Sadece Arkadaş

Çakma Abi

  -Oğuz'un gözünden-

İdil...Benim mükemmel sevdiğim.Hep dost olarak görecek beni,biliyorum.Kendimi durduramıyorum ama.O...O kusursuz.Her zaman yanımdaydı.Benim bir şekilde kalbimde oldu.Çıkartamıyorum onu oradan.Evet,saat yine sabahın beşi olmuştu ama ben uyuyamıyordum.Aklımda İdil vardı.Beynime-daha çok kalbime-adını kazımıştı.

*-İdil sana bir şey söylemeliyim.

-Önce ben! Aras'la çıkıyoruz! Aras,Aras Ertürk ile... İnanılmaz değil mi?

Kalbime bıçaklar saplanıyordu.Midemi tutup oradan son hızla kaçmak istemiştim.Neydi bu duygu?Ah İdil! Ne hallere düşürdün beni... Ben o sert,havalı çocuk aşk acısından ölüyordum.

-E-evet.Sevindim.Ama beni boşlarsan Aras'ı öldürürüm ya da seni üzerse.

Kusursuz gülüşünü yaptı.

-Seni seviyorum çakma abim.

Gözlerim dolacaktı birazdan.Sevdiğim kız bana abi dedi tripleri mi atsam acaba?Birden sarıldı.Abi demesi umrumda değil.Sevdiğim kıza sarılıyorum.

-Seni seviyorum İdil.

Ellerini belimden çekti.Ben ise hala duruyordum ellerim belinde.Bana baktı.

-Ee? Bana ne diyecektin abicik?

Yutkundum.Şimdi bittin Oğuz!

-E-e şey...Kimyacı raporluymuş onu söyleyecektim.

Kimyacı raporluydu evet.Benim kimyam ona raporluydu.Asla da geri gelmeyecekti.*

Böyle anıları düşünürken bir saat geçmişti.Saat sabahın altısıydı.Keşke şu an İdil yanımda olsa.

"Oh no! Did i get too close?"

Katy'nin sesi ve arayan İdil.Ne?! İdil mi? Yataktan düşe kalka çıktım ve karşı masada ki telefonumu aldım.

-İdil bir şey mi oldu? İyi misin?

-Sanırım.Bilmiyorum.Konuşacak birine ihtiyacım vardı.Bende seni aradım.

-Tamam.Ben hep buradayım.Şimdi anlat bakalım noldu?

-Aras.

-Ne olmuş?

-Soğuk davranıyor.

-İdil...Boşver şu çocuğu.O kaybeder.Başkasını bulursun.

-Hayır Oğuz! Aras benim gerçek aşkım,onu bırakamam.

-İdil!

-Tamam Oğuz boşver.

-Okulda görüşürüz.

-Görüşürüz.

-İdil'in gözünden-

Oğuz benim abimdi.Bunu şu an anladım.Ben üzüldüğüm için ağlıyordu.Bu bir kardeşlik sevigisi...Değil mi?O benim hiç sahip olamadığım korumacı aile gibi.

-Oğuz?

-Efendim sev...imlilik?

-Sevimlilik mi?

Kahkahalarım fazla kaçmıştı.Ama komikti.

-Ş-şey...Ne biliyim.Sen ne diyecektin?

-Senin abicilik oynamanı seviyorum.İyi ki benim çakma abimsin.

Ona daha sıkı sarıldım.

-Seni seviyorum İdil.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

-Oğuz'un gözünden- *Okulda*

Hadi be saat! İlerle artık.Yapıştın mı oraya? İdil'imi görmem gerek.Son bir dakika...Aşk ne kadar garip bir şey.Platoniği ayrı bir dert zaten.Haftada en az iki kızla çıkıyordum ben.Şimdi ise İdil'le kafayı bozmuştum.Sadece o vardı benim için.Sanki tek kız oydu.Sonunda zil çaldı sınıftan fırladım.Evet,kesinlikle fırladım.

-İdil sana bir şey söyleyeceğim.

Evet bu sefer söyleyecektim.Hazır Aras'ta yokken.

-Aras'la tekrar deneyeceğiz.

Dejavu oldu sanki.Dizlerim titredi,midem bulandı.

-Sevindim.

Arkamı döndüm ve sadece gitmeye başladım.Kolumda bir el hissettim.

-Oğuz? Nereye? Daha dersin bitmedi.

-İd...

Aras'ı gördüm sinirli halimle kolumu çektim ve okuldan hızla çıktım.