Adı: Özledim (보고싶었어)
Yazar: Minny
-|5. Bölüm - FİNAL Part 1|-
Bay Park etkilenmişti. Bu sözler onu tatmin edince kafasında iyice tarttı ve bir karara vardı. “Pekâlâ. Arkadaşının hayatını bağışlayacağım. Ama benim de bir şartım var.”
Chanyeol heyecanlanarak umutla baktı babasına. “Nedir?” diye sordu hemen. Bir kere Baekhyun’un hayatını bağışlayacağını duymuştu ya, artık hiçbir şart gözünü korkutamazdı. Ne olursa olsun kabul etmeye hazırdı. Yeter ki Baekhyun yaşasın, nefes almaya devam etsin.
Bay Park ellerini çok büyük olmayan göbeğinin üzerinde kenetleyip söyledi. “Şirkete gireceksin ve üst yönetici olarak başlayacaksın. 2 yıl bu konumda kaldıktan sonra ben emekliliğe ayrılacağım ve sen başkanlık konumuna geleceksin. Eğer bu iki yıl içerisinde o kıymetli arkadaşınla ‘hiçbir şekilde’ görüşmezsen… Başkan olduktan sonra onu yanına ‘sekreterin olarak’ işe alabilirsin.”
Chanyeol henüz idrak etmeden önce “Peki, anlad- -“ derken aniden duraksadı ve fal taşı gibi açılan gözlerini babasına dikti. Bakışları adamın yüzünü delebilirdi. Anlamaya çalışarak hemen sordu. “Baba… sen biraz önce… ne dedin tam olarak?”
Bay Park bakışlarını kaçırıp huzursuzca söyledi. “Başkan olduktan sonra onu yanında çalıştırabileceğini söyledim. Japonya’ya gitmeden önce bana onu övüp durmamış mıydın? Eğer dediğin kadar çalışkansa onu yanında işe al! Çünkü bu devirde güvenecek adam bulmak zor. Başkanın sırlarını bilecek adam, onun güvendiği biri olmalı. Ona güveniyorsun, öyle değil mi?”
Chanyeol hemen cevapladı. “Tabi ki, tabi ki ona güveniyorum!” Yüzüne genişçe bir sırıtma yayılırken söyledi. “Ama ihtiyar… Pardon, baba. Senin kafana saksı falan mı düştü? Yoksa hasta mısın?”
Bay Park yalandan öksürerek cevapladı. “Hasta falan değilim! Sadece ona verdiğin değeri ve onu ne ölçüde sevdiğini gördüm. Ama şartımı unutma; 2 yıl onunla görüşmen YASAK! Ancak buna sabredebilirsen izin vereceğim yanında çalışmasına. Ama bu ilişkinizi onayladığım anlamına gelmez!”
Chanyeol, ayaklarının mutluluktan yerden kesildiğini hissederken yüzüne geniş bir gülümseme yayıldı, neredeyse tüm dişleri görünebiliyordu. “Peki!” diyebildi hâlâ inanamazken. Şuan sevinçten ölebilirdi. 2 yıl onu göremeyecek olsa da, önceden antrenmanlı olduğu için bu uzun süreye katlanabilirdi. Çünkü bu bedel ödenmeye değerdi.
Bay Park oğlunun yüzündeki aptal sırıtmayı görerek konuştu. “Artık kalkabilirsin. Ama önce söz ver hergele!” Chanyeol hemen ayağa kalkıp “Tamam, söz veriyorum. Tüm şartlarını kabul ediyorum. Her ne kadar anlamasam da bu ani değişimin sebebini, sana söz veriyorum ihtiyar… Pardon, babacığım.” dedi.
Bay Park soğuk bir ifadeyle bakıp “Tamam.” deyip kafasını salladıktan sonra telefonuna uzandı ve bir numara çevirdi. “Evet, benim. Ne yaptınız? Tamam, şimdi onu serbest bırakın ve evine kadar ona eşlik ettiğinizden emin olun. Sapasağlam apartmanına girdiğini görmeden geri dönmeyin!”
Chanyeol şaşkınca babasının telefon konuşmasını izlerken, Bay Park konuşmasını sonlandırıp oğluna döndü ve ifadesiz yüzüyle konuştu. “Tamam, şimdi için rahat ettiyse çıkabilirsin.”
Chanyeol yüzündeki mutlu ifadeyle babasına teşekkür etti ve başını eğdikten sonra odadan çıktı. Bir an önce Baekhyun’un evine gitmeyi planlıyordu, o eve dönmeden önce yapması gereken ufak bir şey vardı. Bu düşüncelerle evden çıkmaya hazırlanırken kapıda tanıdık bir yüzle karşılaştı. Selam vermeden geçemezdi. “Oh, Sekreter Kim. Nasılsınız? Sizi uzun zamandır görmemiştim.”
Sekreter Kim ona gülümseyip konuştu. “Teşekkürler Küçük Bey, iyiyim. Sürgünden döndünüz demek?” Chanyeol ensesini kaşıyarak çarpık bir tebessüm sundu ve söyledi. “Evet. Dün döndüm.” Chanyeol hâlâ gülümserken aniden sordu. “Sekreter Kim, babam biraz tuhaflaştı. Acaba siz bunun hakkında bir şey biliyor musunuz diye merak ettim.”
Sekreter Kim anlamaya çalışarak sordu. “Ne oldu? Neden böyle düşünüyorsunuz?” Chanyeol hemen açıkladı. “Bana dedi ki; eğer Baekhyun’la 2 yıl görüşmezsem, 2 yıl sonra başkan koltuğuna oturduğumda onu yanımda çalıştırabilirmişim. İnanabiliyor musun? Ve bunu ona sorduğumda ne dedi biliyor musun? ‘Sadece ona verdiğin değeri ve onu ne ölçüde sevdiğini gördüm.’ dedi. Bunun bir anlamı var mı?”
Sekreter Kim hoş bir şey görmüşçesine hafifçe güldü. Chanyeol ne olduğunu anlamayarak şaşkınca bakarken, Sekreter Kim açıkladı. “Bunu anlayamamanız çok normal. Babanız sizin üzülmenizi hiç istemediğinden tüm bunları yapıyor. Aslında bunu söylemeli miyim, bilmiyorum…”
Sekreter Kim duraksayınca Chanyeol meraklanarak rica etti. “Söyleyin lütfen.” Sekreter Kim kararsızca baktıktan sonra konuştu. “Ama bunu bildiğinizi belli etmeyin, benden duymadınız…”
-|Part Sonu|-
