Chapter Three

11 0 0
                                    

His POV:

Napalingon ulit ako when i heard the door creak open and was disappointed for the nth time when it was not her who entered.

Angtagal naman magcr nun. I asked myself.

"Sino bro?" Tanong naman ni Lio.

"Huh? Anong sino?" Shet napalakas pa ata yung sabi ko.

"Yung matagal magcr. Si Bea ba? I saw you talking with her a while ago. Ano ba pinag uusapan nyo tsaka bakit parang affected ka masyado sa kanya? Akala ko ba you don't care id only care about my self and my face ang drama mo?"

"Yeah. Wala lang akong mapagtripan kanina. Since trip nyong lahat siya, makikitrip na rin ako."

"Weh? Yan lan ba dahilan mo? Admit it, she also got your interest." Bruno said.

"Uy kelan ka pa dumating?" Gulat ma tanong ko sa kanya.

"I was already here since the class started. Ikaw ang wala dito for a month." Bruno said as he raised both his eyebrows.

"Hahahaha. Funny but i didnt see you. May kakayahan ka palang maging invisible sa paningin ko." Sagot ko na kung pwede lang bawiin ay binawi ko na. Nakatingin sila saken na parang sinasabing "Who is this guy?" or "Is he crazy?" o kaya naman ay "Are you for real?" pero kahit hindi nila isinatinig ay nakita ko yun sa expression ng mga mukha nila kayaikinabit balikat ko na lang.

"You're supposed to see me kung hindi ka lumipat ng upuan." Sabi niya na ikinalingon ko. lumapit siya sa upuang bakante sa harapan ko. Tiningnan niya akong mabuti and resumed talking. "At hindi ka lilipat dito at ipagpapalit ang upuan mo sa harapan kasama ang pinakamatalino at gwapo mong kaibigan if you're not at least interested in her."

"Are you referring to your-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko.

Bumukas uli ang pinto and that was when i saw her enter... With John opening the door wide for her and she seemed to be holding something in her hand which happened to be the chocolates John got from my desk awhile ago.

Akala ko ba idodonate nya yung chocolates sa mga pulubi aa baba? Tanong ko ulit sa isip ko.

"Thanks." I saw her mouth shaped with the word.

Ano to? Akala ko ba nagcr lang to? Pag nagcr na ba ngayon kelangan may chocolates nang dala paglabas?

"Uy. John pare! Akala ko sa beggars mo yan ibibigay? Angganda naman nyang beggar na yan."

"Oo nga. May pabeggar beggar ka pang nalalaman. Kayo na?" Those words made me return to the present time. And i returned my stare to them.

He was smiling from ear to ear while she looks blank.

"Gago, hindi.." Sagot naman ni John and then he turned to see her. "Pa." and something pricked me on my abdomen from the inside. Ibinalik ko ang tingin sa kanya.

She just knotted her forehead and sat on her seat without saying anything. Ni hindi man lang niya nirefute yung statement ni John. Inilapag niya ang chocolates sa desk nya habang inaabot ang bag.

"Uy pare kwento anong nangyari?" Narinig kong excited na tanong nila Rico kay John but i didn't mind them dahil nakafocus ang atensyon ko sa katabi ko ngayon.

"Uyy, akala ko ba ayaw mo nyan?" Narinig kong tanong ng matandang nasa kabilang row sa kanya. Nagkunwarinakong nagbabasa ng book but i was listening intently.

"Wala naman daw pong gayuma." Sabi niya na ikinatawa naman ng matanda.

"Ay, nagkausap na kayo?" Hindi siya sumagot pero nagsalita uli ang matanda. "Ay, mabuti naman kung ganon. Mahirap kasi yung may kaaway ka sa mundo." And i took that as nagkabati nga sila.

Fated or Destined?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon