Πάντα μπροστά μου!

Κεφάλαιο 10ο💕

Pov Αχιλλέας

Ίρις: Ήταν....
Εγω: Ναι? Ηρέμησε και πες μου μωράκι μου (μου???? Τι μου ρε μαλακά Αχιλλέας...αχ ελπίζω να μην το σχολιασει...και ας μου πει επιτέλους...αρχίζω να φοβάμαι...Γιατί κλαίει? Δεν μπορώ όταν κλαιειιιι)
Ιρις: Αχιλλέα ήταν από το νοσοκομείο...η γονείς μου ήταν επαγγελματο ταξίδι και θα γυρνούσαν σήμερα το βράδυ...και στον δρόμο χτύπησαν με ένα φορτηγό και τώρα είναι στο νοσοκομείο και ο μπαμπάς μου είναι σε κόμμα και η μαμά μου είναι λίγο καλύτερα από τον μπαμπά μου (μου λέει και κλαίει ακόμα πιο πολύ γιατί συνειδητοποιεί τι έχει γίνει... Εγώ την σφίγγω πιο πολύ πάνω μου και της φιλάω το κεφάλι...)
Εγω: έλα μικρή θα πάνε όλα καλά... θα πάμε μαζί στο νοσοκομείο και θα κάνεις θετικές σκεψεις ναι μικρη?
Ιρις: Πώς μπορώ να κάνω θετικές σκέψεις?
Εγω: ηρέμησε...

πιάνω το χέρι της και πάμε στο αμάξι μου...Την βάζω να κάτσει και της βάζω ζώνη...Δεν σταματάει να κλαίει γαμω...σταματάω ότι κάνω και της πιάνω τα χερια...τα σφίγγω και την κάνω να με κοιτάξει κατευθείαν στα μάτια...

Εγω: άκουσε με ξέρω ότι αυτή τη στιγμή είσαι απαρηγορητη και μπορεί εμείς να έχουμε την κόντρα μας αλλα είσαι φίλη μου και νοιάζομαι για σένα και δεν θέλω να σε βλέπω να κλαις γιατί δεν μπορώ...χαμογέλασε μια φορά και μετά ξανά κλάψε...έλα πάμε μαζί...(λέω και γελάω από μέσα μου με την λέξη φίλη...Την θελω γαμω...Θέλω τόσο πολύ να την φιλήσω τώρα....Όταν τελειώσει όλο αυτό θα της το πω...)
Ιρις: τι να χαμογελασουμε μαζί? (Λέει και της ξεφεύγει ένα γελακι)
Εγω: γελασεςςς (λέω και της χαμογελάω...με κοιτάει και χαμογελάει και αυτή...Την πλησιάζω και της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και πάω στην θέση του οδηγου)

Pov Ίρις

Βάζει μπρος το αμάξι και μου πιάνει το χέρι...μπορώ να πω ότι με ηρέμησε πριν...Είμαι σίγουρη ότι τον θελω πλέον...πριν με ειπε μωρακι του...ενιωσα περιεργα...πολυ περιεργα...αλλα με ειπε και φιλη του...πφφφφ...Είναι πολύ γλυκός όταν θέλει...ξέρει να με ηρεμεί και χαίρομαι που είναι μαζί μου τώρα...θεε μου ας μην πάθουν κάτι η δική μου δεν θα το αντέξω...

Σε αυτή την σκέψη σφίγγω το χέρι του Αχιλλέα που ακόμα δεν μου το έχει αφήσει και με αυτή μου την κίνηση με κοιτάει...

Αχιλλέας: Είσαι καλά?
Εγω: Όχι...(απανταω ηλικρινα και με κοιτάει συμπονετικα)

Αρχίζω να ξανά κλαίω και όταν το καταλαβαίνει ο Αχιλλέας προσπαθεί να με κάνει να γελάσω