Het verhaal achter de keuzes van Anton Rover (Soldaat van Oranje)

Rapenburg 56

Na een zware dag plof ik eindelijk op mijn bed. Sinds vandaag ben ik uit huis! Met mijn vrienden ben ik vandaag in een studentenhuis getrokken. Alleen Paul is nog thuis bij zijn moeder die gaat morgen verhuizen, als hij dat nog durft tenminste uit huis gaan. Paul ten Brink kende Bram van de basisschool en Bram nam Paul vaak mee naar de tennisvereniging. Paul is wel een aardige kerel, maar hij is wel overduidelijk een mama's kindje. Altijd als je iets aan hem vraagt wilt hij dat eerst met zijn mama overleggen. Word een keer volwassen, man! 

Naast ons komen er deze week ook nog twee dames hier wonen. We weten nog niet hoe ze eruit zien. Ik ben heel benieuwd of de andere heren zich een beetje kunnen gedragen of dat ze er weer meteen bovenop springen. Ik hoop van niet anders zijn ze meteen weer weg. Maar dat is voor later een zorg nu eerst slapen.

Een paar dagen later gaat de bel. Inmiddels is Paul toch bij ons ingetrokken. Erik rent naar beneden en doet de deur open, wanneer ik twee vrouwen stemmen hoor storm ik naar beneden. Buitenadem bekijk ik de dames van top tot teen. Erik geeft me een por, shit ik stond te staren. Gelukkig is alles weer goed tussen Erik en mij en is ons haar weer aangegroeid. De dames beginnen te giechelen. Dan komen ook de andere kijken. Paul schrikt, we hadden hem expres nog niet verteld dat er ook twee vrouwen kwamen wonen. Anders was hij nooit hier komen wonen, het had misschien wel wat gejammer bespaard en hadden we nog zo'n mooie dame in huis kunnen halen, maar oke.

Snel laten we de meiden binnen. "Charlotte Vermeer", zegt het meisje met het blonde haar. Dan kijk ik het meisje met het mooie bruine haar aan, "Ada van den Berg", zegt ze snel. "Hoi Ada", fluister ik, waardoor ze nog verlegener wordt. "Goed we zullen jullie naar de twee kamers leiden", verbreekt Chris de stilte. Bram en ik helpen Ada met al haar spullen en Chris en Erik helpen Charlotte.

Die avond pakt Victor een rol papier om alle huisregels op te schrijven. Typisch Victor ik weet nu al dat regel 1 "geen overlast veroorzaken" zal zijn, en ja hoor ik had gelijk, natuurlijk had ik gelijk. Als alle regels op papier staan zijn we klaar. Als Charlotte en Ada naar boven zijn herinnert Erik me even aan de afspraak die ik had verzonnen. "Natuurlijk dat vergeet ik niet", zeg ik. "Ik ken je Anton, je zat de hele avond alleen maar naar mevrouw Van den Berg te kijken", plaagt Erik. Shit Erik had me door, ik moet er voor zorgen dat eerst iemand  anders een fout maakt, maar natuurlijk niet met mijn Ada.

Bram loopt naar de keuken en haalt 6 biertjes en deelt ze uit. "Môge!", klinkt het dan in koor. "Dus wat vinden we van Ada en Charlotte", begint Chris meteen. "Is het wel een goed idee?", moppert Paul. Waar Chris, Erik, Bram en ik meteen een volmondige ja op antwoorden. "Heb je die bruine niet gezien, nou die ziet er niet verkeerd uit hoor", zegt Chris. Ik bal mijn vuisten "Als je het maar laat Chris we hebben een afspraak", roep ik terug. "Ik vind alles best zolang ze maar geen overlast veroorzaken", zegt Victor. "Dat weten we inmiddels al, Victor", roept Bram terug.

