damit ko. I'm wearing a shirt and a boxer!

Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanya. "You... you..." I can't utter a words to describe what I'm feeling right now.

"Baby, you don't know what I've been through just to dress you up something's fine. And woah. Darn, you rock it on." He smirked. Holy shit! This man is... is arg! Nararamdaman kong nagiging kulay na ng pulang mansanas ang pisngi ko. Fuck you!

"Just answer my fucking question asshole." I said in a calm voice. 'Wag kang papaapekto Xierra. Just act like this is not a fucking show. "Hush, Baby. Yeah, I'm the one who kidnapped you. You're welcome, you're not killed last night." I heard a sarcastic tone. I sighed. "Yeah yeah yeah. Whatever."

Bubuksan ko na sana ang pinto ng bigla niyang hawakan ang kamay ko. "Where do you think you're going?" Nakakunot noong nagtatanong. Inirapan ko siya. "I'm going to make a breakfast. And please, uhh, Put a shirt. You're distracting my eyes." Namumulang sabi ko. That was honestly speaking!

He chuckled. Oh, that made me smile behind. A sexy chuckles he have. "Okay make some breakfast." After saying those words, he stand and snaked his hand around my waist. "Nah. Baby, I won't wear a shirt I love your pinkish cheeks." He whispered. Nahigit ko ang hininga ko sa sobrang lapit naming dalawa. I'll be a jelly! Diretso siyang pumasok sa banyo at ako naman ay napaupo sa gilid ng kama.

Doon lang ako nakahinga ng maluwag. "I hate you." Pabulong na sabi ko at tumayo na.

Dumiretso ako papuntang kitchen. Woah. So neat and clean. What a nice man he could be. I tied my hair into a bun, messy hair don't care for me. Nagsimula na kong magluto ng hotdog at bacon. I also made a nutella bread. Pagkalingon ko ay nakita ko siyang nakatayo na parang tulala.

"Hey? Are you okay? You froze." Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang braso. Matiim na tumingin siya sa akin. Nailang ako kaya binitawan ko ang paghawak sa braso niya. Tinalikuran ko at umupo na sa stool ng island counter. "Let's eat. I'm hungry."

Tahimik kaming kumakain. Naiilang akong tumingin sa kanya. What's wrong with this man? He's making me so uncomfortable. "You knew me." I stopped. I looked at him. He's so damn serious.

"Huh? What do you mean? I didn't know you." I calm myself and tone my voice. I'll be fucking mess up!

"No. You know me. You didn't bother asking what's my name nor who I am. You know me." Shit! Why I didn't think that? I stilled. He still looking at me with determined eyes. "Answer me, Xierra Vigilante. You don't know me when I get mad." He gritted his teeth.

Nanlalamig ang mga kamay ko at hindi maiwasang hindi magpabago bago ang tingin ko. I can't stand looking at his eyes! Tumayo ako at kinuha ang bag ko. Nakita ko 'to pagbaba ko kanina. Hinanap ko ang phone ko at nag dial. Naalala ko ang anak ko. It's afternoon now in states. Lagi ko siyang tinatawagan ng umaga. Wala akong pakialam kung nasa likod ko lang siya at nag hihintay ng sagot ko ang kailangan ko ay ang makausap ang anak ko. Nang marinig ko ang boses niya, I sighed in relief.

"Mom! Are you alright? You're phone isn't answering my calls." I can feel my son's sadness. "Hey, Baby. I'm sorry if I didn't answer your calls earlier. My phone is in mute mode." Kinagat ko ang pang ibabang labi ko.

"I miss Dad, Mom. When can I meet him?" Oh god. We're talking about his Dad. I missed my son. Bakit pa nga ba ako bumalik rito? Nanunubig ang mga mata kong napatingin kay Norganne. Nakita ko kung paano nagbago ang seryoso niyang mukha sa malambot na ito. Lumapit siya sa akin at niyakap ako.

"Hey, Baby. You'll meet him next time. I'm fixing something, okay?" Narinig ko ang boses ni Mommy. "I'll go now, Baby. Take care and I love you." Pagkababa ko ng phone ay doon ako napahagulgol. Ang hirap magpanggap pero bakit sayo napakadali lang, Caivin?

