JUST FRIENDS?

S10E06 maar dan anders...

Zoals jullie aan de titel al wel hebben gezien, gaat het verhaal over het einde van S10E06, het verloopt iets anders dan in de serie zelf... Dit verhaal is geïnspireerd op mijn nieuwe verslaving! Als je weet welke serie het is comment het dan ;)

Ik maak de deur van het huis open. Daar zit Wolfs op de trap, hij staart naar zijn handen. Maar waar is Fonteyn dan? Wat is er gebeurd? Een bang gevoel bekruipt me, om nog maar niet te spreken van de ongemakkelijk situatie door wat er net gebeurd is. Ik heb gezegd dat ik van hem hou, maar hij niet. Hij houdt niet van mij, misschien...

'Waar is Fonteyn?' Vraag ik, terwijl ik de deur achter me dichtmaak en naar hem toe loop. Hij staat op.

'Hij is binnen.'

'Die moet toch mee?'

Hij knikt met z'n hoofd van nee.

'Hij is dood.'

Zal hij dan toch? Nee toch dat kan niet? Toch? Of wel? Heeft hij het echt gedaan?

'Wat is er gebeurd?'

'Aanschouw uwzelf en u zult behoedzaam zijn.'

'Wat?!'

'Zijn laatste woorden, ik kon hem niet meer tegenhouden.'

Ik knik. Ik begin het te begrijpen, hij heeft zelfmoord gepleegd. Hij kon Elsa dit verdriet niet aandoen. Maar hij zei dat hij iets wat een prachtige relatie zou kunnen zijn wilde redden. Doelde hij op ons? Seconden waarin hij mij aankijkt verstrijken. Ik besef dat ik iets moet zeggen. Ik zet mijn verstand op nul en vraag dat wat ik hem altijd al wilde vragen.

'W...Wolfs ik, ik... wil je een relatie met mij beginnen?' 

Hij blijft me lang aanstaren. Volgens mij had hij het niet verwacht, hij denkt na.

'Nee.'

Het voelt als een klap in mijn gezicht, de tranen komen omhoog. Voor de tweede keer vandaag en ik kan ze niet meer tegenhouden. Ze rollen over mijn wangen. 

'Maar we waren toch beste vrienden, toch Wolfs? Ik... Jij voelde het toch ook? Ik snap het niet... ik...ik.'

Ik zie de pijn in zijn ogen om wat hij mij aandoet. Leek het dan maar zo? Was ik de enige die het voelde? Alsjeblieft...

'Eva, je... je bent gewoon zo... zo perfect.'

Ga toch weg Wolfs, denk ik. Ik snuif en probeer hem duidelijk te maken dat hij geen dingen moet zeggen die hij niet meent.

'Te perfect voor mij.' Gaat hij verder.

Nee dit kan niet waar zijn, alsjeblieft. Bespaar me deze onzin.

'Ik zal nooit goed genoeg voor jou kunnen zijn.'

De tranen worden nog erger, mijn zicht wordt wazig door het gordijn van tranen. Nee! Nee! Maar ik zie hoe hij zich om draait en weg loopt. Hoe met het nu verder? Hoe met het nu ooit nog verder gaan?