Dan wordt er op het raam geklopt. Wie zal dat nou nog zijn zo laat? Ik loop naar de deur en zie Fred staan. "Zo buren bevalt het huis een beetje?", roept hij opgewekt. Fred duwt mij op zij en loopt de woonkamer in. "Dus heren, gaat er nog iemand antwoord geven?", zegt Fred. "Wat kom jij nog zo laat doen?", vraagt Erik uiteindelijk. "Ik was benieuwd hoe het met mijn buurtjes ging", zegt Fred triomfantelijk. "Wacht, jij bent onze buurman?!", roept Paul. "Dat klopt helemaal!", zegt Fred "Het bevalt prima hier hoor", zegt Chris met een grijns op zijn gezicht."Zo'n vermoeden had ik al. Ik zag vanmiddag twee leuke dames op de stoep staan met spullen. Hoe hebben jullie dat nou weer voor elkaar gekregen?" "Krijgen we nu straf? Ik wist er niks vanaf." jammert Paul. "Zit jij ons te bespioneren, buurman?" grom ik. "Ik vroeg me alleen af waar die twee leuke dames naartoe gingen. Moeten jullie ze niet even voorstellen aan de leukste buurman van Nederland? Waar zijn ze eigenlijk?" zegt Fred. "Ze slapen en wij willen ook zo slapen", zegt Victor. "Je kan denk ik een beter een andere keer langskomen en dan zullen de dames zich heus wel voorstellen. Of ben je soms jaloers dat bij ons twee dames in huis wonen, Van Houten?", plaagt Bram. "Oké tijd om op te stappen dus. Heb nog een goede avond heren.", zegt Fred dan.

Een paar dagen later zit ik rustig op een zondag morgen aan de keukentafel, als Ada binnen komt. "Goedemorgen Rover", plaagt Ada. "De rest slaapt nog", zeg ik kortaf. "En jij hebt niet goed geslapen?", vraagt ze dan. Ik vouw mijn krant dicht en bied mijn excuses aan. Natuurlijk ben ik blij dat ik nu eindelijk even met haar alleen ben, maar het is ook gevaarlijk. Ik mag absoluut niet als eerste iets doen met een van de twee dames. "Is er iets, moet ik naar boven gaan?", Ada bekijkt me met een zorgelijk blik. "Nee, nee er is niks. Ik vind het wel leuk dat je er bent", zeg ik dan, oei dat had ik beter niet kunnen zeggen denk ik dan meteen, maar ik wil absoluut niet dat ze naar boven gaat. Waarom moest ik ook weer met die regel komen?! Als ik had geweten dat er zo'n mooi en speciaal meisje bij zat... Ada begint te giechelen. "Dus hoe vind je het om hier te wonen", onderbreek ik de pijnlijke stilte. "Echt heel leuk en het is een heel mooi pand", zegt Ada dan opgewekt. Ik kijk sip. "En ik heb mazzel met zulk leuk gezelschap", zegt Ada ten slotte met een plagerige blik.  

We praten nog even verder totdat we recht in de ogen kijken van De Vries. "Zo hier is het gezellig, misschien wel iets te gezellig?", roept Chris jaloers uit. "Ook goedemorgen De Vries, jaloers?", zeg ik dan. "Oke, ik laat jullie maar even. Ik ga kijken of Charlotte al wakker is.", zegt Ada dan. "Moest dat nou echt?", roep ik uit als Ada naar boven is. "Jij hebt een afspraak bedacht.", zegt Chris met een gemene blik. "Dat betekent toch niet dat ik niet met Ada of Charlotte mag praten?!", roep ik verbaast uit. "En wat is hier aan de hand?", roept Erik uit. "Helemaal niets", roepen Chris en ik in koor. "Ik houd je in de gaten, meneertje Rover", fluistert Chris in mijn oor.

"Wat was dat nou vanmorgen?", vraagt Erik als we even later op zijn kamer zijn. "Niks bijzonders", probeer ik dan. "Anton kom op ik ken je toch, heeft dit iets te maken met Ada?", begint Erik. "Maak er nou niet zo'n ding van. Ik was gewoon gezellig met haar aan het praten en toen kwam die jaloerse Chris binnen", leg ik uit. "Toen ik de deur open deed zag ik al meteen dat jij Ada wat zou vinden, maar jij begon over een afspraak", zegt Erik. "Ja dat was voordat ik wist hoe ze eruit zagen, het is toch ook niet handig als ze straks weer meteen weg zijn. Daarom begon ik erover", leg ik uit. "Pas nou maar op.", zegt Erik bezorgt. "Ja ja doe ik", antwoord ik. 

Dan komen Ada en Charlotte ons halen om naar de buurman te gaan.

------------------------------------------------------------------------------------------

Dit is het derde hoofdstuk van 'het verhaal achter de keuzes van Anton Rover'. Ik zou het fijn vinden als jullie laten weten wat jullie ervan vinden, dan kan ik dat gebruiken bij de volgende hoofdstukken van dit verhaal. Bedankt voor het lezen, môge!