Ghost Life

(2)

Ik word wakker en voel de pijn van gisteren niet meer. Ik wrijf in mijn ogen em sta dan op. Ik kijk rond en zie dat ik in mijn kamer ben. Het eerste wat er in mijn gedachte opkomt is: waar is mijn vader!? Ik loop boos naar beneden en kijk rond, hij is niet in de woonkamer. Ik pak een vaas en gooi die met een klap op de grond. Mijn vader rent vanuit de keuken de woonkamer in en kijkt geschrokken naar de vaslas, hij heeft een bloederig keukenmes in zijn hand en kijkt de hele kamer rond.

'PAPA HOE KON JE!?' schreeuw ik boos maar mijn vader negeert me compleet.

'HALLO IK PRAAT TEGEN JE!' Schreeuw ik nog bozer en als hij me dan nog een keer negeert grijp ik nog een vaas en gooi die op de grond.

'Wtf.' hoor ik mijn vader mompelen. Hij loopt de keuken in en ik loop hem achterna. Ik tik hem op zijn schouder en hij kijkt geschrokken om, het lijkt wel alsof hij recht door me heen kijkt met zijn angstige blik. Als ik naast hem kijk zie ik de schrik van mijn leven... Mezelf. Dood. Ik lig in een plasje bloed en staar bang voor me uit. Dan loopt mijn vader op me af, door me heen. Langzaam dringt het tot me door... Ik ben dood. Ik denk terug aan de vreselijke dag... Waarop mijm bloedeigen vader me blijkbaar vermoord heeft. Ik slenter naar de bank en ga daar zitten. Dit verwerken heeft tijd nodig...

~•~

3 maanden later (heden)

Ik heb het verwerkt. De afgelopen maanden heb ik op mijn oude kamer gezeten en niks gedaan. Gedacht aan het leven wat ik kon hebben. Langzamerhand zag ik hoe mijn vader mijn kamer leeghaalde en de inhoud verbrandde. Van de meubels tot mijn allerbelangrijkste spullen. Maar ik bedacht me toch telkens weer dat ik geen tijd heb voor verdriet. Ik wil wraak. Hoe? Dat weet ik nog niet. Ik ga hem in iedergeval vermoorden, maar niet meteen. Vandaag is een belangrijke dag, ik moet naar het geesten overheid. Als geest kan ik gewoon dragen wat ik wil, echt heel raar. In alle winkels staan echte winkeliers met daarnaast meestal een geest waar de geesten hun eigen kleren kunnen kopen. Ik heb een zwarte jurk aan die vooraan kort is met een lange sleep aan de achterkant en een laag uitgesneden rug. Ik draag er zwarte hakken onder en donkere make-up. Ik sta voor de opening van het geestenbestuur, ik moet door het water heen springen. Ik spring van de brug af het water in en kom er aan de andere kant weer uit in een grote hal. Ik stap de hal door ricgting de twee grote deuren die ik daarna openmaak.

'Och hallo Katherine! Wat fijn om jou hier te zien!' zegt een van de bestuurders formeel tegen me. Ik neem plaats tegenover haar. Er zitten nog 3 andere geesten naast haar, 2 meiden, 1 jongen.

'We hebben je bij ons geroepen omdat je nog een vrij jongen geest bent. We zien dat je in de 3 maanden van je geestenbestaan nog niks hebt gedaan.'

'Goed gezien.' snauw ik. Wat denken ze even moeilijk te doen omdat ik alles moest verwerken.

'Nou pardon. We dachten, misschien is er iets aan de hand met je.' zegt de vrouw gepiekeerd.

'Ik moest alles verwerken. Dat is nu gelukt dus, daagg!' zeg ik en loop snel naar de deur, als ik die open wil doen wordt het op de een of andere manier dichtgedaan, als ik naar achteren kijk zie ik dat het de vrouw weer is. Ik neem weer zuchten plaats.

'We leggen je even een paar basisregels uit.' zegt ze formeel.

'Okay.' geef ik dan toe en staar haar doods aan.

'Ten eerste. Spreek met respect naar de geestenoverheid want zei bepalen je lot.' zegt de man achter haar en kijkt me streng aan.

'Ten tweede. Vermoord geen mede geesten.' Zegt de vrouw.

'Ten derde... Deze moeten qr even uitleggen. Moorden is toegestaan als je er een rede voor hebt. Maar doe het niet te veel, dat valt op. Doe het niet pijnlijk en laat mensen niet lijden, tenzii ze je iets hebben aangedaan.' zegt de man en geeft me een vriendelijk knikje.

'Je mag gaan.'

~•~

~Brenda