Yatağımdan kalktım ve hırkamı gitip kapıya doğru yöneldim. Kapıyı açtığımda gözümün önünden birşey geçmiş gibi hissettim. Gece olduğu için aynı zamanda uykum geldiği ve karanlık olduğu için göz yanılması olduğuna inanmak istedim. Su içmeye indiğimde gündüz herkesle tanıştığım konusunda yanıldığımı anlaım. Bu küçük kızı şimdiye kadar hiç görmemiştim. 10-15 yaşlarındaydı. Gözünde beyaz hiç birşey yoktu. Bizlerinki gibi değildi. Gözü simsiyahtı ve dudaklarımızı ayıran kırmızı renk yoktu. Dudakları ten rengiydi. Kızın dağılmış ve elektriğe maruz kalmış gibi yukarıya dikilen uzun siyah saçları vardı. Bugüne kadar hiç taramadığı konusunda iddiaya girebilirdim. Kirpikleri ise yoktu. Kız elindeki su bardağını tezgaha koyarken elleri dikkatimi çekti. Tırnakları yoktu. Kız hiç birşey söylemeden yukarıya doğru çıktı. Mutfağa gelme nedenimi tamamen aklımdan çıkarmış kıza odaklanmıştım. Kızı takip ettim. Yukarıya çıktı. Beni görmedi. Uzun koridorda yürüdü ve yürüdü. Koridorun sonuna gelmiştik ve nereye gittiğini çözememiştim. Kız şimdiye kadar dikkatimi hiç çekmeyen kırmızı düğmeye bastı ve duvarın bir bölümü içeri doğru kaydı. Kız içeri girdi. Kapıyı kapatırken beni gördüve korktuğumu anladı. Korkutucu görünümünün aksine ondan beklenmeyecek kadar yumşak bir sesi vardı.
İçeri gel dedi. Cevap veremedim ama ayaklarım harekete geçti. Kendimi içeride buldum. Odada sadece yatak vardı. Penceresi olmayan bu odayı aydınlatan sadece tam kapanmayan duvarın kenarından sızan cılız ışıktı.
Kız elini kaldırdı ve saçıma doğru götürdü. Saçlarımı okşadı ve ''yumuşak'' dedi. Şaşırdım. Daha sonra elini gözüme götürdü ve kirpiklerimi elleyince çok şaşırdı. '' Bu ne ?'' dedi. Cevap vermedim. Bir süre sonra ağzımdan çıkan tek şey ''ne-e-den b-böyle-si-sin?'' oldu. Kız cevap vermedş fakat bir süre onra anlatmaya başladı.
KIZIN AĞZINDAN;
İsmimi bilmiyorum, yani unuttum. Ben seni kaçıran adamın kızıyım. Yaklaşık 15 senedir dışarıya çıkmadım. Gece gündüz görmedim. Uykum gelince yattım. Uyanmak için belirli bir zamanım olmadı. Ne alarma ne de güneşin sabah rahatsız ederek uyandırdığı ışığı... Her başımı yastığa koyduğumda ya hiç fark etmez de uyanmazsam diye düşündüm. Şu an saat kaç, gece mi gündüz mü bilmiyorum. İlk zamanlar geldiğim günden yola çıkarak hesaplaya biliyordum fakat 1 hafta sonra unutmaya başladım. Geldiğim zaman 2 yaşındaydım. Burda kimse beni görmedi. Sen hariç.
Şaşırdığımı her halimle belli ediyordum. Odama gittim. Yatağıma yattım. Yorganı üstüme çekip uzandım. Bir süre tavana öylece baktım sonra uykuya daldım...
Lütfen biraz vote ya da yorum yapın.... Nasıl gidiyorum?
