Ο Γελαστός Jack

Κεφ5

Σύντομα ήρθε το βράδυ. Έβαλα τον James στο κρεβάτι του, ήταν φοβισμένος αλλά του υποσχέθηκα ότι δε θα άφηνα κανέναν να τον πειραξει...

Τον σκέπασα καλά, του έδωσα ένα φιλί και άναψα το φωτάκι του.

-Καληνύχτα James, σ'αγαπάω.

Προσπάθησα να μείνω ξύπνιος όσο περισσότερο μπορούσα, όμως, μετά από μερικές ώρες άρχισα να αποκοιμημιέμαι σιγά σιγά. Το αγοράκι μου θα είναι ασφαλή σήμερα και χρειάζομαι ύπνο...

Μόλις άφησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι για να ξεκουραστώ επιτέλους, άκουσα έναν απαλό ήχο, να έρχεται από το baby monitor που είχα βάλει σήμερα το απόγευμα. Στην αρχή ακούστηκε σαν... παράσιτα, το είδος που ένα ράδιο θα είχε. Μετά έγινε ένα χαμηλό βογγητό.

Σίγουρα κοιμάται ο James;

Και μετά το άκουσα... Το ίδιο γέλιο που είχα ακούσει σε εκείνον τον εφιάλτη. Αυτό το σατανικό γέλιο.

Αμέσως πήδησα έξω από το κρεβάτι μου και άρπαξα το μαχαίρι από το τραπεζάκι! Έτρεξα γρήγορα προς το δωμάτιο του James και άνοιξα την πόρτα...

Προσπάθησα να ανοίξω το φως αλλά δεν γινόταν με τίποτα. Έκανα ένα βήμα μπροστά και ένιωσα ένα ζεστό, παχύρευστο υγρό στα πόδια μου.

Τότε ξαφνικά το φωτάκι του James άνοιξε και μπορούσα να δω... τον απόλυτο τρόμο ακριβώς μπροστά μου! Το σώμα του James ήταν καρφωμένο πάνω στον τοίχο, τα καρφιά ήταν καρφωμένα στα χέρια και στα πόδια του, το στήθος του ήταν κομμένο τελείως ανοιχτό. Τα εντόσθιά του ήταν στο πάτωμα. Τα μάτια του και η γλώσσα του είχαν αφαιρεθεί όπως και αρκετά από τα δόντια του... Είμουν τελείως αηδιασμένος, με δυσκολία μπορούσα να πιστέψω πως αυτό που έβλεπα ήταν το μικρό μου αγοράκι.

Τότε το ξανά άκουσα, αυτό το χαμηλόφωνο απελπισμένο βογγητό... Ο JAMES ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!!! Το καημένο μου αγοράκι περνούσε τόσο πόνο και με δυσκολία κρατιόταν στη ζωή...

Γύρισα πίσω από την πόρτα και ξέρασα στο πάτωμα από αυτό που είδα, όμως την αρρώστια μου τη διέκοψε ένα άσχημο, σατανικό γέλιο και αμέσως γύρισα πίσω μου να δω. Τότε μέσα από τις σκιές εμφανίστηκε ο επέτειος όλο αυτού του τρόμου... Ο Γελαστός Jack... Είχε, σχεδόν σαν φάντασμα, λευκό δέρμα και τα μαύρα του μαλλιά κρεμόντουσαν μέχρι τους ώμους του. Είχε κάτι παράξενα μάτια, άσπρες κόρες που τις περιτριγύριζαν μαύροι κύκλοι. Το σατανικό του χαμόγελο άφηνε να φανούν σειρές από στραβά και κοφτερά δόντια. Το δέρμα του δεν έμοιαζε με δέρμα αλλά με πλαστικό, ή ύφασμα. Το σώμα του ήταν το πιο παράξενο πράμα πάνω του, ο τρόπος με τον οποίο τα χέρια του κρέμονταν κάτω από την λεκάνη και μέχρι τα γόνατα τον έκανε να φαίνεται ιδιαίτερα τρομακτικός, γενικά το σώμα του έμοιαζε να μην έχει κόκαλα, σαν να είναι μια πάνινη κούκλα...

Άφησε να ακουστεί το άρρωστο γέλιο του, σαν να ήθελε να μου δείξει τη χαρά του με αυτό που έκανε...

Γύρισε προς το μέρος του James και άρχισε να γελάει ακόμα περισσότερο. Αυτό ήταν αρκετό να με ξεκόψει από τον τρόμο μου και κάτι έσπασε μέσα μου.

-ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΑΣ!!! Του φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα.

Τότε άρπαξα το μαχαίρι και πήγα να το καρφώσω πάνω του, όμως μόλις το μαχαίρι τον ακούμπησε, εξαφανίστηκε σαν ένα σύννεφο κατάμαυρου καπνού. Το μαχαίρι συνέχισε την πορεία του μέσα από τον καπνό και κάρφωσε... την καρδιά του James...

Όχι... τι έκανα; μπορούσα να ακούσω περιπολικά έξω από το σπίτι μου...

Πώς μπόρεσα; Υποσχέθηκα πως θα σε προστατέψω όμως... Απέτυχα... συγγνώμη James...

Σύντομα η αστυνομία έφτασε στο δωμάτιο και με πιάσανε να κρατάω το μαχαίρι που είχε πάνω του το αίμα του καημένου μου παιδιού.

Το δικαστήριο δε κράτησε πολύ
Λόγος φόνου: Παράνοια

Αυτή τη στιγμή είμαι σε μια φυλακή για τούς ψυχολογικά διαταραγμένους... Δεν είναι τόσο άσχημα εδώ πέρα... Ο μόνος λόγος που είμαι ξύπνιος τώρα είναι γιατί... Κάποιος κοντά στο κελί μου παίζει το Pop Goes the Weasel σε ένα μουσικό κουτί... Θα το πω στους φύλακες αύριο το πρωί...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κααααιιιιι τελοοος... Ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία παιδιά, αν θέλετε να διαβάσετε κάποια από τις άλλες που έχω γράψει τσεκάρετε το προφίλ μου. THANKS FOR READING!! Μέχρι την επόμενη φορά... stay safe... See Ya!!!