ဆံုး႐ႈံးမႈအေၾကာင္းကိုေျပာတဲ့အခါမွာလြင့္ေႂကြသြားတဲ့ရြက္ဝါေလးေတြကိုမေမ့ပါနဲ႔........ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာသူမေပးပဲကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ျပစ္ဒဏ္မို႔လို႔ေက်ေက်နပ္နပ္ေထြးေပြ႔ခ်င္ပါတယ္....
ဘာလို႔သူ႔ကိုမွလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေတြးၾကည့္တဲ့အခါ
ေကာင္းကင္မွာလမင္းဟာသာစျမဲပဲ.......
ကိုယ္ဟာမွားယြင္းသူ အမ်ားဆိုင္နာမ္ကို....
တစ္ဦးဆိုင္နာမ္ျဖစ္ေအာင္ခ်ေရးခဲ့သမ်ွသင္ခန္းစာတိုင္းမွာကိုယ္ဟာအျမဲက်ရံႈးခဲ့သူ........ရခဲ့သမ်ွမွင္နီမ်ားကိုၾကည့္ရင္းလည္းကိုယ္ဟာ
မွန္ကန္သူလို႔တစြတ္ထိုးျငင္းေနတုန္း..........ကိုယ့္သင္ခန္းစာဟာအမွားျပင္ဖို႔အခ်ိန္လြန္ခဲ့ၿပီေလ......
ကိုယ္ျမတ္ႏိုးမိတဲ့အမွားဟာ...........လမင္းႀကီးနဲ႔ေဝးကြာလြန္းတဲ့အရပ္မွာဆက္လက္႐ွင္သန္တယ္.....
သူ႐ွိ႐ွိ....မ႐ွိ႐ွိ....
ကိုယ္ကေတာ့ဆက္လက္မွားယြင္းတယ္....
