Dışarı çıktıgımda gördüğüm ilk şey yaşadığım yerin oynadığım park ve sokakların artik sadece bazılarının ayakta kaldığı gerisininde kum tepeleri ve döküntü oldugunu gördüm. Çok üzüldüm içimden bi his erzak bulup kutuphaneye geri dönmemi söylüyordu. Hızlı bir şekilde bir tepeye cikip kasabaya gönderilecek yardim ekibini beklemeye başladım ama kimse yoktu geri döndüm.ikinci gün yine ayni sekilde dışarı cıktıgımda hicbirsey bulamadım. Ama 3. gün farklıydı.bı sefer umudum yok oluyordu bu gün sadece yemek ve su aradım evleri hızlıca dolaştım ve girdiğim evlerden birinde kedimi buldum ama bi tuhaftı arkasına döndü ve bir odaya girdi ve tamda o anda biriyle karsişaştım bu Bu kisi bomba atılmadan once benim arkadaşımdı
Onunla tanıyordum ama benden bir iki yas büyüktü oturmuş ağlıyordu. Ona ne oldugunu sordum bana güvenli bizlere gitmemizi söyledi durum sakinleş dedim ama tekrarladi. Tamam dedim ve onu kütüphaneye götürdüm.oturdum ve azıcık topladığım erzaktan verdim kendine gelmeye başladı. Ne oldugunu anlatmasını söyledim ve bana buraya yardım geleceği haberini aldığını ama o aksam yardımın iptal oldugu haberini duyduğumu söyledi. Bunun gercek oldugunu sorguladım ama sonra azıcık kalan umurumda yok olmuştu. Bana buradan hemen gitmemiz gerektiğini söyledi. Ona yakınlarda bir otopark oldugunu söyledim ama uzaktaydıama nekadar uzak olsada gitmemiz gerektiğini söyledi. O akşam yine kütüphane mahzenine kaldık. Sonraki sabah harekete geçmeye karar verdik sabah olunca ikimizde hazırlanıp hızlıca gidip bir araç bulacaktık. Kısa ama cok sıcak olan sokaklarda ilerledik. Garaja gelince 1 motor hariç hiç birsey bulamadık. Hemen yanında bi motor farkettik. Hemen bir varil benzin kaptık ve Şehire giden yolda ilk adamımız attık.
3.BÖLÜM GELİCEK
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nüklüer Çöl
Pertualanganküçük bir kız çocuğunun nüklüer bir çölde yaşam mücadelesi vermesi. Dostunu kaybeden ailesinden uzak kalan küçük bir kızın öyküsü.
