Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
350 like Lamiaa- •Bir gün karanlık bizi kurtaracak.•
***
Gözlerimi açmama sebep olan telefonuma zorla ulaştım. Saat daha sabahın sekiziydi... Arayana bakmadan cevapladığımda kız arkadaşımın sesini duydum. Yüzümde bir gülümseme oluşurken daha gülümseyemeden solmuştu.
"Sana bana sormadan fotoğraf koyma dememişmiydim ben? Neden benim lafım dinlenmiyor? Ne sanıyorsun kendini sen. Sana kaç kere dedim sözümü tutmazsan bu ilişki yürümez diye. Yeter artık tamam mı. Bir sürü insan yorum yapmış. Benim ne hissedeceğimi düșünmedin hiç. Bende düşünmeyeceğim. Burada bitti. Arama bir daha beni. "
" Ne? " verebileceğim en mantıklı cevap buydu. Sahiden bu kadar abartacak mıydı? Kendisi bilirdi.
" Bitti diyorum bitti. Yokum artık ben. "
" Hoşçakal o zaman. " ve telefonu kapattım. Uykumu alınca gidip gönlünü alırdım nasıl olsa. Biz birbirimiz olmadan yapamazdık. O benim canımdı. İlk kavgamız değildi. Alışmıştık. Gereksiz kıskançlıkları bazen yeter artık dedirtsede kıyamazdık bize. Biz birlikte güzel ve özledik.
Tekrar uyumak için gözlerimi kapattım. Ne kadar geçti bilmiyorum gözlerimi açtığımda uykumu almış olduğumu anlamak beni mutlu etti. Kalkıp banyoya girdim. İşlerimi halledip giyinmeye başladım. Fazla alıngan bir sevgilim vardı ve o eminim şuan arayıp aramamak arasında kendini yiyordu. Biliyordum çünkü biz aynıydık. Aramasını bekliyordum. Arayınca ona gidecektim. Suçlu taraf her zaman özür dilerdi. Arayıp özür dileyecekti ve biz yine eski halimize dönecektik.
Sabırla aramasını beklerken huzursuz olmaya başladım. Neden aramıyordu, Başına bir şey mi gelmişti yoksa?
Hızlıca rehbere girip güzelimi aradım. Çaldı çaldı çaldı. Açan olmadı. Kaşlarım çatıldı. Yolunda olmayan bir şey vardı. O asla açmamazlık yapmazdı. Yedinci aramamın sonunda açmıştı. Rahatça bir nefes verdim. Korkutmuștu beni...
"Güzelim benim neden açmadın telefonunu çok endişelendim."
"Artık senin güzelin değilim. Sana bitti derken ciddiydim. Lütfen beni daha fazla rahatsız etme."
"Ne diyorsun? İyi misin sen. Ne demek ciddiyim?"
"Hoşça Kal..."
"Du-" telefonu yüzüme kapatmıştı. Ne oluyordu bu kıza. Hiç bir zaman böyle bir durumda olmamıştık. Sinirlenmiştim. Bu kadar basit olamazdı. O benim canımdı. Canımı benden alırsa ben ne yapacaktım?
Kaç kere aradım sayamadım. Sanırım engellemişti. Ona ulaşabileceğim heryerden. Umarım ciddi değildir dedim içimden. Şayet ki böyle basit bir şey için gittiyse geri dönüşü olmayacaktı. Umursamamaya çalıştım.
Kendime kahve yapıp rastgele bir film açtım. Film sarmıştı. Gelen bildirim sesi bütün dikkatimi dağıtmıştı. Gözlerim telefona kaydı. Beklediğimin aksine bu mesaj beni germiști.
0535*******:"Karanlık her zaman kurtarır ama karanlığı az kişi hakeder. Ve seni karanlığa kavușturacağım. Karanlıkta birlikte özgür olacağız. "
