Χριστόφορος POV.
Ανοίγω σιγά-σιγά τα μάτια μου, όλα ειναι θολά, άτομα ειναι μαζεμένα πάνω από το κεφάλι μου και φαίνεται σαν να μου μιλάνε αλλα δεν ακούω Χριστό. Ποιος ήταν αυτός που με έριξε, ήταν ο Παρασκευάς? ...
Με τον Παρασκευά είμασταν καλοί φίλοι από μικρά, οι γονείς μας έκαναν πολύ παρέα και είμασταν σαν αδέρφια. Αλλά δεν πήγαν όλα τέλεια... καθώς μια μέρα και εκεί που παίζαμε στην πλατεία θα είμασταν 8-9χρόνων οι γονείς του σκοτώθηκαν σε ένα δυστύχημα. Δεν είχαι συγγενείς κι έτσι μπήκε σε ένα ίδρυμα μαζί με τον αδερφό του και απο τοτε δεν είχα νεα τους.
...Φιλοθέης POV.
Ολοι ειναι αναστατωμένοι, ένας γιατρός απο την απέναντι πολυκατοικία έρχεται για τις πρώτες βοήθειες..
Τι εγινε και έπεσε? δεν είδα τπτ...
Φαίνεται να ανοίγει τα μάτια του ας πούμε πως δεν έγινε τίποτα.. Θα τα πουμε ολα στο σπίτι..
Τον σηκώνω απο κάτω με την βοήθεια ενός παιδιού που φαινόταν πολυ πρόθυμος να βοηθήσει και τον πήγαμε σε ένα παγάκι πιο πέρα όλοι σκόρπισαν και έτσι μείναμε μόνοι μας. Το παιδι πήγε να φέρει ενα μπουκάλι νερό.Αφου ειδα πως ειχε συνέλθει τον ρώτησα..Φιλ:"Νιώθεις καλύτερα τώρα...? "
Χρι:"Κ-κάπως καλύτερα "είπε τραυλίζοντας, και με άργιο βλέμμα κοίταξε το παιδί που έφερνε το νερό.
Χρι:"Παρασκευά.. Πως και απο δώ?"
Φιλ:"Γνωρίζεστε ?"
Παρ:"Οχι.. δεν το ξέρω το παιδί.. "
Χρι:"Αα ώστε έτσι εε? Εε λοιπόν ούτε εγωρ σε ξέρω ΡΡ φίλε.. Ωρα να συσταθούμε δεν νομίζεις..! "είπε με βλέμμα όλο ειρωνεία.
Το παιδί μου έδωσε το μπουκαλάκι και γύρισε να φύγει όταν ο Χριστόφορος τον τράβηξε απότομα τον ώμο. Γύρισε και τον κοίταξε, πιο πίσω είμουν εγώ ,δεν μπορούσα να κάνω κάτι και απλά κοιτούσα ..
Παρασκευάς POV.
Καλύτερα να μην μιλήσω και να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια..
Ξαφνικά με τράβηξε τον ώμο εντελώς άγαρμπα και μου έσφιξε την μπλούζα..
Εμεινα να κοιτάω το απορημένο βλέμμα του ,όταν κάτι μου απέσπασε την προσοχή. Ηταν αυτή.. αυτο το τόσο ωραίο μουτράκι που πρώτη φορά είχα δεί..
( Οχι πώς δεν την είχα προσέξει και πιο πριν αλλα πάνω στην βιασύνη μου καταλαβαίνεις..)
Αν και δεν πολύ δίνω σημασία σε αυτά τους έρωτες κτλ νομίζω πώς είμαι τσίμπημενος μαζί της..
Αλλα αν τα έχει με τον Χριστόφορο?
Οχι ξέχνα το εντελώς..
Κάνω να φύγω και αυτος συνεχίζει να με κρατάει..
VOUS LISEZ
Αγαπώ την φαντασία μου
Roman pour AdolescentsΜε λένε Φιλοθέη Παπαδόπουλου, είμαι 17 χρόνων, είμαι μοναχοπαίδι και μένω στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς δουλεύουν στην πολυεθνιεκή τράπεζα και μένω με την γιαγιά μου. Στην καθημερινότητα μου συμβαίνουν πολλά και περίεργα πράγματα.