Αγαπώ την φαντασία μου

Κυριακή

3:45 χτυπά το κινητό.Πάλι θα ξέχασα το ξυπνητήρι είμαι σίγουρη .Αρχίζω να το ψάχνω  κάτω απο τα σκεπάσματα ,μετα απο ώρα το βρίσκω και βλέπω πως είναι κλίση απο τον Χριστόφορο. "Με κοροϊδεύεις τώρα!"είπα σηκώνοντας το κεφάλι μου προς τον τοίχο.
Σηκώνομαι και προχωράω προς το δωμάτιο του. Η πόρτα ηταν ήδη ανοιχτή και πέρασα μέσα , κοιμόταν ανάσκελα δίχως μπλούζα, δεν ξερω αν φορούσε κάτι  απο κάτω.. δηλαδή ούτε θέλω να ξέρω.Πλησίασα πιο κοντά  το ένα του χέρι κρέμονται κάτω και φαίνονταν μελανιασμένο "Μαλλον αγαμίες!" είπα δίχως να με ακούσει έτσι θέλω να πιστεύω.Γύρισα να φύγω καθώς η μάτια μου ηταν προσκολλημένη πάνω του, σκόνταψα και έπεσα, τοτε γύρισε πλευρό με μισό κλειστά μάτια, με κοίταξε και χασκογελασε καθώς έκρυβε το πρόσωπο του με το μαξιλάρι.Δεν θα κρύψω πως μου αρέσει όταν γελάει αλλα τωρα μου ερχόταν να του δώσω μια σφαλιάρα.
Γύρισα να φύγω και ένιωσα το κρύο χέρι του να με πιάνει απο τον καρπό ,εγω έμεινα απαθής και δεν κοίταξα  δεν γνώριζα τη θα αντικρίσω. Με το αλλο χέρι μου γυρνάει το κεφάλι .
Χρι:"Τι έγινε μικρό? Με φοβάσαι.. "
είπε γελώντας.
Φιλ:"Ποιον εσένα? "
Χρι:"Καταρχάς τι ώρα είναι  αυτή.. ?"
Φιλ:"Πες μου εσύ...? "
Χρι:"Τι συμβαίνει?"
Τόση ωρα είμουν ακίνητη και κοίταζα με δέος τα μάτια του, έγειρα το κεφάλι μου πρός τα κάτω και βλέπω το μελανιασμένο χέρι του.
Φιλ:"Πώς το έκανες αυτό? "
Χρι:"Να μην σε ενδιαφέρει.. "
Τότε τινάξα το χέρι μου και το μάζεψα, τον κοίταξα με ενα άγριο βλέμμα και κοίταξα προσεκτικά πίσω μου για να μην ξανά πέσω και έφυγα κλεγοντας πρός το δωμάτιο μου τωρα γιατι εκλεγα δεν γνωρίζω μου ήρθε εντελώς αυθόρμητα.

Χριστόφορος POV.
Ειναι αργά και κάθομαι στο τσατ και μιλάω με τα παιδιά ,ξέρουν πώς δεν χάνω ούτε ένα μάθημα και μου έστειλαν φωτογραφίες απο την προπόνηση.Και μόλις τώρα μου ήρθε μήνυμα στο messenger μια φωτογραφία της Βάνας να φιλιέται με κάποιον."Μα καλα.. Δεν την αφίσα ακόμα και αυτή με ξέχασε.. "εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να σιγκρατισω τα νεύρα μου και κατέβηκα στην κουζίνα άνοιξα το ψυγείο και έκατσα να το κοιτάω για ώρες.. και καθως κοίταζα προσεκτικά διέκρινα ενα μπουκάλι βότκας καλά κρυμμένο μεσα σε ενα συρτάρι. Δίχως δεύτερη σκέψη ποτήρι πάγο και έφυγα πάνω. Ολα θόλωσαν και καπου κουτούλισα πέφτοντας με το χέρι μου.Μετά απο ώρα κατάφερα να σηκωθώ και να παω ωε το κρεβάτι μου, έκανε αφόρητη ζέστη και έβγαλα τα πάντα δηλαδή σχεδόν τα πάντα.
Κοιτάω τις επαφές μου και νιώθω σαν χαζό ,τα μάτια μου χαμηλώνουν και δεν βλέπω Χριστό.
Μετα απο ενα κρότο ξυπνάω και βλέπω την Φιλοθέη στο πάτωμα "Τι στο καλο? "αναρωτιέμαι και ρίχνω ενα μπιχτο γέλιο...κατι τρέχει και δεν μπορω να το καταλάβω μάλλον απο το πολύ μεθύσι .

Φιλοθέης POV.
Ξημέρωσε και είμαι κάτω με την μικρή μου ξαδέρφη και τρώμε πρωινό.
Ξα.:"Γιατι φώναζε χθές ο Χριστόφορος? "
Φιλ:"Δεν ξερω ..δεν τον άκουσα! "
Ξα. :"Φώναζε και χτυπιόταν στην πόρτα "
Χρι:"Και εσύ τον αφίσες ..να χτυπιέται? "
Ξα.:"Τι να έκανα.. Φαινόταν τοσο θυμωμένος αλλα έκλεγε ταυτόχρονα. "
Χρι:"Αχα οσο παει γίνεται ολο και καλύτερο "
Τοτε ακούσαμε βήματα και η συζήτηση διακόπηκε απότομα.
Γύρισα να τον δω και ηταν σχεδόν ναρκωμένος το χέρι του βαθιά μελανιασμενο και το φρύδι του ελαφρά σκισμένο.
"Τι στον π..  έγινε χθες τον βράδυ?! " φώναξα καθώς άνοιγε το κουτάκι του καφέ.
"Ασεμε κοπέλα μου"είπε με ενα ύφος
"Δεν ξες τη λες μου φαίνεται "ειπα και χτυπισα το χέρι μου στον πάγκο. Το έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου με πλησίασε και μου τραβιξε μια υουφα απο τα ξανθά μαλλιά μου προς τα κάτω.
"Χαχα για να μάθεις! "  ειπε και εφυγε προς το ο σαλόνι.

               →→→→→❤←←←←←

Αγαπάκια μου έρχεται νεο παρτ σε λιγο,συγγνώμη αν υπάρχουν ορθογραφικά δεν το έχω ελένξει ακόμα.Ελπίζω να σας άρεσε πολλα 💋.