*Εγώ και Zayn*
Τελικά με τον Zayn πήγαμε σε ένα μαγαζί που δεν είχα ξαναπάει. Χαμηλός φωτισμός, απαλή μουσική...μου έλειψαν κάτι τέτοια.
Εγώ: Ωραίο μαγαζί...που το ανακάλυψες ρομαντικό μου αγόρι;
Zayn: Όποιος ψάχνει, βρίσκει...και δεν είμαι τόσο ρομαντικός.
Εγώ: Ωω ναι, είσαι. Και σου πάει.
Zayn: Να το κρατήσω αυτό το στυλ τότε..
Εγώ: Δε με χαλάει, καθόλου. Κάτι άσχετο τώρα...έχουμε καιρό να βγούμε ή μου φαίνεται;
Zayn: Δε σου φαίνεται...μου αρέσει που λέγαμε ότι θα βγαίναμε και πιο πολύ τώρα που θα είσαι εδώ.
Εγώ: Ισχύει...αλλά λέω να το τηρήσουμε από δω και πέρα.
Zayn: Συμφωνώ...για πες κανένα νέο.
Εγώ: Δεν έχω πολλά...μόνο ότι βρήκα άτομο να με βοηθήσει με την εργασία.
Zayn: Τι άτομο; Ποια εργασία; με ρώτησε κάπως μπερδεμένος και θυμήθηκα ότι δε του είχα πει τίποτα.
Εγώ: Έχω μια εργασία σε ένα μάθημα και μια κοπέλα που κάνω παρέα, ξέρει έναν τριτοετή...
Zayn: Έναν; Τριτοετή;
Εγώ: Ναι, που κολλάς;
Zayn: Δε μπορεί καμία κοπέλα; Είναι ανάγκη να είναι αγόρι;
Εγώ: Zayn, ζηλεύεις;
Zayn: Ναι, ζηλεύω. Δε θέλω να έχεις παρτίδες με μεγαλύτερους.
Εγώ: Γιατί; Τι φοβάσαι; Θα με αποπλανήσουν;
Zayn: Όχι, αλλά...ε τέλος πάντων, δε θέλω!
Εγώ: Δε γίνεται να τα έχουμε όλα τι να κάνουμε.
Zayn: Όχι, δε θα μαλώσουμε. Θα κρατηθώ.
Εγώ: Καλά θα κάνεις.
*Επόμενη μέρα**Κυριακή*
Anastasia: Τι κάνεις;
Εγώ: Μια χαρά εσύ; Πως και πήρες;
Anastasia: Κι εγώ καλά..σε πήρα να σου πω ότι μίλησα με το παιδί που σου έλεγα και είπε ότι θα σε βοηθήσει. Απλά θα σε βρει στη σχολή γιατί λείπει τώρα.
Εγώ: Εντάξει, ευχαριστώ!! Θα είσαι κι εσύ όμως.
Anastasia: Ναι, ναι! Τα λέμε πιο μετά αν είναι..είπε και το έκλεισε.
Ελπίζω να είναι καλό παιδί και να βοηθήσει πραγματικά γιατί αλλιώς ζήτω που καήκαμε.
*Δευτέρα, πρωί*
Ξύπνησα με ένα άγχος σήμερα...άστα να πάνε. Έχω μεγάλη αγωνία για το πως θα είναι αυτός. Το μόνο που ελπίζω είναι να είναι καλό παιδί. Και το καλύτερο είναι ότι η Anastasia λείπει τελικά αλλά θα την τακτοποιήσω μόλις τη δω.
Βγήκα από το μάθημα και είδα τη Mary να με πλησιάζει. Τι κάνει εδώ;
Mary: Γεια! Τελείωσες;
Εγώ: Ναι, πως από δω;
Mary: Τελείωσα και ήρθα να σε πάρω. Δεν έχεις άλλο μάθημα ε;
Εγώ: Όχι, αλλά περιμένω εκείνο το παιδί που σου λεγα.
Mary: Ωραία, θα σου κάνω παρέα.
Εγώ: Αχ, ωραία! είπα και άκουσα κάποιον από πίσω μου να καθαρίζει τον λαιμό του.
??: Συγγνώμη, μήπως είσαι η Debbie Payne; τον άκουσα να λέει και γύρισα να δω. Η Mary είχε μείνει. Και δεν την αδικώ. Ήταν ένα ψηλό παιδί, μελαχρινό και γένια και γυαλιά nerdy. Ωχ, μάνα μου.
Εγώ: Ναι, εγώ. Γνωριζόμαστε;
??: Όχι, απλά η Anastasia μου είπε ότι έχεις μια εργασία και...
Εγώ: Αα ναι! Χάρηκα για τη γνωριμία... Εεε...
??: Alex..Alex Jones. Μου είπε και μου έδωσε το χέρι του.
Εγώ: Πότε μπορείς να ξεκινήσουμε;
Alex: Μπορώ αύριο το απόγευμα. Να έρθω από το σπίτι σου;
Εγώ: Ναι, ναι. Facebook έχεις;
Alex: Ναι, έχω..
Εγώ: Ωραία, θα σου στείλω εκεί τη διεύθυνση μου.
Alex: Εντάξει, θα περιμένω. Χάρηκα και πάλι.
Εγώ: Κι εγώ! Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθεια. Χαμογέλασε και έφυγε.
Mary: Συγγνώμη, τώρα εσύ κι αυτός θα κάνετε εργασία;
Εγώ: Εγώ θα την κάνω. Αυτός απλά θα με βοηθήσει.
Mary: Δεν έχει σημασία. Θα είστε στον ίδιο χώρο. Και μάλιστα μπορώ να πω ότι του αρέσεις.
Εγώ: Τι λες ρε! Να σου θυμίσω ότι είμαι με τον αδερφό σου;
Mary: Αυτός δε το ξέρει όμως.
Εγώ: Mary, δεν έχω σκοπό να χωρίσω.
Mary: Εσύ όχι αλλά...
Εγώ: Εε φτάνει! Το παιδί θα με βοηθήσει μόνο! Είπα και σταμάτησε εκεί η κουβέντα.
CZYTASZ
"Together-2"-1D&Z FanFiction
FanfictionΤο FanFiction αυτό αποτελεί το δεύτερο μέρος του "Together". Στην ιστορία αυτή θα δούμε τη ζωή της αγαπημένης παρέας όσο τα αγόρια βρίσκονται στο Μάντσεστερ και τα κορίτσια βάζουν να δυνατά τους ώστε να είναι μαζί τους την επόμενη χρονιά. Τι θα συμβ...
