Sahilin en sevdigim kosesinde gun batimini izliyordum. gokyuzu bir tuvaldeki farkli renklerin karmasasi icindeydi sanki. bunu seviyordum dalga sesleriyle birlikte denizin kokusu bana mutluluk veriyordu. Özgür.. yillardir bulutlarda yuzunu cizdigim adam. onu gormeden ona dokunmadan bu kadar uzaktayken onu nasil boylesine sevmistim? zaten hayatta ne kadar uzakta oldugun onemli degildir;sadece hissetmesini bileceksin. ben onu tum iliklerimde hissediyordum onunla yatip kalkiyor onu icimde yasatiyordum. gozlerimi kapatip dalgalara ses verdim.. birden yanima birinin oturdugunu hissettim. bu özgür olmaliydi,yanibasimdaydi. cok hos bir kokusu vardi,icime cektim. senin icin geldim dedi senin icin dondum. birden gozlerimi actim ve merakla ona dondum. hayir,olamaz bu ozgur degildi. bu baska biriydi ve birden ayaga kalkti. saskin saskin ona bakiyordun onu tanimiyordum ki peki neden benim icin gelmisti kimdi bu yabanci? tam o sirada bi kahkaha atti. bu da neydi simdi dalga mi geciyordu? kahkahasi korkunc bir sese donustu gozlerini dikmis bana bakiyordu. seni kucuk velet dedi senin beni sevmeye hakkin yok sen ufacik bir cocuksun cocuk cocuk cocuk... yatagimdan nasil firladigimi bilmiyorum. kendimi banyoya atip hemen bir dus aldim. ben cocuk degilim diyerek soyleniyordum. annem kapida dikilmis tabi ki cocuk degilsin kucuk hanim hadi bakalim kahvaltiya, sevdigin kizarmis ekmeklerden yaptim bal da var. giyinip geliyorum dedim arkasindan. kahvaltimi yaptiktan sonra sahile attim kendimi ruyamdaki yeri bulacaktim buna kararliydim. bir iki yasli disinda sahilde kimse yoktu yuruyuse cikanlari saymazsak tabi. kasabanin kadinlarina sasmamak mumkun degildi butun sabah burda verdikleri kalorinin katlarca fazlasini bes caylarinda aliyorlardi yine de kilo vermek konusunda kararliydilar. koca sahilde nereden bulacaktim ben simdi bu yeri keske bisikletimi alsaydim diye gecirdim icimden. yarim saate yakin dolastiktan sonra caliliklara girer girmez eski bi ev gordum. bakimsiz olmasina ragmen o kadar sirindi ki. keske benim olsa ne guzel olurdu. kendimi evin bahcesine attim kimse kalmiyordu burda anlasilan oysa ne guzeldi. bahceyi otlar sarmisti ama olsun bakilirsa guzel olurdu. evin etrafinda donerken arka bahceye acilan kapidan geçtim. vaaaaaooov! muhtesem bir manzarasi vardi buranin. sanki deniz ayaklarinin altindaydi. yesilden maviye gecis o kadar muazzamdi ki dilim tutuldu. gercekten aptalmis dedim burayi birakip giden aptalmis! o sirada arkamdan bi ses muhtesem degil mi? diye sordu. aman tanrim onun sesiydi. hafif bi titremeylr ona dondum hicbir kizginligim kalmamisti. aslinda icerisi yani ust katin manzarasi cok daha guzel dedi. sasirdim boguk bir sesle senin evin mi? diye sordum. hafif bi kahkaha atti yooo,buyukannemin evi ama uzun zamandir ortalarda görünmüyor belki de antalya'ya gitmistir ondan haber almak pek mumkun degil dedi. oyle mi diyebildim ve sadece ona bakiyordum bunu fark etmis olacak ki dilin tutuldu galiba dedi gulumseyip manzaradan? ister istemez bende gulumsedim ve yineledim ah evet manzaradan.. dun gece ruyamda buna benzer bir yerdeydim ve simdi buradayim dedim. karsimda dikilmis bana bakiyordu. icimden bana cocuk demedigi icin cigliklar atiyordum. butun kirginligim gitmisti. onunla konusuyordum daha ne isterdim. benim eve yerlesmem gerek eger aksamustu vaktin olursa bahceyi duzenlememe yardim eder misin dedi. birden kocaman gulumsedim. tabiki ederim kacta burda olmami istersin? 5 iyidir dedi. tamam o zaman beste gorusuruz deyip kapiya dogru yoneldim uçmak istiyordum onunla sozlesmistik bulusmak icin! arkamdan bagirdi cocuk memnun oldum seninle tanistigima dedi. kahretsin yine cocuk ama umrumda degildi o kadar mutluydum ki..
