Memories /Alımlar Kapalı\ ✩ASKIDA✩

.

Tuhaf tuhaf Cavin'e baktıktan Sonra tekrar Jess'e döndüm ve ne yapmam gerekiyorsa yaptım. (Y.N: yazmaya üşendim jsbcs) Sonunda uyanmış saf saf etrafa bakınıyordu. Herkes Jess'in iyileşmiş olduğuna seviniyorken ben hala Blacktrap'ın vurduğu -daha doğrusu vuramadığı- adamın Bryce olduğundan şüpheleniyordum.

"Ihm.."

Herkes Evelynn'a baktığında sahte bir öksürükle devam etti

"Eve gitsek mi artık ?"

"Evimiz mi var?"

"Yokmu?"

"Mu ayrı."

(Y.N: djsnbdjs)

"Pekala gidelim artık o zaman."

Herkes evine gitmişti. Bense biraz kendi başıma dolaşmak istediğimden dolayı yavaş adımlarla farklı yerlerden giderek yolumu uzatıyordum. Keyifliydi..
Ta ki 'o'nla karşılaşana kadar.

"Selam Tavşancık."

Alaycı bir şekilde söylenmiş bu lafı duyduğumda kafamı kaldırıp karşımdaki kişiye baktım. Şüphelenmekte haklıymışım
Bu Bryce.
Ta kendisi.

"Sen-.."

"Evet benim tatlım, Bryce."

Ahtapot suratlı inek.

"Çekil önümden."

Onu ittirip yanından geçmeyi denediğimde kolumdan tutup beni önüne çekti.

"Hala korkaksın Poody."

Gözlerimi devirdim ve dalga geçercesine gülümseyip kolumu çektim.

"Hah. Senden mi korkacağım?"

O da bana aynı şekilde sırıttığında sertçe itip ilerledim.

"Korkak. Korkak. Korkak."

Zaten yeterince sinirlenmiş ve deliriyorken bir de üstüne sürekli aynı kelimeyi vurgulayarak tekrarlaması çıldırmama neden olmuştu.

"DEĞİLİM!"

"Kanıtla öyleyse."

Silahımı çıkardım ve ona doğrulttum.

"Korkacağım son kişisin."

Sinir bozucu bir kahkaha attıktan sonra ellerini açtı.

"Hadi bekliyorum."

Ona korkmadığımı kanıtlayabilirdim. Onu vurabilir ve buradan kaçabilirdim. Yaptım da. Omzundan vurduğumda sendelemiş ve birkaç adım geriye gidip omzunu tutmuştu.

"Siktir!.."

"SENDEN KORKMADIĞIMI SÖYLEMİŞTİM."

hızla koştum ve eve girdim. Kapıyı kapattığımda arkasına yaslanıp yere oturdum.

Katilim ben.

Acımasız bir katilim.

Ama haketti.

Gebersin köpek.

------

Uzun yazamayan yazara her vote bir tekme.

Ama öldürmeyin.