Het verhaal achter de keuzes van Anton Rover (Soldaat van Oranje)

De ballen van een feut of een vent

Ik sta nog voor de spiegel als de bel gaat. 'Rover, ben je klaar?', schreeuwt Erik. Ik trek snel een broek aan, doe mijn haar goed en ren dan snel naar beneden. 'Ja zeker ik ben er klaar voor', zeg ik vol enthousiasme. 

Vandaag is het eindelijk zo ver! Ik ga met mijn vrienden voor de eerste keer naar de studentenvereniging Minerva. We hebben met z'n allen afgesproken voor het gebouw van Minerva in Leiden. We hebben allemaal een broek met bretels en een witte blouse aan, dat waren de kleding voorschriften. 

Als we binnen komen betrekt mijn gezicht meteen. Ik zie allemaal ouderejaars staan met biertjes in hun handen, aan het aantal lege flesjes op de tafel te zien zullen ze al aardig aangeschoten zijn.  

Ik kijk de ruimte rond en mijn oog valt op een hoekje waar een tafeltje is met een stoel. Er staat een jongen naast met een grijs op zijn gezicht. 'Hé brillemans kom eens hier', roept hij. Iedereen weet meteen dat hij Victor Versteegen bedoelt. Victor zat bij Erik en mij in de klas op de middelbare school. Als we geen zin hadden om ons huiswerk te maken keken we hem altijd lief aan en schreven we het van hem over. Victor loopt op de jongen af en wordt op de stoel geduwd, dan haalt de jongen een oude tondeuse uit zijn zak en negeert de piepende geluiden van Victor en scheert zo zijn haar eraf. Ik kijk met een verschrikte blik naar de jongen hoe durft hij zomaar Victor kaal te scheren?

Als hij klaar is met Victor pakt hij Paul beet en doet hetzelfde bij hem. Als hij met Paul klaar is is Chris aan de beurt. Ik vind het gek dat ze wel het hoofdhaar van Chris eraf scheren, maar niet zijn baard. Na Chris is Erik aan de beurt, dan loopt hij op mij af. Ik probeer nog weg te komen, maar ik heb ook wel gezien dat dat bij de andere niet lukte. Ik ben niet heel ijdel van mezelf, maar ik vind het wel altijd belangrijk dat mijn haar goed zit en nu gaat een of andere idioot mijn haar eraf scheren. Is hij helemaal gek geworden?! Ik schrik op uit mijn gedachten en zie mijn plukken haar naar beneden vallen. Een plukje pak ik snel beet en stop dat in mijn broek zak. Dan valt het laatste plukje naar beneden en ben ik kaal.

Precies op het moment dat ik van de stoel af wordt geduwd gaan de deuren open en komt Fred de preses binnen gelopen. Alle ouderejaars gaan staan en zorgen ervoor dat wij ook netjes gaan staan en hun lied meezingen. Wie niet luistert kan een klap verwachten.  

Bram heeft geluk gehad, Fred kwam precies binnen voordat ze hem ook nog kaal konden scheren. Eigenlijk ben ik een beetje jaloers op Bram, ik had ook liever al mijn haar nog gehad. 

Ik merk al meteen dat Erik en Fred elkaar niet zo mogen. Ik ben blij dat Erik me kiest als beste vriend, maar ik heb geen idee wat Fred nu wilt doen. Ik voel me niet zo op mijn gemak. Erik moet een vergiet op mijn hoofd doen, maar hij weigert. Ik voel ergens een beetje  angst dat Fred Erik wat aan doet, dus probeer ik Erik over te halen het gewoon te doen. Ik weet toch wel dat hij het alleen zou doen omdat het moest. Erik weigerde het te doen en nu komt Fred op mij afgelopen. Als Erik het had gedaan zou hij het niet hard gedaan hebben, maar ik ben bang dat Fred me wel harder aan zal pakken. Ik doe mijn ogen dicht, maar ik voel niks ik open ze en zie dan dat Erik met een dreun het vergiet op zijn hoofd krijgt geduwd. Ik sta aan de grond genageld, Erik's hoofd bloedt. Ik ben boos op Erik, waarom deed hij het niet gewoon bij mij. Ik weet toch waarom hij het deed, het moest. Dan loopt Fred op mij af en moet ik een vies doekje naar Erik gooien. Ik gooi het zonder te twijfelen. Ik wil niet dat Fred mij ook zo aanpakt en ik wil er na de ontgroening graag bij horen dus lijkt dit mij de beste oplossing. Erik zal toch wel begrijpen waarom ik het deed, hij zal wel hetzelfde hebben gedaan als ik eerst een vergiet op mijn kop kreeg. En het was maar een vies doekje, niet iets wat echt pijn doet lijkt mij.

De andere vrienden schrikken dat ik meteen doe wat Fred mij vroeg. Erik kijkt me met een boze blik aan. Ik weet wel dat hij veranderd is en dat hij niet altijd zo makkelijk doet wat een ander hem beveelt, maar hij kon toch gewoon het vergiet op mijn hoofd doen. Eigenlijk heb ik er voor gezorgd dat hij dat niet zo makkelijk over zich heen laat lopen, dus is het best vreemd ik dus wel zo makkelijk deed wat Fred zei.

De ouderejaars gaan eindelijk weg nadat ze ons de opdracht hebben gegeven alles op te ruimen en schoon te maken. Erik laat meteen duidelijk merken dat hij niet gediend is van hoe het bij Minerva gaat. Ik ben eerst rustig aan het boenen, maar dan wordt het geklaag me te veel. Het is alleen maar de ontgroening daarna zullen ze wel weer bij draaien. 'Heb jij de ballen van een feut of een vent?', floep ik er weer eens uit zonder na te denken. Ik krijg meteen de volle laag van Erik. Het geklaag wordt ook de andere vrienden te veel en ze gaan tegen Erik in. Ze besluiten naar huis te gaan.

Onderweg naar huis denk ik na over wat er vanmiddag allemaal is gebeurd. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en ik voel het plukje haar. Ik ga over mijn hoofd heen en voel stoppeltjes. Zo ga ik toch nooit meer een vrouw scoren, denk ik bij mezelf. Dat duurt nog wel een tijdje voor dat mijn haar weer is zoals het was. Als ze zoiets nog een keer doen ga ik weg, maar ja Minerva staat goed op je CV en ik hoorde dat je meiden achter je aan zou krijgen als je lid was dus heb ik me aangemeld. Misschien maak ik er ook nog wel nieuwe vrienden, ik zag namelijk nog wat andere jonge 'feuten'.

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan tegenover Erik, hij weigerde dus had ik ook moeten weigeren. Hij koos me omdat ik zijn beste vriend ben en ik heb me gedragen als een eikel. Erik heb ik niet meer gesproken, Fred wilde met hem praten. Ik hoop dat Fred zijn excuses gaat aanbieden aan Erik, het is toch niet normaal dat iemand's hoofd bloedt door de ontgroening? Ik neem me voor om ook excuses aan Erik aan te bieden als hij thuis komt. 

------------------------------------------------------------------------------------------

Dit is het tweede hoofdstuk van 'het verhaal achter de keuzes van Anton Rover'. Ik zou het fijn vinden als jullie laten weten wat jullie ervan vinden, dan kan ik dat gebruiken bij de volgende hoofdstukken van dit verhaal. Bedankt voor het lezen, môge!