BÖLÜM-1 (kırılmak)

91 6 0
                                    

Saat gece 10:00 ben sahil kenarına gelmiş kayalıklarda oturuyorum elimde sigara sessizce ağlıyorum her gün aynı saatte buraya gelir aynı şeyi yaparım sigara.müzik,deniz ve bol bol göz yaşı

Size kendimi tanıtayım eylül ben 16 yaşında genç bi kız annem babam yok varlar da benim haberim yok annesi tarafından istenilmeyen bir kızım istese bırakmazdı herhalde kendimi bildiğimden beri yetimhanede büyüdüm tabi 14 yaşında kaçtık sokaklardayız şuan kulübe gibi bir yer var orda yaşıyoz bi kaç kişi. Size şimdi garip gelecektir nası bi kızı ailesi istemez bana da ilk garip geldi, her şeyi 6 yaşında anladım halının ortasına yatıp boğazım acıya acıya anne diye ağlaya ağlaya uyuyakaldığım da anladım annemin bir daha gelmeyeceğini ve size şunu diyeyim bir çocuğu ailesi istemiyosa kimse istemez bir kızı ilk babası sevmemişse kimse sevmez benim düşüncem bu eğer düşüncem neden bu diye soruyorsanız yetimhanede annen baban yok dayak var istiyo musun diye tehdit ederler mi küçücük yaştaki bi kız çocuğunu. Alın size hayatı sevmemek için bir sebep. Babanız sizi sevmezse eğer başka bir erkek bunu babası sevmemiş ben napayım diye bilir. Ben hayatımda öle bir mucize istiyorum ki tüm bu ön yargılarımı yıkacak biri gelsin ailem olsun sevsin kollasın ailemin yapamadığı şeyi sahip çıkmayı becersin. Ve beni ilk ailem kırdı..

Ben böle düşünürken yanıma bir çocuk geldi

- "Niye ağlıyorsun kim kırdı seni bu kadar"

- "İnsanlar" dedim sadece başka ne diyebilirim ki

- "Yalnız kaliteli kırmışlar, ama yinede ağlamak yakışmıyor sana"

- "Bana yaşamakta yakışmıyor"

- "Böyle düşünme her çocuk yaşamayı hak ediyor hayatı ne olursa olsun"

- "Sen yanlış düşünüyosun bazıları bu hayatı hak etmez ölmeyi beklerler" dedim oturduğu yerden kalktı ilk denize baktı sonra bana

- "Senle daha konuşcak çok şeyimiz var ama şimdilik yeter görüşürüz" deyip arkasını döndü hey nereye kimsin demeden de koşup uzaklaştı

Saat 11 olmuştu bende kulübeye gittim burada benle birlikte 4 kişi kalıyoruz onları da tanıtayım hepsiyle yetimhaneden tanışıyoruz kendimi bildiğimde ailem değil onlar vardı

Umut grubun büyüğü 17 yaşında büyük dediğime bakmayın ama hepimize ağabeylik yapmıştır lakabı şeytan

Doğukan 16 yaşında grubun en eğlencelisi hepimizi güldüren o küçükken de öyleydi lakabı hayalet

Aslı 16 yaşında grubun en masumu en dayanıksızı, o benim kız kardeşim hepimiz o mutlu olsun diye uğraşıyoruz o hala çocuk kaldı büyümedi lakabı sarışın 

Aslında hepimizin bir yanı çocuk çocukluğumuzu tam yaşamamış birileri olarak. Şimdi gelelim Umut'a niye abi diyoruz yaşından dolayı değil ben ve aslı yetimhanede anne baba diye ağlarken o ikimize destek olmak için koşturuyodu üzülmeyelim diye elinden geleni yapıyordu sonra da Doğukan ağlarken görse beni veya aslıyı hemen şaklabanlık yapar bizi güldürürdü ben şimdi büyüdüm onlara acımı, içimi göstermiyorum veya ben öle sanıyorum ama Aslı daha büyümedi o hala ağlıyor hala tek başına kalamıyor 

lakaplarda Umut şeytan gibi bir çocuk bir şeyi istiyorsa yapar bu alemde şeytan diye biri varmış deseler Umut'u gösterirler direk. Doğukan hayalet gibi nereye çıkıyor nereye giriyor napıyor kimse bilmez her şeyi insanlar fark etmeden hızlıca yapar. Aslı ise sarışın olduğu için öle diyolar ve bende alev çok saçma lakap demi sebebi ise hemen  alev almammış herşeye çok çabuk tepki veririm hemen kızarım falan  yetimhanede çocuklar tarafından onaylanan bir lakap 

Merhaba gencler yeni hikâye ilk hikayem değil ama yanlıslarım olduysa affola

KIRILGANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin