niall p.o.v.
djenna zit bij mij op schoot. het gaat al iets beter na eergisteren. eigelijk mocht ze gisteren al naar huis. maar omdat het met haar vader was gebeurd, ging het niet meer door. djenna kwam met moeite bij van de belevenis met haar vader. ze heeft nu dus ook angst stoornissen... een paar keer per dag raakt ze helemaal in paniek zonder ene rede. het is moeilijk om haar zo te zien lijden. ze is helemaal geshockeerd door de gebeurtenissen met haar vader. hij weet echt niet wat hij gedaan heeft. gelukkig is hij opgepakt. hij kan djenna voorlopig niet meer lastigvallen. de jongens komen vandaag weer langs. gisteren mocht het niet omdat djenna niet helemaal goed was en ze nog niet wisten wat er was. nu mag het gelukkig wel. ik kijk naar djenna. ze kijkt me ook aan. haar ogen zijn rood van de tranen. net had ze weer een aanval. zo sneu. ze legt haar hoofd op mijn borst. "gaat het djenna?" vraag ik bezorgd. ze ziet er zo moe en bang uit. wallen onder haar ogen omdat ze al 2 dagen niet kan slapen. roden ogen van het huilen. "het gaat wel." antwoord ze zwak. de vermoeidheid hoor je gewoon in haar stem. ik til djenna op van mij schoot en leg haar op bed neer. "ga maar slapen. ik blijf bij je." zeg ik. "niall, ik wil niet slapen." zegt ze. "je hebt het nodig djenna. je ziet er slecht uit. niemand komt hier meer de kamer binnen. behalve de jongens en de zusters. ik bescherm je djenna." probeer ik. ze knikt voorzichtig. "welterusten djenna." zeg ik en geef haar een kus op haar voorhoofd. ze doet haar ogen dicht. ik hoor haar ademhaling rustiger worden. eindelijk. ze slaapt weer. ik ga op een stoel naarst het bed zitten. wachten tot djenna wakker word of de jongens komen. ik kijk op de klok. nog 2 uur voordat de jongend komen. hopelijk word djenna daarvoor niet wakker. ze moet slapen!
louis p.o.v.
"kom op jongens! opschieten! we moegen naar niall en djenna toe!" roept liam. "ik kom al!" roep ik naar beneden. ik pak snel mijn schoenen en mijn jas uit mijn kamer. ik ren naar beneden. "ben er." zeg ik. ik kluns een beetje met mijn schoenen. snel trek ik mijn jas aan. harry komt naar beneden gelopen. hij heeft zijn jas al aan. "zayn perrie komen nu!" roept liam. vanuit boven komt gerommel. perrie en zayn komen gichelend naar beneden. allebei zijn ze knal rood. "doei zayn." zegt perrie. ze geeft zayn een kus. "ga je niet mee per?" vraag ik. "niemand heeft het gevraagd dus denk van niet." antwoord ze. "perrie wil je mee gaan naar djenna? kunnen jullie kennis maken. nu heb ik het wel gevraagd." zegt zayn half lachend. "tuurlijk! waarom niet?" zegt perrie. lachend lopen we mrt z'n 5e naar de auto. stappen in en rijdeb weg.
niall p.o.v.
de jongens komen zo. djenna licht nog vredig te slapen. ik kijk naar djenna. ze is zo schattig en mooi. helaas wel vanbinnen beschadigd. op dat moment begint het lichaam van djenna te schokken. ze begint om haar heen te slaan en te schreeuwen. ik druk snel op de rode alarmknop. ik loop naar djenna toe. ze heeft een aanval in haar slaap! ze moet snel wakker worden. de zuster komt binnen. ze loopt direct naar djenna toe. ze schud haar door elkaar. "djenna." zegt ze. de ogen van djenna vliegen open. "niall help me!" zegt ze wanhopig. ik pak haar op. ik ga op een stoel zitten en sla mijn armen om haar heen. ik wieg haar heen en weer. ze huilt hard. ze is helemaal bezweet en trilt. "het komt goed djenna. niks aan de hand." zeg ik. "het is oke djenna. het is oke." zeg ik zacht. de zuster komt aan met een glas water. djenna pakt hem met trillende handen aan. "djenna." hoor ik de stem van harry. harry en de jongens komen de kamer binnen rennen. "wat is er gebeurd?" vraagt liam geschrokken. "Angstaanval in haar slaap." zeg ik. de jongens knikken en gaan zitten. "heey, perrie is er ook bij" zeg ik vrolijk. djenna kijkt me raar aan. "perrie is de vriendin van zayn." zeg ik snel. ze knikt. perrie hurkt bij mij en djenna neer. "heey djenna, ik ben perrie. de vriendin van zayn." zegt zegt vriendelijk. djenna knikt.
djenna p.o.v.
ik zit nogsteeds bij niall op schoot.niall en de jongens en perrie praten met elkaar. ik volg het gesprek niet. ik ben veel te moe. ik wil terug op bed liggen. "niall?" vraag ik voorzichtig. hij kijkt naar mij. "wat is er?" vraagt hij. "kun je me weer op bed leggen? ik ben zo moe." zeg ik zacht. niall knikt en staat op. hij legt me op bed. "ga maar slapen hoor djenna. mag best." zegt zayn. ik knik. ik doe mijn ogen met moeite dicht.
zayn p.o.v.
djenna ligt op haar bed. ze is doodmoe. dat zie je gewoon. toch gaat ze niet slapen. ze is bang. vooral door de angstaanvallen. niall had het ons verteld via een sms. ik kijk naar djenna. " ga maar slapen hoor djenna. mag best." zeg ik. ze twijfelt maar toch doet ze haar ogen dicht.
liam p.o.v.
we zitten met z'n alle een beetje te kletsen. djenna is in slaap gevallen. ik moet niall nog iets vertellen. nu is het goede moment. eigenlijk nooit maarja, het moet. "niall, ik weet dat het moeilijk is. morgen avond hebben we een concert. het manegement wil dat je mee komt. je moet djenna even alleen laten dan. het spijt me." zeg ik. niall's ogen worden groot. "nee." zegt hij en hij legt zijn hoofd in zijn handen. hij begint te snikken. "sorry bro." zeg ik zacht en ga naarst hem zitten. ik kan er niet tegen als niall huilt. hij huilt zo zielig dat je bijna mee moet huilen. ik sla mijn arm om hem heen. "misschien kan ik bij djenna blijven?" vraagt perrie. "als het goed gaat morgen vroeg, mag djenna naar huis toe. misschien kan ze wel mee." zegt een stem. ik kijk naar de deur opening. er staat een zuster. "meent u dat?" vraagt niall. de zuster knikt. niall springt op en knuffelt de zuster. "bedankt." zegt hij.
nieuw stukje! kn niet wachten om te updaten! dus vandaar nu al! ga meteen verder met het volgende hoofdstuk schrijven! xx
JE LEEST
He's The Up When I'm Down ft. niall horan voltooid♡
FanfictionDit verhaal gaat over een meisje Djenna. Ze word mishandelt door haar vader. Een moeder heeft ze niet meer. Niemand vertrouwt ze. Maar wat als ze in elkaar gelagen word en niall haar vind? Zou niall haar weer gelukkig kunnen maken? Of blijft haar va...