Πάντα μπροστά μου!

Κεφάλαιο 4ο💕

Είναι Σάββατο...η ώρα είναι 2 το μεσημέρι και είμαστε με τα κορίτσια στα γκουντις στο εμπορικό κέντρο...όλο το πρωί ψωνιζαμε...πήραμε παρά πολλά πράγματα...ρούχα για πάρτυ...σορτσάκια, μπλουζάκια, τζιν, μερικα κοσμήματα και καλλυντικά...Γενικά όλα τέλεια...

Σοφία: που εξαφανιστηκες χθες εσύ από το πάρτυ...ανησυχησαμε
Ζωη: και τον Αχιλλέα χάσαμε χθες μετά από λίγο...
Εγω: ε τίποτα ρε κορίτσια ξέρετε τώρα εγώ ήμουν με τον Στέλιο και ο Αχιλλέας με τράβηξε μέχρι έξω, είχαμε μια αρκετά έντονη συζήτηση μετά ξεκίνησα να φεύγω και στην διαδρομή δεν αισθανόμουν καλά, είχε πέσει η ψυχολογία μου δεν ξέρω τι με πείραξε...αλλά εκείνη την ώρα ήρθε δίπλα μου ο Αχιλλέας ήρεμος αυτήν την φορά και αρχίσαμε να μιλαμε και με ρώτησε τι έχω και γιατί δεν του λέω να φύγει...Και εγώ του είπα δεν έχω όρεξη να σε βρίσω τώρα και λέει τι έπαθες και λέω δεν ξέρω θα μου περάσει και μετά με αγκάλιασε και όχι δεν τον έδιωξα γιατί πραγματικά δεν ήμουν καλά και ηρέμησα κάπως και μετά με πήγε σπιτι και έφυγε...
Ζωη: ομγγγγ δηλαδή τώρα είστε μια χαρά?
Εγω: Όχι Ζωή μου απλά ήταν μια στιγμή αδυναμίας...Και για τους δύο μας...Δεν θα ξανά γίνει..
Σοφια: μάλιστα...

Μετά πήγαμε για καφέ και μετά από λίγες βόλτες είπαμε να πάει η κάθε μια σπιτι της γιατί είχε περάσει η ώρα, είχε νυχτώσει έξω και βαρεθήκαμε...

Η ώρα είναι 10 το βράδυ και γυρίζω στο σπίτι...στην διαδρομή συναντάω τον Γιώργο και τον Αχιλλέα...

Γιώργος: οπ γεια σου Ίρις, τι είναι όλες αυτές οι σακούλες?
Ιρις: πήγαμε για ψώνια με τα κορίτσια, μετά για φαγητό, μετά για καφέ και τώρα φύγαμε... (λέω χαρούμενη από την σημερινή μερα)
Γιώργος: 😂κατάλαβα...τα αδιασατε τα μαγαζιά εσύ και οι άλλες..
Ιρις: Όχι βρε😂...εσείς τι κάνετε, ο Νίκος που είναι? (Λέω και αυτήν τη φορά απευθύνομαι και στους δύο...Ο Αχιλλέας αποφεύγει το βλέμμα μου αλλά απαντάει)
Αχιλλεας: Τώρα σε αυτόν πάμε... εσείς μερα κοριτσιών εμείς βραδιά αγοριών... (λέει νιώθοντας αμήχανα, όπως και εγώ αλλωστε)
Εγω: α τέλεια τα λέμε τότε...καληνύχτα Γιώργο, καληνύχτα βλάκα (λέω για να ελαφρινω λίγο το κλίμα μεταξύ μας...εκείνος μόλις ακούει το βλάκας με κοιτάει και γελαει)
Αχιλλεας: καληνύχτα ηλιθια...
Γιωργος: καληνύχτα μικρή

Και κάπως έτσι γύρισα σπιτι μου...μίλησα λίγο με τους δικους μου, εδειξα στην μαμα μου τα πράγματα που πηρα, εφαγα, εκανα μπανιο, και μετά από λίγη ώρα στα σοσιαλ μίντια κοιμηθηκα...

Την άλλη μέρα το πρωί ξυπνάω 9:00...σχετικά νωρίς για εμένα...Και ανοίγω το κινητό μου...βλέπω μερικά μηνύματά στην ομαδική μας με τα αγόρια...αλλά δεν είναι πολλά...άρα τώρα ξεκίνησαν να μιλανε....τα διαβάζω και βλέπω ότι ο Γιώργος ρωτάει αν θέλουμε να πάμε καμία βόλτα σήμερα στην Θεσσαλονίκη ολοι μαζί... Ό Νίκος συμφώνησε αμέσως...Όπως και η Σοφία και η Ζώη...Τότε πληκτρολογησα και εγώ πως συμφωνώ και όλοι περιμέναμε τον βλάκα αν και ξέραμε ότι θα πει Ναι...Μετά από λίγο απαντάει και εκείνος θετικά και κανονίζουμε ότι σε 1,5 ωρα θα είμαστε όλοι στο σπίτι του Νίκου για να πάμε με το αμάξι του...