Once There Was LOVE

28. Escapade

KAZUMI

After 9274829191 years, natapos din ako sa daily beauty regimen ko. Kekekekekeke! At dahil diyan lumalabas na naman ang laser beam sa mga mata ni kuya. Hayyyysss, as if naman hindi niya alam ang mga beauty regimen nating mga girls.

"We really have to hurry! We will be late. You witch! I told you to do your things for just an hour!", he hissed.

"Oo na! Shall we go now?", isang simpleng summer dress na hanggang tuhod lang ang sinuot ko. Malay ko ba naman kung saan kami pupunta. Wala naman kasing special occassion ngayon. Sinundan ko na lang siya-- only to find out na chopper ang sasakyan namin!

Hulaan niyo sino ang magpapalipad nito? Tss. Edi siya, si kuya Gaijin. So hard to guess. Hindi na lang ako nagsalita at nakinig na lang ng music. Knowing na ganyan ang aura niyan malamang kung hindi mura ay puro sarcastic words lang ang maririnig ko.

Bahagya pa akong nakapikit, ewan ko ba ilang beses na din naman ako nakakasakay dito pero hanggang ngayon nahihilo pa rin ako. I guess hindi na mawawala ito.

Habang nakapikit naramdaman ko na lang na may nagtanggal ng earphone sa tenga ko.

"Move your ass out witch!",

"Aish! Kuya naman eh! Why you have to be so rude? Don't you know I'm human too?", hehehehhehehe. Kyeme ko lang iyan. Beastmode na siya. He just respond with a pokerface.

Pagtingin ko sa paligid. What the fudge?! Airport?

"Kuya? Are we going to fetch someone? Bakit uuwi na ba sila Mommy?", Wala sabi ko nga kausap ko sarili ko eh. Grabe Kazumi, airport ito. Okey? Airport lang.

Tuloy tuloy lang ako sa pagpasok, daan lang sa xray machine then checking ng bag-- which bag ko lang talaga ang bitbit ko, you know mga important stuffs lang. Sunod lang ako ng sunod kay kuya. Nakita ko siya na nasa counter, I don't know why? Kaya nagbrowse na lang ako sa net, free wifi it is dito sa airport! Hehehehehe.

"Ikou yo, hayaku!" Nagulat naman ako sa kanya dahil hindi ko naman naramdaman na nakalapit na pala siya sa akin. "Hai, hai!" badtrip siya. Well, hindi pa ba ako masasanay? Eh ganyan na siya talaga. Psh!

Napahinto ako sa paglalakad na kahit sobrang dami ng tao ay napansin ko na papunta kaming boarding gate-- wait! Boarding gate?

"Calling all passengers bound to hongkong, please proceed to gate 23. Thank you."

"Calling all passengers bound to hongkong, please proceed to gate 22. Thank you."

Gate 22. Holybells! "Kuya?!" Sigaw ko sa kanya, nasa unahan ko kasi siya.

"Hello Mam, may I see your boarding pass?" Hindi ko alam kung ako ba ang kausap niya, kay kuya kasi siya nakatingin at ang lawak ng ngiti! Psh, talanders ni ateng!

May inabot si kuya doon sa babaeng talanders, aish nagkakasala ang isip ko! "It's in here Miss,"

"So Kuya, we are going to hong kong? You should've told me". Sabi ko sa kanya habang hinahanap ang seat na naka assign sa akin.

"Yeah, it does'nt matter". But it is to me! Wala man lang kasi akong dalang gamit. Hinayaan ko na lang siya dahil nakita kong nakapikit na siya. After ko magseatbelt at ioff ang phone ko ay pimikit na lang din ako para makatulog man lang. Pinaka-ayaw ko kasi bukod sa may introduction pa ang mga cabin crews tungkol sa do's and dont's and safety ay ang pag ascend ng eroplano-- na parang hinalukay ang kaluluwa ko.

Good afternoon passengers. This is your captain speaking. Thank you for choosing Love Airline. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are about to land in approximately fifteen minutes ahead of schedule. Please remain be seated as we are about to descend. Again, Thank you and see you again on your next trip. Welcome to Hong Kong.

Xiàwǔ hǎo de chéngkè zhè shì nǐ de duìzhǎng shuō de. Gǎnxiè nín xuǎnzé ài hángkōng gōngsī. Mùqián wǒmen zhèngzài yǐ měi xiǎoshí 400 yīnglǐ de kōng sù xúnháng, gāodù wèi 33000 yīngchǐ. Shíjiān shì xiàwǔ 1:25. Tiānqì kàn qǐlái hěn hǎo, suízhe wǒmen fāngmiàn de shùnfēng, wǒmen jiāng tíqián yuē shíwǔ fēnzhōng jiàngluò. Wǒmen jíjiāng xiàjiàng shí qǐng bǎochí zuòzī. Zàicì, xièxiè nǐ zàicì jiàn dào nǐ xià yīcì lǚxíng. Huānyíng lái dào xiānggǎng.

Marahan akong tinapik ni Kuya, palapag na pala kami. Sabagay saglit lang naman ang biyahe pa hong kong.

Nang sabihin na pwede na tumayo ay lumabas na kami ng exit, nasa pinakaunahan kami business class kasi kinuha ni kuya kaya naman hindi ako nahirapan kanina matulog.

Sinundan lang namin ang nga kasama namin na patungo na din sa immigration. Buti na lang at wala pang masyadong pila kaya naman nakalabas kami agad.

Sayang, kung kasama lang namin sila Krishna mas masaya! At alam kong sasaya din si Kuya. Mabilis kaming nakarating ng hotel kung saan kami magsstay.

"This is your keycard, if you need anything katabi lang ng room mo ang sa akin." I nodded. And ni-swipe ang keycard. And to my surprise--- jeez! They're here..

••••••••••••••••••