Parnell

Boşluğun İçindeki Karanlık #1

"defol git burdan velet" dedi ve kapıyı kapattı yabancı.

Parnell duruşunu bozmadan aynı şekilde bekledi.

..............

Güneş neredeyse tepedeyken, parnell hala aynı şekilde bekliyordu yorulmuş ve uykusu gelmişti ama duruşunu bozmadan bekliyordu küçük çocuk.

Yoldan geçen çocuklar onunla dalga geçiyordu ama onları önemsemedi ve beklemeye devam etti.

Çocuklardan biri yerden aldığı bir taşı parnell'in kafasına attığında küçük çocuk yere düşmüştü ama hemen toparlanıp aynı pozisyona geçti, kafasından kan akıyordu ama o bunu önemsemedi.

Yabancı camdan olayı gördüğünde şaşırdı, kapıyı açtıktan sonra.
"Geç içeri"

Parnell duydukları ile sevinçle kalktı ve eve girdi.

"Seni neden çırağım olarak almamı istiyorsun?"
Yabancı duvara yaslanarak konuştu.

"Yaşadığım hayattan bıktım, güçsüzlük ten, itaat etmekten bıktım, güçlenip itaat ettirmek, sevdiklerimi korumak, sevmedikleri me acı çektirmek istiyorum"

Parnell diz çöktü ve "lütfen efendim, beni eğitin"

Yabancı "ayağa kalk çocuk, kolay kolay çırak almam, uygunmusun değilmisin öğrenmemiz gerek"

Parnell ayağa kalktı ve "nasıl öğreneceğiz usta" diye sordu merak la.

Yabancı sesini yükselterek. "bana usta deme velet, daha seni çırak olarak alacağıma karar vermedim"

Adam boynundanki kolyeyi çıkardı ve parnell'e uzattı.

Parnell şaşkın bir şekilde adama baktı.
"Bu nedir usta"

"Buna güç taşı derler gücünü ve potansiyelini ölçmeye yarar, kanını damlat şuna sonrasına karar veririz"

Parnell dolaplardan birinden bıçak aldıktan sonra parmağına küçük bir kesik attı ve taşa damlattı, taşı adama verdikten sonra beklemeye başladı.

Taş siyah bir şekilde yandıktan sonra üç kez yanıp söndü.

"Güzel güzel, bozkırda büyüyen bir çocuk için çok iyi"

"Ee usta beni eğitecekmisin?"

"Ustan olamam, ama seni klanıma götürebilirim orada sana iyi bir eğitim verirler"

Parnell duydukları ile ilk başta üzülmüş ama sonradan mutlu olmuştu.

"Beni neden sen eğitemezsin usta?"

"Ben bir suikastçıyı, görevlerim nedeniyle seninle fazla ilgilenemem"

"Usta senin adın ne?"

Yabancı kollarını birleştirerek.
"ismim erlog, neyse bu kadar muhabbet yeter, git uyu yarın erkenden gel, senin bir süreliğine ustan olabilirim, eğitime yarın erkenden başlayacağız, geç kalayım deme sakın"

Kapıyı açtı ve Parnell'in çıkmasını bekledi.

"Usta bana güvenebilirsin" dedikten sonra mutlu bir şekilde evden çıkıp kaldığı ahıra doğru koşmaya başladı küçük çocuk.

Parnell uykunun hasreti ile saman dolu yatağa yatmış ve bir süre sonra uykuya daldı.

.........................

Güneş tekrardan kendini gösterdiğinde Parnell gözlerini açıp yaşlı kadının evine doğru ilerledikten sonra kapının önünde beklemeye başladı.