The Bucketlist

H7

Ik schrok toen ik vanochtend in mijn spiegel keek. Ik herkende mezelf totaal niet en het is wennen om de "nieuwe" ik te zijn.

'Loop met je rug recht, Cas. Probeer een intimiderende uitstraling te geven.' commandeert Fleur. Ik werp een vernietigende blik op een stel derdejaars. Twee meisjes en een jongen, die vermoedelijk gay is. Fleur knikt goedkeurend. 'Dat is beter.' zegt ze en we lopen het lokaal in en gaan voor de verandering vooraan bij het raam zitten. Ik zie Chase en Stacey elkaar zowat opeten.

Jakkes.

Ik richt me op meneer Demmers, die Engelse grammatica uitlegt. Iets met voltooid deelwoord ofzo.

In de pauze komt Chase naar ons toe. 'Hé, jullie waren gistermiddag al weg. Wat heb je met jezelf gedaan, Cassy?' vraagt Chase. Ik kijk hem arrogant aan. 'Problemen mee?' vraag ik chagrijnig. Chase steekt zijn handen op ten teken van overgave. 'Oh, by the way, Stacey is de grootste slet van de school, dus verlaag je niet tot haar niveau.' grijns ik. 'Dát, is waar.' valt Fleur me bij. Chase zucht. Ik hoor een vaag "meisjes..." uit z'n mond komen en ik grijns. Als hij weg is lachen we tot de tranen over onze wangen rollen. 'Dat is hoe het moet, Cassy!' lacht Fleur. 'Of moet ik zeggen, "Cassandra"?' Fleur giert het weer uit van het lachen.Cassandra is mijn volledige naam, maar die vind ik super lelijk. Daarom zei ik vroeger altijd: "Zeg maar Cassy.". En noemt iedereen me Cassy. Behalve die saaie Piet van een rector.

De laatste les van vandaag is net begonnen en we hebben afgesproken dat ik zaterdag een groot feest geef, want mijn moeder is een week op zakenreis en mijn broer zeurde al een tijdje om een feest. Maar nu komt hij op mijn naam te staan. Vanavond gaan Fleur, Max en ik alle voorbereidingen treffen. Voor even heb ik geen Chase of Stacey of Jason in mijn hoofd. Eigenlijk zijn het gewoon een stel sukkels die mij niet verdienen. De nieuwe ik niet verdienen.

We zitten met zijn drieën uitgeteld op de aan de kant geschoven sofa. Mam, Maxwell en ik zijn nogal rijk. Maar dat hoeft van mij niemand te weten. Je zou ook niet zeggen dat Maxwell mijn broer is. Dan schiet me iets te binnen.

'Hé, nerd.' zegt een hoge, kotslelijke, stem achter me. Ik negeer het. 'Hé, moet je niet iets terug zeggen ofzo? Of ben je je stem kwijt? Je bent zo saai, McLay. Je broer is veel leuker. Vooral in bed.' ik wéét gewoon dat ze een geniepige, vuile grijns op d'r gezicht heeft. Stacey.

'Hebben jij en Stacey het écht gedaan?' vraag ik vanuit het niets aan Maxwell. Hij wordt rood en kijkt weg. 'Het was een one night stand. Niet zo heel belangrijk.' probeert hij onverschillig te zeggen. Je hoort duidelijk dat zijn stem een beetje trilt. 'Ja, sure.' mompel ik. 'Je vindt haar leuk hè?' ik ben zijn zusje, ik zie dat soort dingen gewoon. Hij kijkt me een seconde lang aan en knikt dan.