When the last teardrop falls...

[10] Until I get over you...

Vomment, guys. I'll appriciate it greatly :)

- - - - - - - - - - - - - -

Amber’s POV

Ang sad ng mukha niya ngayon habang natutulog siya.

Pero on a closer look, may mga bakas ng luha sa pisngi niya na hindi pa natutuyo.

Para siyang batang naagawan ng laruan, tapos sinabihang matulog na.

Hindi ko alam, pero parang naging protective ako sa kanya. Kasi, ang vulnerable ng itchura niya kaninang nagku-kwento siya about sa mama niya.

Kasi, usually, nakikita ko siya na matatag.

Yun bang parang Superman?

Yung kaya niya lahat nang ibabato sa kanya ng buhay. But what he did kanina proved me wrong.

He’s just a normal guy, with feelings and I can prove that.

And I’ll do anything in my power para hindi niya maramdaman na wala siayng pamilya.

- - - - - - -

I figured out na medyo matatagalan pa siyang matutulog dun sa garden and hindi na kami makaka-panuod ng sunset. So, ako nalang mag-isa ang manunuod nun. Besides, I think I need some solitude.

Kailangan kong makapag isip-isip.

Bakit kaya siya bumalik? Talaga bang sila na ni Nikki? Ano ba kasi ‘tong nararamdaman ko? Bakit ang sakit sakit sa akin na Makita ko silang mag-kasama?

Lakad. Lakad.

Ano ba naman kasi ‘to, eh? Akala ko ba, naka-get over na ako? Eh bakit nagiging ganito ako ngayon?

Meron parang hill na nag-ooverlook dun sa garden and sa bahay, and kapag tumalikod ka naman, makikita mo yung taal, and yung sun, na ngayon, eh papa-lubog na.

It’s so beautiful.

Ang serene ng paligid, na never ko pang na-experience sa manila. At least, dun, palaging ma-ingay, palaging may mga kotche na dumadaan, palaging may ma-ingay sa labas. So, palaging occupied yung utak mo. Pero dito, ang tahimik, at yun ang ina-avoid ko at all costs. Dahil kapag tahimik, maraming gumugulo sa isipan ko. Naaalala ko nanaman siya.

Na-kapa ko yung iPod ko sa pocket ko. Dala ko nga pala yun. Na-kinig muna ako ng radio para mawala yung isip ko sa kanya.

Shet na malagkit lang, oh. Bakit ganyan pa yung tumutugtog.

Woke up today thinking of you

Another night that I made my way through

So many dreams still left in my mind

But they can never come true

Tama. Yung mga times na iniisip ko na

“Paano kaya kung naging kami ni Ren? Ang saya siguro nun, no? Kasi he knows me from the inside-out. Siya nga yung best friend ko, ‘di ba? Palagi siguro kaming nag-aasaran, nag-haharutan, nag-lalantungan. Ang sarap siguro na yung best friend mo eh magiging boy friend mo.”

Ang sakit nun. Tagos hanggang buto.

I press rewind and remember when

I close my eyes and I'm with you again

But in the end I can still feel the pain, every time I hear your name

Ang daming beses na siya lang yung naiisip ko kapag nagde-day dream ako.