"yaa tamam böyle iyi"dedim saçımla uğraşan gudubete.
sabahın köründe beni uyandırmış bir de giyindirmişlerdi evet bugün evleniyorum ve bende en ufak bir heyecan bile yok ben hiç böyle hayal etmemiştim ki benim genelde heyecandan ölmem lazımdı sevdiğim bir adamla evlenmem lazımdı ama benim yaşadığım hem istenmediğim hem de istemediğim bir adamla evleniyor olmak.
Tek tesellim daha sonra boşanıcak olmam.
Şu anda aynanın karşısında hazırlanmış olan kendime bakıyorum da baya güzel olmuştum gelinlik giyinmemiştim beyaz uzun bir kıyafet siyah taş bir kemeri vardı belinde kolları ise askılıydı askıları da siyah taşlardandı ve bana hem çok yakışmış hem de çok seksi duruyordum.
saçlarım salık dalgalar şeklindeydi hafif bir makyaj vardı ben istememiştim çünkü. Ayakkabılarım siyah platform bir ayakkabıydı gerçekten çok şık görünüyordum.
"kızım miran birazdan gelip bizi alıcak direk nikahın olucağı salona gidicez oradan sen artık miranlara yerleşirsin hem merak etme bizim çocuklar senin eşyalarını götürecekler"dedi halime yengem.
olumlu anlamda başımı sallayıp telefonumu elime aldım ve yatğıma oturdum Mert'i çok özlemiştim acaba ne yapıyordu şimdi rehpere girip Mertimmm yazan numarayı arafım onu mertimmm diye kaydetmiştim.
ikinci çalışında açıldı "alo mert"dedim direk
"efendim Asel"
"şeyy ben sesini duymak istemiştim"
"iyi duydun görüşürüz hadi bay bay"
"yaa mert dur!"
"ne oldu yine?"
"ben...özür dilerim fazla kaba konuştum"
"bi şey değil"
"yaa yapma farkındayım kırıldın"
"hayır kırılmadım duymak istediğin buysa"
"bak ben sana gerçekten değer veriyorum hem de çok fazla yoksa bu kadar önemsemezdim seni gerçekten seviyorum"
"tamam anladım ama şuan gerçekten işim var akşam ben ararım seni"
"yok sen beni arama ben seni ararım"
"tamam hadi konuşuruz"dediğinde telefonu kapattım.
Bu çocuğu gerçekten seviyorum.
Bir anda arkamı dönünce korktum çünkü karşımda bütün yakışıklılığıyla Miran duruyordu siyah bir takım elbise giyinmişti ve çok yakışmış ama değişik bakıyordu acaba mert ile konuşmamızı mı duymuştu?
"sen... ne zamandır buradasın?"
"şimdi geldim ve hala seni bekliyorum hadi çabuk gidiyoruz"
"tamam"deyip siyah küçük çantamı elime aldım telefonumu içine soktum ve dışarıya doğru adımladım.
Aynı arabaydı siyah Audi r8 ve aynı mükemmeliğiyle yerinde duruyordu.
Alışkanlık olduğu için direk öne bindim miran'da şöför koltuğuna bindi.
Yaklaşık yarım saat sonra nikahın olucağı nikah salonuna geldik.
kapısına baktım da burada insanlar heyecanla hayat birleştirirken ben insanlar sırf üzülmesin diye hayat karartıyordum ne saçma ama dimi.
Bir an içim burkuldu.
Ben hayallere dalmışken Miran bir anda elimden tutup ilerlemeye başladı şaşırmadan edemedim bu bana farklı bir his vermişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Asaletin Sessizliği
Fanfictionistanbul'da kendi halinde yaşayan genç bir kızın mardin'e KUMA olarak gitmesi... küçük yaşta ailesinin ölümüne şahit olup yetimhanede büyümesi tam bir intihar sebepleri iken, o hayata tutunup her şeye rağmen mutlu olmaya çalışıyordu. Aslında onunda...