Caivin's POV

I'm taking up a shower and closed my eyes. Inalala ang mga pangyayaring iyon na para bang kahapon lang nangyari.

"Man, we need to go somewhere that we'll hide us from them. This mission is kinda dangerous, fuckers. Let's go." Ani ni Wesley. Nagsi takbuhan na kami sa mga puwesto naming at umiba iba ng direksyon na tutunguhan habang hawak ang sari-sariling baril.

Bago kami pumasok sa loob, nagsalita na muna si Zuntallo."Hey, fuckers. We need to get through out of this and after that we'll chase them, okay? So, don't get be killed." Sabi ni Eastward. Nagtanguan kami. I need to live for her.

Nagtungo na kami sa loob ng warehouse. Isang illegal na transaksyon ang mangyayari sa loob nito. Kami ang naatasang tapusin lahat sila at walang ititirang buhay. This mission is involved about Philippines' peace that our country have. Mga iba't ibang uri ng gamot na nakamamatay at nakakasira ng sarili sa konting minutong ipupukol dito. These assholes will be dead, I fucking swear it.

Pumunta ako sa ibang parte ng warehouse ng may napansin akong parang sinulid. Tinignan ko kung saan patungo 'yon at nanlalaki ang matang napatingin sa bombing nakatali sa gilid ng isang kahoy. Oh shit! Tinignan ko ang mga kaibigan ko na nasa kanya kanyang lugar. Magkaka konektado ang bomba! "Get out of this warehouse now! It's a fucking ambush! Go!" Sigaw ko sa kanila at mabilis na proseso ang sinabi ko kaya naman tumakbo na sila. Tatakbo na sana ako ngunit huli na ang lahat. Bago pa ko makatakbo papalayo ay sumabog na ito.

"Fuck! Rerux! Get up man! Don't close your fucking eyes." Naririnig kong tawag nila Souviel. At tuluyan ng nawalan ng malay kasama ng mga alaalang mayroon ako noon.

Mabilis akong napasinghap ng maramdamang kanina pa pala ko hindi humihinga. It felt like it was only happened yesterday. It seems like I forgotten half of my memories. Nagising na lang ako at sinabi ng doctor na may selective amnesia ako kung saan ang taong nasa isip ko bago ako mawalan ng alaala ay nakalimutan ko.

Kumuha ako ng damit at bumaba na. I stilled when I saw her back. It looks like I saw that kind of back before but I never knew where it was. That kind of hair style, it was like I've seen it a million times. Pagkaharap niya ay wala pa rin akong imik na pinagmamasdan ang maamo niyang mukha.

Hanggang sa maka upo at kumakain kami. Who is this woman? She didn't bother asking me who and what I am. Its like she knows me and trust me. Tinitigan ko siya. I asked her many times yet she didn't answer me. Nakita kong may kausap siya sa phone niya.

"Hey, Baby. I'm sorry if I didn't answer your calls earlier. My phone is in mute mode." Baby? Who the hell is her baby? Irritated feeling build up my mind. I stopped my thoughts when I saw her looking at me with a teary eyes. Why is she crying anyway? My irritated took away. I softened and my body moves like it knows what it should do. I hugged her.

"Baby, you'll meet him next time. I'm fixing something, okay?" Nakaramdam ako ng selos sa hindi ko alam na dahilan. "I'll go now, Baby. Take care and I love you." She cried out loud after hanging up the phone. I comb her hair and hug her more. Hindi ko alam pero nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang umiiyak. Napabuntong hininga ako at umiling. She can't be that woman in my dreams, her hair is not ash gray color, and she doesn't have a mole in any part of her face or even a tattoo. "Shh... Stop crying. Let's go somewhere I'll buy you some clothes." Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin pero nawala lahat ng 'yon ng tingnan niya ko at ngumiti.

I was shocked. She's awake this time and looking at me, hindi ito katulad kagabi na tulog siya. This one is real. Bumilis na naman ang tibok ng puso ko. Am I insane? Fuck.

Stolen Heart: Caivin Norganne ReruxWhere stories live. Discover now