VİTAE | REGNİS SERİSİ

1 | GARİPLİKLER

  Öncelikle birçok kişide gördüm. Yazarların hemen konuya girmesi isteniyor. Ben bu konuda sizin sabırlı olmanızı istiyorum. Çünkü konuya pat diye giremem anlayacağınız üzere. Anlayışınız için teşekkür ederim...
Her bölüm, böyle fotoğraflar koymak istedim. Hayal ettiğim dünyayı size en iyi şekilde yansıtmak istiyorum. Bu fotoğrafların da yardımcı olacağını düşündüm.

   Fikirlerinizi benimle paylaşmak isterseniz sevinirim. Bunu illa ki yorumlarda yapmanıza gerek yok. Mesajlarınızı da bekliyorum. İyi okumalar...

🔱

   Gecenin soğuk ışığı, her korktuğu zamanki gibi kıyafet dolabına saklanmasına sebep olmuştu. Annesini çağırmayı düşündü fakat sonra bu fikrinden vazgeçmekle yetindi. Evlerine taşınırken bir şeylerin garip olduğunu hissetmişti ama bunu dile getirmeyi gereksiz bulmuştu. Belki de sadece benim hayal ürünüm, diye düşündü. Buna rağmen içindeki o korku hissini yenemedi. Artık küçükken her şeyden korkan kız değilsin, kendine gel, diye geçirdi içinden.

   Saatler birbirini takip etmiş olmasına rağmen huzursuzdu. Ne kadar uykusu gelse de huzursuzluğu ve hiç rahat olmayan dolabı yüzünden uyuyamıyordu. Dolabın uyumak için aşırı rahatsız olduğunu ve orada saklanmasının saçmalık olduğunu fark etmesi saatlerini almıştı. Saatlerdir saklandığı güzel ama eski dolabından çıkıp annesinin onun için ısıttığı sıcacık yatağına girdi. Sıcaklık onu rahatlatmıştı fakat huzursuzluğu yüzünden uyumak istemiyordu. Yatağın hiç olmadığı kadar rahat olduğunu fark etti. En sonunda yatağın o güzel cazibesine karşı koyamayarak kabuslar ile dolu birkaç saat geçirdi.

...

   Sabah, anne ve babasının bağırışlarıyla uyanması, zaten gece boyunca gerilmiş olan sinirlerine hiç iyi gelmedi. Usul usul salon kapısına yanaştı, neredeyse her gün gördüğü manzaraydı fakat bu birkaç gündür daha çok şiddetlenmiş olduğunu düşünmek içini ürpertmeye yetmişti. Babasının ve annesinin onu görmemesini umarak odasına doğru ilerledi, odasında ne yapabilirdi ki?

   Abisi, tam kendi odasının kapısına gelmişken onu yakaladı.
''Her gün onları izlerken yakalamam, hoşuma gitmiyor. Senin, onları görmeni ve duymanı istemiyorum.'' dediğinde anne ve babasından sanki bir yabancıymış gibi bahsetmesi Hayat'ı huzursuz etmişti.

   Ali, kardeşinin gamzelerine aşıktı ve kardeşinin suratını asması her daim onun sinirlerini bozan bir şey olduğu için ''Gel, sana en sevdiğim bebeklik fotoğraflarını göstereyim.'' diyerek Hayat'ın huzursuzluğunu gidermeye çalıştı. Hayat'a bu konuşma klişe olmaktan çok abisinin yapmak zorunda olduğu bir şey gibi gelmişti, ama bu sefer abisinin ve ailesinin istediği şeyi yapmayacaktı. Artık kendini rahatlatmak için bir şeylerden kaçmak istemiyordu.

   Kendine ne kadar küçük olmadığını söylese de ailesi onu hep küçük olarak görmüştü. Hiçbir sorunu ona söylemiyor, sürekli olarak onu bir şeylerden koruyormuş gibi konuşup, hareket ediyorlardı. Bir ay sonra on sekiz yaşına basacağı aklına geldikçe, büyüdüğünü düşünüyordu. Bir ay daha beklemek istemediğine karar verdiğinde abisi ona sanki delirmişcesine bakıyor ve bir şeyler söylüyordu. Son söylediklerini seçebildiğinde düşünce dünyasından sıyrılabilmişti. Abisi sinirlenmiş bir şekilde ''Hayat! Sen iyi misin? Sinirlerimi bozmaya başladın.'' gibi sözler sarf ediyordu. Hayat hem neler olduğunu öğrenmek istediğinden hem de abisini fazla kızdırmaktan kaçındığından, abisinden neler olduğunu anlatmasını istedi. Ali'nin endişeli suratı asıldığında Hayat doğru yolda ilerlediğini anlamıştı. Geri adım atmak yok artık, diye geçirdi içinden.

   Ali, en sonunda elini uzattı, Hayat, elini tuttuğundaysa odasına doğru yöneldi. Ali, kapıyı açtığında abi-kardeşin elleri ayrıldı ve Ali, yatağına oturarak Hayat'a baktı. Hayat, sorgularcasına bakarken Ali, umursamadığını ve çok önemli bir şey olmadığını kanıtlamak istercesine gülümsedi. Hayat ise karşılık vermezse abisinin güzel gülüşüne ihanet edeceğini düşünerek, gamzeleriyle nispet yaparcasına karşılık verdi. Ali Hayat'ın oturması için yatağa vurmak için yeltendiğinde, kardeşi sinyali çoktan almıştı. Hayat sonunda mühürlenmiş dudaklarını araladığında abisi ona fırsat bırakmadı.